V.V.Spaubeek

’n Freewheel-wedstrijd ?!?!?!

Vandaag kruisten wij voor de 3e keer dit seizoen de degens met Hebes, ’n ploeg die eigenlijk nergens meer om speelde. Alle vooruitzichten waren aanwezig om er een leuke voetbalmiddag van te maken. Het was heerlijk weer. De voorbespreking was kort en bondig, het is wel duidelijk dat Pascal intussen verwacht dat de spelers weten wat zij moeten doen. Roy en Stan in de basis en Tjeerd en Etienne ieder een helft, dat was de afspraak. Vanaf het begin was het duidelijk dat Hebes gewoon kwaliteit te kort kwam om het onze jongens moeilijk te maken. Zelden heb ik gezien dat aanvallers zoveel tijd hadden om hun schot op goal af te vuren. En van deze tijd maakten Stan en Mitch dankbaar gebruik. De 2 tegen 0 ruststand was een eerlijke afspiegeling van de verhoudingen in het veld. Onze verdediging kwam niet een keer in de problemen en Sean heerste als een ware veldheer.

Bron: Rene Solberg

In de 2^e helft was het  bijna het gebruikelijke beeld, de VVS hoefde niet meer en Hebes kon niet beter. Natuurlijk de 22 acteurs deden hun best om er nog iets van te maken, maar het was eigenlijk over en sluiten. Een koelbloedige Etienne nam nog snel de 3 tegen 0 voor zijn rekening en gaf daarmee aan dat het nog lang geen gelopen zaak was wie er topscorer van de VVS zou worden. Tussen Tjeerd, Etienne en de Brommer kan dit best nog een leuke strijd  worden.

Nu nemen wij bewust een weekje rust en  daarna weer de boel op scherp zetten om toch minimaal de 2^e plek veilig te stellen. Er wachten nog 4 wedstrijden voordat de nacompetitie begint. Het is in elk geval een laaaaang seizoen

Oh ja, het deed ons allen in elk geval goed dat Nick weer, weliswaar in een rolstoel, aanwezig was.  Over 6 weken wil hij alweer, voorzichtig, de training hervatten.  Kump good, Nick.

{gallery}https://www.flickr.com/photos/vvspaubeek/sets/72157666892909182/{/gallery}

De een moet en de ander niet.

Wie zich nog de thuiswedstrijd tegen de mannen uit Roermond weet te herinneren, weet dat het toen alles behalve een makkie was. Wij moesten toen tot het uiterste gaan en wonnen op de valreep met 4 tegen 3.

Nu hebben wij echter een volledig andere situatie. Kampioen worden is een utopie, maar wij hebben wel een periode. SVC daarentegen moet nog vol aan de bak om degradatie te ontlopen en laten wij eerlijk zijn; daar zijn/waren die mannen ook veel te goed voor.

De grootste vraag voor deze wedstrijd was; hoe hebben de mannen van Spaubeek de bekeruitschakeling verwerkt? Een deel van de selectie vertrok al vroeg naar Posterholt, om daar voor het 2^e te supporteren. Die mannen speelden een van hun laatste 4 finales, dus de wedstrijdvoorbespreking vond plaats in Roermond. Deze was kort en bondig.

Een historische match ……. Of niet.

Op deze dag zijn zonder meer een aantal (meest gestolen) one-liners van toepassing. Voorbeelden zijn: Voetballen doe je niet alleen met je voeten, maar ook met je koppie. Eerst denken, dan praten. Teveel spanning werkt averechts (teveel drank ook). Sport is emotie, maar blijf correct. De ploeg die het beste met de omstandigheden kan omgaan wint. Onderschat nooit het thuisvoordeel.

De dag begon nochtans op een wel haast onvergetelijke wijze. De parkeerplaats bij het sportcomplex stroomde vol en het was een machtig gezicht om rond 13.15 uur 3 grote touringcars de parkeerplaats te zien oprijden. Dat ons dorpje toch zo’n grote supportersschare kan mobiliseren. Geweldig. Nadat iedereen een plaats gevonden had, werd vertrokken naar Schijndel. In onze bus heerste een ontspannen sfeer en werd het bier al gretig gedronken, uitzondering de selectie. Het viel op dat de groep, hoe dichter wij Schijndel naderden, steeds stiller werd. De spanning stond bij sommige spelers op de gezichten.

Een op 2 gedachten-hink wedstrijd.

Zoals ik in mijn vorig verslag al aanhaalde kwam vandaag DESM op bezoek, een ploeg welke momenteel in een flow zit en wedstrijd na wedstrijd winnend afsluit. Wat stellen wij hier tegenover? Allereerst valt op dat onze trainer er weer niet bij is. Bij de uitwedstrijd was hij ziek en nu ging hij kijken naar onze tegenstander van komende zaterdag. Maar genoeg van dit alles. Op vrijdag was nog ff de vraag of wij wel 11 man op het veld konden brengen. Een aantal geschorsten en geblesseerden, 2 volop in de strijd voor het kampioenschap en dus weer puzzelen geblazen. Maar onze technische staf puzzelt graag. Vandaag moest Mark, vanaf de zijlijn, leiding geven aan onze boy’s. Een andere vraag was; gaan onze mannen vol voor de winst of spelen wij ietwat behoudend en kijken wij al met een schuin oog naar de bekerkraker van paaszaterdag? Ik vind in elk geval dat wij voluit voor de winst moeten gaan en daar kunnen wij na 16.15 uur verder over schrijven.

Een TOP-affiche!!!

Zoals op de site van onze tegenstander te lezen stond was er vanmiddag sprake van een echte topper, de nr. 2 op bezoek bij de nr. 3. Toch was het van te voren echt koffiedik-kijken. De belangen waren groot, maar de uitgangsposities verschillend. Spaubeek had al een prijs en Geleen-zuid wil er graag een. De grote vraag was eigenlijk hoe onze jongens, met het Geleen-zuid verleden, deze keer met de spanning om zouden gaan. In de thuiswedstrijd waren deze knapen duidelijk overgeconcentreerd en dat had een averechts resultaat. De afgelopen week bleek in elk geval dat onze spitsen in vorm zijn, Tjeerd op de weg terug is en Sean tegen een schorsing was aangelopen.

Om 13.00 uur was het verzamelen, wedstrijdbespreking en op naar de “wereldsjtad”. Laat ik maar meteen zeggen: het was niet de wedstrijd waar ik op gehoopt had. Natuurlijk er was, inzet, beleving, strijd en emotie, maar soms miste ik enig voetbalintellect. Wanneer sommige spelers zich niet aan de afspraken houden, anderen niet scherp genoeg en weer anderen over ijverig zijn, dan ………………

De mid-vasten wedstrijd.

Terwijl elders in de gemeente Beek de , uitgestelde, carnavalsstoet door de straten trok, konden onze mannen zich opmaken voor de 2^e confrontatie tegen de oranje-zwarten.  Tijdens de thuiswedstrijd hadden wij aan een goede 2^e helft niet genoeg om de volledige buit in eigen huis te houden. De situatie voor ons is nu echter anders. Door de nederlaag van vorige week is het een nagenoeg onmogelijke zaak geworden om nog mee te strijden voor het kampioenschap.  De vraag is wat gaat er gebeuren; Nu al voorbereiden op de nacompetitie? Vol voor de beker gaan? Of toch nog proberen om Veritas nerveus te krijgen? In de voorbespreking bleek dat Thomas, tegen zijn oude club, het doel zou verdedigen. Ook waren er basisplaatsen voor Joey en Nick. Verder gaf Pascal aan dat hij er in elk geval alles aan wilde doen om minimaal de 2^e plek vast te houden. Tel daarbij op dat niemand gemotiveerd hoeft te worden voor een wedstrijd tegen de buren en je hebt alle ingrediënten voor een mooie pot voetbal. Rest enkel nog de vraag wat de mannuh op het veld ervan willen maken. 

Toch net teveel gevraagd.......

Vandaag stond wederom een enorme uitdaging op ons te wachten en zouden een aantal vragen beantwoord worden. Kunnen de mannen van de VVS de competitie in 3 C weer spannend maken? Hoe voelen de benen na de zware pot van afgelopen donderdag? Hoe is het gesteld met de blessure van Tjeerd? Wie vervangt de Brommer? Welk tactisch plan heeft Pascal bedacht om Veritas af te stoppen?

In de thuiswedstrijd lieten de mannen van Veritas al zien dat zij de te kloppen ploeg zouden zijn. Nadat Charley zijn medespelers voorzien had van spek en ei werd om 12.45 uur  in elk geval vol goede moed vertrokken richting Neeritter. Via enkele omzwervingen kwam wij dan ook op plaats van bestemming. Na de wedstrijdbespreking, waarbij een basisplaats voor Stan Solberg was weggelegd, volgde de warming-up en exact te 14.30 floot de scheids het beginsignaal.

Davey Kloth, chapeau.

Zomaar een kille donderdagavond en dan een voetbalwedstrijd, en niet zomaar een voetbalwedstrijd, maar een echte kraker tussen een hoofdklasser, Blauw-Geel en de VVS. Terwijl onze selectie op het sportpark arriveerde, waren de mannen van Blauw-Geel er al. Voor de wedstrijd bleek dat Pascal een aantal wijzigingen in zijn basisopstelling moest aanbrengen, zo had Robin andere verplichtingen (voor school), was Joost ziek en waren Mitch en Gilbert niet topfit. Dit bood dus kansen voor Joey, Nick, Thomas en Davey en mag al vooraf stellen dat niemand de technische staf teleurstelde.

In de wedstrijd bespreking werd vooral gesteld dat de jongens moesten genieten, geen onnodige kaarten moesten pakken en mochten laten zien dat de VVS best een potje kan voetballen.

Na controle van de spelerspassen en enige instructie floot de scheids de wedstrijd aan. Zoals verwacht liet Blauw-Geel zien dat men kon voetballen, men speelde de bal snel rond en had een goede passing echter rond het strafschopgebied creëerden zij geen gevaar. De jongens van de VVS stroopten hun mouwen op en gaven tegengas, kortom wij maakten er een echte wedstrijd van. De 1^e goede aanval van Spaubeek leverde meteen een doelpunt op. De snelheid van onze Brommer werd goed benut, onze nr. 9 zette goed voor en Robbie was er als de kippen bij en liet de keeper van Blauw-Geel niet goed uitzien. Daarna probeerde Blauw-Geel nog meer snelheid in het spel te brengen, maar onze verdediging gaf geen krimp. Toch kwam de 1 – 1 op het scorebord. Een goed genomen vrije trap zeilde rechtstreeks in het doel. Blauw-Geel stichtte geen gevaar, maar scoorde toch.

Periode ……….JAAHHAAAAAA !!!!!!!!

Wat moet ik over deze wedstrijd schrijven. De VVS speelde duidelijk tegen teveel tegenstanders. Wij speelden: tegen de wind, tegen Hoensbroek, tegen de periode en last but not least tegen ons zelf. Voor de wedstrijd gaf Robin aan dat hij eindelijk een goede warming-up gedraaid had en dat bewees hij tijdens de wedstrijd.

De trainer was heel tevreden over de 1^e helft, maar de toeschouwers niet. Als ik voor een speler van de VVS een voldoende moet geven, dan moet ik lang zoeken. In de 1^e helft hadden wij duidelijk de stormachtige wind tegen. Het eerste half uur heb ik nauwelijks een geel/zwarte aan  de bal gezien. Het was dat onze tegenstander ook niet goed met de wind overweg kon. Natuurlijk; wij speelden goed in de organisatie, maar het publiek wil ook wat. Chapeau voor al die mensen die de weg hadden gevonden naar ons sportpark.

En toch weer ………”Brommer”time.

Op deze druilige zondagmiddag mochten wij op bezoek bij DVO, een ploeg die het ons, tijdens de thuiswedstrijd, wel heel moeilijk maakte. Wellicht waren zij toen de betere, echter zij vergaten een ding en dat is: kansen benutten.

Tijdens de wedstrijdbespreking bleek dat onze Jeroen voor de 1^e keer dit seizoen aan de aftrap zou verschijnen en dit ging ten kostte van een van onze aanvallers; Brommer. De trainer wilde dat wij meteen druk zouden zetten zodat DVO niet in hun spel kon komen. En dat gebeurde dan ook, vanaf de 1^e minuut joegen onze jongens de tegenstander op en deze grossierde dan ook in foute passes.In de 5^e minuut volgde een nagenoeg perfecte aanval van de VVS, Tjeerd zette de bal perfect voor en Etienne bleef kalm en scoorde beheerst. Daarna werd DVO sterker, echter ook nu wisten zij niet het net te vinden, ondanks dat zij tijdens hoekschoppen steeds weer tot nagenoeg vrije kopkansen kwamen. Het werd een stevige pot voetbal, een heroïsche gevecht. Jeroen, Mitch en Gilbert gingen voorop in de strijd en het hele elftal volgde.