De Sint is in ’t land.

Deze zondagmiddag stond de wedstrijd tegen de enige Brabantse tegenstander op het programma. Onder niet bepaald uitnodigende weersomstandigheden werd deze wedstrijd tegen het “andere Oranje” gespeeld. Wat moet ik verder over deze wedstrijd zeggen. De gehele 1^e helft moesten wij ons beperken tot tegenhouden. De een naar de andere aanval golfde op het doel van Robin. Budel speelde in een heel hoog tempo en daar hadden wij de nodige moeite mee. Toch gingen wij met een 1 tegen 0 voorsprong rusten. Een door Brommer en Tjeerd perfect uitgevoerde counter kwam voor de voeten van de alert reagerende Mitch en doelpunt. In de rust moest er toch iets gebeuren om de aanvalsdrift van onze gasten in te dammen. Martin bracht Etienne, maar er veranderde in eerste instantie niet veel in het spelbeeld.

Over de 1 tegen 1 zou nog enige discussie kunnen ontstaan, was er iets onreglementair gebeurd tegen Robin? De scheids sprak gewoon van een mannelijk duel, terwijl Robin toch enige verzorging behoefde. Bij de 1 tegen 2 was sprake van een cadeautje, van onze achterhoede, dat vakkundig door een aanvaller van Budel werd uitgepakt. Daarna kwamen de mannen van Spaubeek beter in de wedstrijd en voetbalden wij beter mee. Schoten in de richting van het vijandelijk doel misten echter de nodige precisie, vielen in de handen van de keeper of men bleef niet rustig genoeg.

Wanneer wij hard blijven werken en als echt team optreden dan komen de punten vanzelf. Het is vaak net niet. Waar het dubbeltje vorig seizoen vaak de goede kant opviel, rolt het nu net verkeerd. Deze week goed trainen, dan op zondag rust en de dinsdag daarop een oefenpot tegen Caesar. De volgende competitiewedstrijd is dan uit tegen Baexem.

Tot dan.

Joep

Het venijn in de staart.

Na de gebruikelijke wedstrijdbespreking, waar deze keer Martin, naar mijn mening, de juiste snaar wist te raken, werd voor de 2^e keer dit seizoen naar de gemeente Weert vertrokken. Daar de thuisclub ook in het geel en zwart speelt, moesten wij in het zwart aantreden. De scheidsrechter had nog een opmerking over onze gele sokken, maar wij mochten uiteindelijk toch de wedstrijd beginnen. Vanaf het 1^e moment stonden de mannen van VVS er en binnen de minuut hadden wij de score kunnen openen. De thuisclub wilde ook wel fanatiek aanvallen echter hun eindpas was nooit goed en DESM stichtte dan ook weinig of geen gevaar. Na een goed uitgevoerde aanval kwam een afgeslagen bal voor de voeten van Daan W. en deze pegelde de bal keihard tegen het net. 

ALFA ligt zwaar op de maag.

Nadat ik gisterenavond betrekkelijk eenvoudig een ALFA soldaat had gemaakt, was het de vraag of dit 2 keer achter elkaar kon lukken. In elk geval waren wij gewaarschuwd voor de kracht van de mannen van de fusieclub. In de voorbereiding hadden wij al een wedstrijd tegen hen gebald en waren wij eigenlijk kansloos. In de competitie is al sprake van een duidelijke tweedeling tussen de top 5 en de rest. Willen wij niet in de verdrukking komen dan zijn punten broodnodig. De weergoden waren ons in elk geval gunstig gezind en onder nagenoeg ideale omstandigheden kon de wedstrijd aangefloten worden. Laat mij maar meteen aangeven dat de ploeg, die het meeste recht had op de 3 punten, deze ook gekregen heeft. Alfasport kwam het beste uit de startblokken en zette ons vroeg vast. Volledig tegen de verhoudingen in kwamen wij op 1 tegen 0. Een vrije trap van Gilbert werd perfect op het hoofd van Tjeerd gelegd en de keeper van de gasten was kansloos. Binnen 90 seconden was het echter alweer 1 tegen 1. Een, voor mij, onoverzichtelijke situatie, de bal niet uit de 5 meter en plots lag hij tegen het netje. In het verdere verloop van de 1e helft konden wij Alfasport redelijk partij bieden en in de 2^e helft kon de wedstrijd alle kanten uit. Ondanks alle goede voornemens kwamen wij niet meer aan voetballen toe. Te vaak werd de lange bal gekozen en meestal was deze een prooi voor de tegenstander. Regelmatig werden de voorwaartsen van Alfasport afgevlagd wegens buitenspel, doch een keer negeerde de scheids het signaal van Vince en de 1 tegen 2 was een feit. Het werd nog erger toen ook de 1 tegen 3 tegen het netje plofte. Een bekeken vrije trap van Sean betekende de 2 tegen 3 en weer hoop in de geel/zwarte harten. Tegen het einde van de wedstrijd zorgde Sean nog voor een strafschop, een rode kaart was zijn loon. De, overigens uitstekende spits van de gasten, kogelde de vrije kans echter hoog over het doel. Een mannelijke wedstrijd, beide ploegen eindigden met 10, kreeg zo voor de thuisclub een onbevredigd einde. Het is nu uithuilen, mouwen opstropen en opnieuw beginnen. De steun van onze supporters is in deze tijd onontbeerlijk.

Tot volgende week;

Joep

3x Zitterd is ……………0 punten.

Voordat ik aan het wedstrijdverslag begin, wil ik eerst een update geven van 2 selectiespelers welke langdurig geblesseerd zijn, te weten: Etienne Hellebrekers en Nick Hermse. Zoals wellicht velen weten brak Nick een been bij de wedstrijd tegen SVC2000 in Roermond. Het doet mij veel plezier te kunnen melden dat Nick op de weg terug is. Hij traint alweer voluit mee en heeft al de nodige minuten in ons 2^e gepakt en eerlijk is eerlijk hij heeft het voetballen niet verleerd. Etienne daaraan tegen moeten wij een hart onder de riem steken. Na een hardnekkige hamstringblessure volgde een operatie aan een van zijn voeten. Voortbewegen gaat nu uiterst moeizaam, maar Etienne ik ben ervan overtuigd dat jij sterk terug gaat komen en dat jij nog dit seizoen minuten gaat maken in ons 1^e team.

Aan de voorbereiding op deze wedstrijd kon het niet liggen, Op vrijdagavond werd plan A besproken en op zondagmiddag plan B. Het gaat mij als leek te ver om uit te leggen wat beide plannen inhielden, maar de theorie klonk goed en het was aan onze mannen om dit in praktijk te brengen. Blessures van Charley en Ravi noopten tot aanpassingen en zo kreeg Jim Hermse, ja het broertje van, zijn 1^e basisplaats. Onder bijna zomerse omstandigheden kon de wedstrijd beginnen. Meteen had DVO de druk op de ketel. Met lange ballen trachtten zij hun voorwaartsen in stelling te brengen. Toch leek de VVS alles onder controle te hebben. Echter een keer niet consequent uitverdedigen leidde tot de 1 tegen 0 ruststand. In de 2e helft was duidelijk sprake van een meer gelijk-opgaande wedstrijd. Onze mannen gaven duidelijk tegengas en Mitch poeierde de 1 tegen 1 tegen het netje. Een verdiend punt in de pocket zou men denken, echter weer een minder moment in onze verdedigen en de werkelijke subliem keepende Robin was een 2^e keer geklopt.

De organisatie stond wederom goed, nu nog zorgen dat wij niets meer weggeven en 90 minuten lang geconcentreerd blijven. Ik ben ervan overtuigd dat er nog genoeg wedstrijden volgen, waarbij het “dubbeltje” wel de goede kant uitvalt.

Nu een weekje rust en dan wacht Alfa-sport. Tot dan.

Kraaien zijn GROTE vogels.

Deze zondagmiddag stond wederom een wedstrijd tegen een Zitterdse ploeg op het programma. De mannen van VV Sittard kwamen op bezoek, een ploeg die op een goede manier aan deze competitie is begonnen.

De trainer hulde de uitspraak: never chance a winning team, en derhalve stonden dezelfde mannen als vorige week aan het vertrek. Meteen lieten de gasten zien dat zij meer als terecht hoog op de ranglijst staan. Dit was wellicht de beste ploeg waar wij dit seizoen de strijd tegen moesten aanbinden. Wij stonden zeer compact en vakkundig ingrijpen van onze verdediging, met Robin aan het hoofd, maakte de nodige aanvallen van de bezoekers onschadelijk. De 0 tegen 0 ruststand was ook wel verdient te noemen.

De HAND van Martin is merkbaar.

Nadat er eerst een hele kleed-pas-sessie was volbracht, werd de reis naar het “verre” Weert aangevangen. Ik had de pech dat in mijn auto Jim meereed en deze was in het zeldzame bezit van een routeplanner, anno 1900. Na de nodige rondzwervingen kwamen wij uiteindelijk op het sportcomplex Boshoven aan.

Na de gebruikelijke wedstrijd-voorbespreking konden de mannen het veld op. En vanaf het eerste fluitsignaal zat ik ontspannen op de bank, ik had het gevoel dat hier niets kon misgaan. Binnen zo’n 15 seconden had de bal al in het netje kunnen liggen, helaas was het in dit geval het zijnet. Regelmatig zag je in de wedstrijd oefenvormen van de trainingen terug en dat moet Martin toch plezier hebben gedaan. Volledig tegen de verhoudingen in kwam ODA op een voorsprong. Op de bank van de VVS bleef men rustig en kalm, enkel was men het niet altijd eens met het vlaggen van de grensrechter van de thuisploeg. Spaubeek bleef goed en verzorgd voetbal spelen en de alertheid van onze spitsen betaalde zich uit. Tjeerd en Brommer zorgden voor de, verdiende, 1 – 2 ruststand. De donderpreek van Ruud H, in de rust, was tot in ons kleedlokaal duidelijk hoorbaar. Na de rust was de VVS echter ook de duidelijk, bovenliggende, partij. Een werkelijk fantastisch mooie aanval werd op een sublieme manier door Mitch tot een doelpunt gepromoveerd. De manier waarop hij zijn doelpunt vierde, deed de bank wel ff vrezen voor een blessure. Daarna werd Brommer binnen de beruchte lijnen, onreglementair, gestopt en een strafschop was het gevolgd. Dit is nog steeds een kolfje naar de hand van Sean en op een koelbloedige wijze werd deze buitenkans verzilverd. Kat in bakkie en uitspelen was daarna het devies. Jammer dat wij toch nog onnodig tegen een extra tegendoelpunt aanliepen.

Positief is in elk geval de stijgende vorm van een aantal VVS-spelers en dat de teamprestatie zonder meer een dikke voldoende scoorde.

Blijven wij zo doorgaan dan: KUMP ut GOOD.

Spelen met vuur!!!!!!

Na het maken van de nieuwe elftalfoto’s, samen met onze shirtsponsor, begon de voorbereiding voor ons 1^e “dorpsgevecht”.  Gezien de stand op de ranglijst moesten beide teams wel vol aan de bak. Ravi kreeg zijn eerste basisplaats en hij beschaamde het vertrouwen van de trainer niet. Het 1^e half uur was wellicht het beste wat wij dit seizoen van de thuisploeg gezien hadden. De een naar de andere nagenoeg perfecte aanval golfde in de richting van het doel van Neerbeek. Echter vandaag waren wij kampioen in het verprutsen van de mooiste kansen. Toch stond er al na zo’n 10 minuten 2 – 0 op het scorebord. Tjeerd en Gilbert hadden hierbij het beslissende balcontact.           Uit het niets scoorde Neerbeek  tegen en meteen sloop er onzekerheid in het elftal. Een magistrale loopactie en Sean betekende toch de 3 tegen 1 en wij konden enigszins gerust gesteld de kleedkamer opzoeken.

In de 2^e helft werd het wellicht in hilarische wedstrijd. Uit een al dan niet buitenspelsituatie scoorde Neerbeek de 3 tegen 2 en ff later leek het erop alsof ook de 3 tegen 3 tegen ons netje plofte, echter de scheidrechter oordeelde anders. Iedereen die de VVS een warm hart toedraagt , haalde opgelucht adem. Daarna vielen de doelpunten als rijpe appels. Gilbert, Brommer en Daan W zorgden voor 3 Spaubeekse treffers en daar stelde Neerbeek 2 doelpunten tegenover. 3 hoognodige punten waren binnen, maar er is nog het nodige werk te verrichten. In alle linies kan het beter. Blijven wij zoveel kansen missen, dan krijgen wij nog wel eens de deksel op ons neus.    Voor het publiek was het in elk geval een vermakelijke middag.

Komende zondag gaan wij, naar een voor ons, nieuwe, onbekende tegenstander, Oda met een trainer met een Spaubeeks verleden, Ruud H. Tot dan.

{gallery}https://www.flickr.com/photos/vvspaubeek/sets/72157673273115141/{/gallery}

Goede teamprestatie levert geen punten op.

Afgelopen zondag stond de uitwedstrijd tegen de Boy’s uit Sittard op het programma. Deze vereniging heeft wellicht de sterkste spelers uit onze klasse in zijn selectie. In het verleden waren wij echter nooit kansloos en ontsponnen zich vaak mooie, memorabele voetbalgevechten.

De thuisploeg kwam het beste uit de startblokken, maar de door onze trainer bedachte strijdwijze werd nagenoeg perfect uitgevoerd en ondanks een optisch overwicht kregen de Boy’s geen echte doelkansen. In tegendeel goed doorzetten en het geloof in de haalbarheid van een bal bracht onze Brommer en een kansrijke positie en hij faalde niet. De 1 tegen 0 voorsprong voor de VVS was een feit. Dit was tevens de ruststand.

In de 2^e helft merkte je dat de wedstrijd kantelde. De 1 tegen 1 was wellicht discutabel, maar wanneer de scheids niets verkeerds ziet, dan is het een treffer. Spaubeek werd meer en meer teruggedrongen en lichte blessures noopten tot een aantal wissels. Individuele klasse van een van de Sittardse spelers zorgde voor de 2 tegen 1. Vanuit het zicht van de VVS-aanhangers had de bal minimaal 1 x op de stip gemoeten, maar………………………………….

Gezien de speelvreugde en de inzet het er wellicht meer in gezeten. Nu zullen wij tot volgende week moeten wachten om de eerste 3-punter op ons konto te kunnen bijschrijven. Let op: om punten te pakken moet er wel prestatie en geloof zijn.

‘n titanenstrijd

De KNVB kon het niet beter bepalen, als start van de nieuwe competitie meteen een kraker. Geleen-zuid had ons afgelopen seizoen nog 6 punten afhandig gemaakt en dus wisten wij wat ons te wachten stond.De selectie was grotendeels hetzelfde als vorig seizoen, Daan W, Daan B, Gregory en Ravi moeten het verlies van Robby compenseren en vandaag lukte dat in elk geval.Na een korte wedstrijd bespreking van onze nieuwe schipper, Martin, waarbij de mannen meteen op scherp gezet werden, kon de wedstrijd, in nieuwe tenues, beginnen.

Eerlijk is eerlijk de mannen van Geleen-zuid kwamen het beste uit de startblokken, maar na zo’n 15 minuten waren wij gelijkwaardig. Uit een goede aanval, ingeleid door Mitch en doorgepast door Brommer, was Joost er als de kippen bij en zorgde hij voor de 1 tegen 0. Daarna zette Geleen-zuid meer druk en met de wind in de rug konden zij het onze verdediging moeilijk maken. De gelijkmaker was dan ook een logisch gevolg.

Sparta ’18 – VV Spaubeek: 2 – 0   /    VV Spaubeek – Sparta ’18: 1 – 1

TROTS OVERHEERST.

Als afsluiting van een lang en zwaar seizoen stond in de nacompetitie de dubbel tegen Sparta uit Sevenum op het programma. Je merkte aan nagenoeg alle spelers dat het een lang en zwaar seizoen was geweest, zo’n kleine 40 wedstrijden gespeeld en zo’n aantal is bijna eredivisie-waardig. Toch wilde iedereen het seizoen waardig afsluiten. De laatste weken werd tevens. En niet tevergeefs, een beroep gedaan op spelers van ons 2^e, het kampioensteam. Davey en Tom stonden gewoon de laatste wedstrijden in de basis en elke keer hoorden zij tot de beteren.

Over de wedstrijd in Sevenum kunnen wij kort zijn. Er waren genoeg kansen, echter het was het net niet. Ballen, welke een 4-tal maanden geleden steevast tussen de palen terecht kwamen, hobbelden nu langs de verkeerde kant van de paal uit het veld. Eerlijk is eerlijk de beste en meeste kansen waren voor Sparta, echter onze Davey was een echte sta-in-de-weg. Twee momenten van onoplettendheid betekenden echter dat wij met een 2 – 0 nederlaag terug naar Spaubeek moesten.