V.V.Spaubeek

Vandaag stond de wedstrijd tegen Sittardse Boys 3 op het programma, en het zou dus zeker geen makkelijke wedstrijd worden. Waar een deel van onze 9 koppige selectie zich vooral bezighield met het aantal goudgele rakkers dat deze avond naar binnen gewerkt ging worden, was het Eric die opviel wegens zijn vriendelijke gedrag richting onze tegenstander. De bank bleek al snel gevuld met geblesseerde spelers en een prachtige technische staf, alleen Mitchel ontbrak. Met Rik weer een week in het doel, Remco Cornelissen achterin Koen en Eric op het middenveld en Gilbert in de punt werd begonnen aan deze wedstrijd.

Vandaag precies 36 jaar geleden kwam hij ter wereld: Onze Coach Patrick!  Bij aankomst in de Kleesj stond hij daar opeens, een kleine houten replica van Ensink. Ensink wond er geen doekjes om en plaatste de nieuwe houten mascotte tijdens de warming up op de middenstip, met, naar eigen zeggen, het doel de tegenstander te prikkelen! (hihi legendarisch)

Onze vaste doelman Ruudje wilt graag laten zien dat hij ondanks een zware knieblessure heus nog wel tegen een bal kan trappen, maar verstandig genoeg wordt hij tegen zijn wil nog steeds aan de kant gehouden. Hij wordt vervangen door Rik “Skinny Jeans” Heijnen. 

Nadat vorige week het eerste puntje was binnengesprokkeld was het deze week VV Schaesberg 6 dat als sparringpartner diende. Waar de verslaggever bij aankomst een ware pinkpop flashback (2008, camping A met Slotti het beest) kreeg, verruilde hij het veilige asfalt voor het heilige pinkpop gras. Waar na 3 seconde duidelijk werd dat de Ford Ka niet gemaakt is voor off road avontuurtjes.

Enfin, veilig aangekomen in de sporthal werd duidelijk dat Pat er orthodoxe manieren op nahoudt wat betreft het scherp krijgen van de Männer. 5 minuten voor aanvang van de pot was het niet een klassieke “kom op jongens vanaf minuut 1.” Noch de saamhorigheids variant “Kom op, we doen het met z’m alle.” Nee onze Pat gaf de plofbal een flinke lel en trof Koenjo in zijn gelaat.

Waar we doordeweeks nog Haagse les kregen in woorden als Woknok, pino en plork was het zaterdag tijd voor de mannen van Patrick en Kay om de eerste punten van het seizoen te gaan pakken. Met een compleet ander team dan het vaste elftal van vorig jaar werden er deze week punten verwacht tegen het oudere Schaesberg. Waar good old NSYNC (die Hagenees blijkt te zijn en geen Hagenaar) van stal gehaald werd, en Joost echt een zwak blijkt te hebben voor 2^e elftallen, waren het vooral Enzo en Cornelissen die schitterde door afwezigheid. Met enzo bedoel ik Chris die op zondagmorgen op zeer smakelijke wijze een kauwgom knauwelde naast me op de bank. De wedstrijd stond natuurlijk vooral in het teken van de blessure van Ruud, hij zal weer enkele maanden langs de kant staan met een dikke knie, DOMPER!