Kraaien zijn GROTE vogels.

Deze zondagmiddag stond wederom een wedstrijd tegen een Zitterdse ploeg op het programma. De mannen van VV Sittard kwamen op bezoek, een ploeg die op een goede manier aan deze competitie is begonnen.

De trainer hulde de uitspraak: never chance a winning team, en derhalve stonden dezelfde mannen als vorige week aan het vertrek. Meteen lieten de gasten zien dat zij meer als terecht hoog op de ranglijst staan. Dit was wellicht de beste ploeg waar wij dit seizoen de strijd tegen moesten aanbinden. Wij stonden zeer compact en vakkundig ingrijpen van onze verdediging, met Robin aan het hoofd, maakte de nodige aanvallen van de bezoekers onschadelijk. De 0 tegen 0 ruststand was ook wel verdient te noemen.

De HAND van Martin is merkbaar.

Nadat er eerst een hele kleed-pas-sessie was volbracht, werd de reis naar het “verre” Weert aangevangen. Ik had de pech dat in mijn auto Jim meereed en deze was in het zeldzame bezit van een routeplanner, anno 1900. Na de nodige rondzwervingen kwamen wij uiteindelijk op het sportcomplex Boshoven aan.

Na de gebruikelijke wedstrijd-voorbespreking konden de mannen het veld op. En vanaf het eerste fluitsignaal zat ik ontspannen op de bank, ik had het gevoel dat hier niets kon misgaan. Binnen zo’n 15 seconden had de bal al in het netje kunnen liggen, helaas was het in dit geval het zijnet. Regelmatig zag je in de wedstrijd oefenvormen van de trainingen terug en dat moet Martin toch plezier hebben gedaan. Volledig tegen de verhoudingen in kwam ODA op een voorsprong. Op de bank van de VVS bleef men rustig en kalm, enkel was men het niet altijd eens met het vlaggen van de grensrechter van de thuisploeg. Spaubeek bleef goed en verzorgd voetbal spelen en de alertheid van onze spitsen betaalde zich uit. Tjeerd en Brommer zorgden voor de, verdiende, 1 – 2 ruststand. De donderpreek van Ruud H, in de rust, was tot in ons kleedlokaal duidelijk hoorbaar. Na de rust was de VVS echter ook de duidelijk, bovenliggende, partij. Een werkelijk fantastisch mooie aanval werd op een sublieme manier door Mitch tot een doelpunt gepromoveerd. De manier waarop hij zijn doelpunt vierde, deed de bank wel ff vrezen voor een blessure. Daarna werd Brommer binnen de beruchte lijnen, onreglementair, gestopt en een strafschop was het gevolgd. Dit is nog steeds een kolfje naar de hand van Sean en op een koelbloedige wijze werd deze buitenkans verzilverd. Kat in bakkie en uitspelen was daarna het devies. Jammer dat wij toch nog onnodig tegen een extra tegendoelpunt aanliepen.

Positief is in elk geval de stijgende vorm van een aantal VVS-spelers en dat de teamprestatie zonder meer een dikke voldoende scoorde.

Blijven wij zo doorgaan dan: KUMP ut GOOD.

Spelen met vuur!!!!!!

Na het maken van de nieuwe elftalfoto’s, samen met onze shirtsponsor, begon de voorbereiding voor ons 1^e “dorpsgevecht”.  Gezien de stand op de ranglijst moesten beide teams wel vol aan de bak. Ravi kreeg zijn eerste basisplaats en hij beschaamde het vertrouwen van de trainer niet. Het 1^e half uur was wellicht het beste wat wij dit seizoen van de thuisploeg gezien hadden. De een naar de andere nagenoeg perfecte aanval golfde in de richting van het doel van Neerbeek. Echter vandaag waren wij kampioen in het verprutsen van de mooiste kansen. Toch stond er al na zo’n 10 minuten 2 – 0 op het scorebord. Tjeerd en Gilbert hadden hierbij het beslissende balcontact.           Uit het niets scoorde Neerbeek  tegen en meteen sloop er onzekerheid in het elftal. Een magistrale loopactie en Sean betekende toch de 3 tegen 1 en wij konden enigszins gerust gesteld de kleedkamer opzoeken.

In de 2^e helft werd het wellicht in hilarische wedstrijd. Uit een al dan niet buitenspelsituatie scoorde Neerbeek de 3 tegen 2 en ff later leek het erop alsof ook de 3 tegen 3 tegen ons netje plofte, echter de scheidrechter oordeelde anders. Iedereen die de VVS een warm hart toedraagt , haalde opgelucht adem. Daarna vielen de doelpunten als rijpe appels. Gilbert, Brommer en Daan W zorgden voor 3 Spaubeekse treffers en daar stelde Neerbeek 2 doelpunten tegenover. 3 hoognodige punten waren binnen, maar er is nog het nodige werk te verrichten. In alle linies kan het beter. Blijven wij zoveel kansen missen, dan krijgen wij nog wel eens de deksel op ons neus.    Voor het publiek was het in elk geval een vermakelijke middag.

Komende zondag gaan wij, naar een voor ons, nieuwe, onbekende tegenstander, Oda met een trainer met een Spaubeeks verleden, Ruud H. Tot dan.

{gallery}https://www.flickr.com/photos/vvspaubeek/sets/72157673273115141/{/gallery}

Goede teamprestatie levert geen punten op.

Afgelopen zondag stond de uitwedstrijd tegen de Boy’s uit Sittard op het programma. Deze vereniging heeft wellicht de sterkste spelers uit onze klasse in zijn selectie. In het verleden waren wij echter nooit kansloos en ontsponnen zich vaak mooie, memorabele voetbalgevechten.

De thuisploeg kwam het beste uit de startblokken, maar de door onze trainer bedachte strijdwijze werd nagenoeg perfect uitgevoerd en ondanks een optisch overwicht kregen de Boy’s geen echte doelkansen. In tegendeel goed doorzetten en het geloof in de haalbarheid van een bal bracht onze Brommer en een kansrijke positie en hij faalde niet. De 1 tegen 0 voorsprong voor de VVS was een feit. Dit was tevens de ruststand.

In de 2^e helft merkte je dat de wedstrijd kantelde. De 1 tegen 1 was wellicht discutabel, maar wanneer de scheids niets verkeerds ziet, dan is het een treffer. Spaubeek werd meer en meer teruggedrongen en lichte blessures noopten tot een aantal wissels. Individuele klasse van een van de Sittardse spelers zorgde voor de 2 tegen 1. Vanuit het zicht van de VVS-aanhangers had de bal minimaal 1 x op de stip gemoeten, maar………………………………….

Gezien de speelvreugde en de inzet het er wellicht meer in gezeten. Nu zullen wij tot volgende week moeten wachten om de eerste 3-punter op ons konto te kunnen bijschrijven. Let op: om punten te pakken moet er wel prestatie en geloof zijn.

‘n titanenstrijd

De KNVB kon het niet beter bepalen, als start van de nieuwe competitie meteen een kraker. Geleen-zuid had ons afgelopen seizoen nog 6 punten afhandig gemaakt en dus wisten wij wat ons te wachten stond.De selectie was grotendeels hetzelfde als vorig seizoen, Daan W, Daan B, Gregory en Ravi moeten het verlies van Robby compenseren en vandaag lukte dat in elk geval.Na een korte wedstrijd bespreking van onze nieuwe schipper, Martin, waarbij de mannen meteen op scherp gezet werden, kon de wedstrijd, in nieuwe tenues, beginnen.

Eerlijk is eerlijk de mannen van Geleen-zuid kwamen het beste uit de startblokken, maar na zo’n 15 minuten waren wij gelijkwaardig. Uit een goede aanval, ingeleid door Mitch en doorgepast door Brommer, was Joost er als de kippen bij en zorgde hij voor de 1 tegen 0. Daarna zette Geleen-zuid meer druk en met de wind in de rug konden zij het onze verdediging moeilijk maken. De gelijkmaker was dan ook een logisch gevolg.

Sparta ’18 – VV Spaubeek: 2 – 0   /    VV Spaubeek – Sparta ’18: 1 – 1

TROTS OVERHEERST.

Als afsluiting van een lang en zwaar seizoen stond in de nacompetitie de dubbel tegen Sparta uit Sevenum op het programma. Je merkte aan nagenoeg alle spelers dat het een lang en zwaar seizoen was geweest, zo’n kleine 40 wedstrijden gespeeld en zo’n aantal is bijna eredivisie-waardig. Toch wilde iedereen het seizoen waardig afsluiten. De laatste weken werd tevens. En niet tevergeefs, een beroep gedaan op spelers van ons 2^e, het kampioensteam. Davey en Tom stonden gewoon de laatste wedstrijden in de basis en elke keer hoorden zij tot de beteren.

Over de wedstrijd in Sevenum kunnen wij kort zijn. Er waren genoeg kansen, echter het was het net niet. Ballen, welke een 4-tal maanden geleden steevast tussen de palen terecht kwamen, hobbelden nu langs de verkeerde kant van de paal uit het veld. Eerlijk is eerlijk de beste en meeste kansen waren voor Sparta, echter onze Davey was een echte sta-in-de-weg. Twee momenten van onoplettendheid betekenden echter dat wij met een 2 – 0 nederlaag terug naar Spaubeek moesten.

Als afsluiting een kouwe douche.

Deze maandag stond de laatste competitiewedstrijd op het programma. Met dank aan Ton en Jeroen konden wij toch met een aantal wissels naar Weert rijden. Tevens moesten wij, wederom, een beroep doen op Davey en gelukkig doen wij dat nooit tevergeefs. Weert nam alle doelpunten voor haar rekening en daarmee is alles gezegd. Het was een echte zomeravond-wedstrijd op een maandagmiddag en iedereen kreeg speelminuten.

Bekijken wij de statistieken van de laatste 4 wedstrijden dan hebben wij 1 schamel punt gehaald en dat zijn niet de rooskleurigste vooruitzichten om aan de nacompetitie te beginnen. Deze wedstrijden staan echter op zich en wie weet komen er toch nog niet vermoede krachten vrij.

C E N S U U R

Oh ja; de koude douche was letterlijk bedoeld, in Weert hadden ze geen warm water. Zondag 22 mei spelen wij in Sevenum en op donderdag 26 mei is de return.

Tot dan, Joep

Dieper wegzakken kan niet meer.

Vandaag stond wederom een wedstrijd tegen een van de mogelijke degradanten van onze klasse op het programma. Door blessures en schoolexamens moest de technische staf noodgedwongen weer puzzelen. Daarbij kwam dat een speler gewoonweg te laat kwam opdagen en dus was er sprake van een echte fantasieopstelling.  En wat zakten wij weer onder  de ondergrens, nochtans was het begin veel belovend. Binnen 60 seconden stond de 1 tegen 0 op het scorebord en de Brommer alleen was hier voor verantwoordelijk. Daarna was lijden een last. Het lijkt erop alsof wij elke week slechter beginnen te ballen. Wij speelden vandaag zonder iets, geen zelfvertrouwen, geen inzet en al helemaal geen wil om te winnen. Het was gewoon 3 x niets. Onze aanvoerder ging vandaag nog wel voorop in de strijd,  maar hij alleen kan ook geen wedstrijd winnen. De verdediging liet zijn dat wij echte amateurs zijn. Kinderlijk eenvoudig werd men keer op keer uitgespeeld en dat terwijl de aanvallers van de tegenpartij echt geen wereldtoppers waren.

Doelpunten zat, maar……....

Tijdens de jaarlijkse sponsordag stond de wedstrijd tegen  Vaesrade op het programma. Deze  ploeg was het afgelopen weekend gedegradeerd. Ook voor ons stond eigenlijk niets meer op het spel en beide ploegen konden dus vrijuit voetballen en er een feest van maken.  De onpartijdige bezoeker kwam zeker op zijn kosten, 8 doelpunten en dus……………

Maar wat begon Spaubeek onverschillig aan de wedstrijd, wij speelden als pupillen. Niemand hield zijn positie en iedereen wilde naar voren en scoren. En scoren dat gebeurde, maar wel aan door de verkeerde ploeg.  Na de 1 tegen 0 door Etienne ging eigenlijk niets meer goed. Vaesrade kwam kinderlijk eenvoudig aan 3 treffers en de 1 tegen 3 ruststand was het gevolg.

In de rust probeerde de trainer alles om de dolende ploeg weer enigszins  in gareel te krijgen en ja de jongens beloofden beterschap. Hoe ontnuchterend begon de 2^e helft. Binnen 5 minuten sloeg de bal wederom tegen ons net en de 4 tegen 1 was een feit. In de laatste 40 minuten kwam Vaesrade er niet meer aan te pas. Er was nog maar 1 ploeg die voetbalde (wel 50 minuten te laat). Charley, Brommer en Jorn tekenden voor 3 doelpunten en zorgen voor de gelijke stand. Na onze 4^e treffer was er nog zo’n 15 minuten te spelen, maar de bevrijdende 5^e treffer wilde niet meer vallen.

Laten wij eerlijk zijn, dit zou ook teveel van het goede zijn geweest. Gezien de prestaties van de afgelopen weken krijgt de technische staf een hel off a job om ervoor te zorgen dat wij in de nacompetitie niet als kanonnenvoer zullen dienen. De doelstelling om als 2^e in de competitie te eindigen wordt nu nog een ECHTE uitdaging. Ik hoop dat wij tijdens de laatste thuiswedstrijd de toeschouwers wel waar voor hun geld kunnen bieden.

Tot dan;

Joep

‘t 1^e neemt een baaldag.

Er zijn van die zondagen waar je rond 16.30 uur denkt; had ik maar wat anders gedaan. Afgelopen zondag was zo’n dag, vooral als je als wielerliefhebber dan ook nog hoort de Poels Luik-Bastenaken-Luik wint. Maar ja het zei zo. Iedereen deelde vandaag in de malaise. Het was het allemaal net niet.

Oké er zijn misschien een aantal verzachtende omstandigheden. Het weer werkte niet echt mee, voor de tegenstander stond veel meer op het spel en de trainer gaf enkele vaste krachten rust, maar dan toch. De eenvoudigste passes kwamen niet aan, er werden verkeerde beslissingen genomen en niemand deed dat stapje extra. Het was niet dat Haslou zo goed voetbalde, wel was het een feit dat de mannen uit Elsloo veel meer wilskracht en energie in de wedstrijd staken.

Verder viel mij op dat beide verenigingen wellicht nooit “vrienden” zullen worden, niet dat het een onsportieve wedstrijd was, maar Haslou schroomde niet om stevige duels aan te gaan en daarbij werd meer dan eens de tegenstander geraakt. Nadat Haslou op 1 tegen 0 gekomen was, dacht de ploeg enkel nog maar aan verdedigen. Het leek soms alsof zij 20 verdedigers in het veld hadden staan. Voor onze voorwaartsen was er geen doorkomen aan. Voor de eerste keer zag ik dat de Brommer een schaduw had. Het moet gezegd dat de Haslouse nr. 5 hem 90 minuten lang over het hele veld volgde. Na afloop was er feest in Elsloo, men heeft 3 belangrijke punten binnen gesleept.

Rest nog om felicitaties aan het adres van de verdiende kampioen, Veritas te sturen.

Volgende zondag is sponsordag en een feestje van het 2^e, tot dan.

Joep