2 x 10 minuten

Voor deze wedstrijd was al bekend dat Martin over een “magere” selectie kon beschikken. Op de bank zaten enkel B-spelers of mannen die al 90 minuten in de benen hadden met ons 2^e team.

De samenvatting van deze wedstrijd kan kort en bondig zijn. In de 1^e 10 minuten startte DVO dermate furieus dat wij als het ware overlopen werden. Tijdens een razend snel uitgevoerde aanval scoorden zij dan ook zeer beheerst en stond de 0 tegen 1 op het scorebord.

Daarna toch alle complimenten voor de thuisploeg. Men slaagde er in om er een echte wedstrijd van te maken. Wij kregen een aantal goede kansen, maar scoren zat er niet in. Ondanks de plotselinge warmte was er snelheid, strijd en fanatisme in het spel. Dit geldt trouwens voor beide ploegen. In de rust wees Martin erop dat nog van alles mogelijk was en dat wij zeker nog kansen zouden krijgen. En dat was ook zo, echter de mooiste kansen waren vandaag niet aan ons besteed.

In de laatste 10 minuten speelde Martin alles of niets, Mitch werd naar de frontlinie gedirigeerd en achterin werd 1 op 1 gespeeld. Dat bleek uiteindelijk een kolfje naar de hand van de spitsen van DVO. Zij scoorden nog 2 keer en wij niet. Gevolg: een geflatteerde eindstand op het scorebord. Dit seizoen nog 4 wedstrijden en wij hebben toch nog enkele punten nodig, maar met deze instelling en inzet komen die er wel.

Nu een weekje rust en dan weer vol aan de bak, de uitwedstrijd tegen Budel staat dan op het programma.

Prettige Paasdagen en oh ja; Joy chapeau voor jouw prestatie bij de marathon van Rotterdam.

Joep.

ALFA of toch maar JUP.

Vandaag op naar de roots van onze trainer. Wij mochten op bezoek bij Alfa Sport, de ploeg welke momenteel in een echte flow zit. Tevens de ploeg die de 1^e concurrent is van Centrum Boy’s.

Teruglezend zag ik dat de punten van onze thuiswedstrijd eigenlijk verdiend mee gingen naar de gasten uit Schinnen/Oirsbeek en Puth.  Maar vandaag is een nieuwe dag met nieuwe kansen en ik weet zeker dat Martin wel een goede strijdwijze tegen deze ploeg uit zijn hoge hoed tovert. Nadeel: Sean en Robin zijn nog steeds niet topfit, maar met een portie pijnstilling moest het lukken. Belangrijke ingrediënten zullen zijn: inzet, strijd, een team en spelvreugde.

Voor de wedstrijd was nog wel de vraag of onze Vince wel 90 minuten geconcentreerd kon blijven of dat zijn gedachten te vaak zouden afdwalen naar Amsterdam.

Het devies: Punten in eigen huis houden.

Na de onverwachte, maar niet minder verdiende overwinning van afgelopen zondag, stond er vandaag weer een zgn. 6-punten wedstrijd op het programma. Onze tegenstander heeft de punten broodnodig, maar wij hebben er ook nog nodig. Dus alle ingrediënten voor een stevige pot voetbal waren aanwezig.

Door de week werd scherp en goed getraind, hoewel er hier en daar toch kleine pijntjes waren. Robin, Sean en Brommer waren op vrijdag nog niet helemaal fit, dus Joep mocht vol aan de bak.    Stan sloot weer aan bij de selectie en Ravi was er niet bij. (hij had dienst) Ook onze twee jongsters: Cas en Bob waren weer van de partij.

Terugkijkend naar de uitwedstrijd moest ODA geen onoverkoombare hindernis zijn. Maar met de VVS weet je het maar nooit.  De startopstelling was gelijk aan die van de wedstrijd tegen Sittard, dus Cas kreeg weer een basisplaats.

Na het schot in eigen voet van afgelopen zondag wordt de kreet om punten steeds groter. Het is maar de vraag of dat tegen de tegenstander van vandaag zou gaan lukken. In de onze thuiswedstrijd waren: “De Kraaien” heer en meester. Na een goed door-de-weeks gesprek was de trainingsopkomst weer als vanouds. Iedereen gaf aan het uiterste te willen doen om de VVS in de 3^e klasse te houden. En nu dan maar daden bij het woord voegen. Oh ja een leuke bindingsactiviteit van afgelopen vrijdag heeft in elk geval alle neuzen, als dit al nodig mocht zijn, dezelfde kant op gezet.

Op naar Zitterd en vol aan de bak.

Laat ik het maar meteen zeggen: WAT EEN WEDSTRIJD. Zelden heb ik bij de VVS zo’n fighting spirit gezien als vandaag. Alle spelers gingen tot aan het gaatje. Cas verving probleemloos Stan op de vleugel. Daan was een echte kilometervreter en Mitch stortte zich met ware doodsverachting op elke bal. Tel daarbij op dat onze keeper al weken in bloedvorm verkeerd en je hebt alle ingrediënten voor een puike wedstrijd. Eigenlijk zou ik alle spelers hier moeten noemen. Niemand scoorde lager dan een 8. Zo kansloos als wij thuis waren, zo sterk waren wij vandaag. Natuurlijk Sittard heeft een aantal begenadigde voetballers, maar hun rendement was nagenoeg nihil. De grootste kansen waren voor de VVS, enkel wilde de bal, in eerste instantie, niet tussen de palen. Een ingestudeerde corner, genomen door Sean, kwam op het hoofd van Mitch en de 0 – 1 was een feit. Dit was tevens de ruststand. In de 2e helft speelde Spaubeek een counter volgens het boekje en op de bekeken schuiver van Brommer had de keeper van Sittard geen antwoord. Daarna werd de licht geblesseerde Brommer vervangen door Bob Nijsten en de moegestreden Cas door Ravi. Dit was geen verzwakking, toch kwam Sittard tot een tegentreffer. Tjeerd werd nog vervangen door Thijs en de laatste 10 minuten kreeg de thuisploeg nog een optisch overwicht. De overwinning kwam echter niet meer in gevaar en de punten gingen verdiend mee naar Spaubeek. Gelet op de overige uitslagen waren deze punten ook broodnodig.

Kunnen wij deze instelling de komende 7 wedstrijden ook opbrengen, dan komt het 3^e klasse schap niet in gevaar. Volgende week wacht Oda en deze punten MOETEN wij in eigen huis houden.

Tot dan; Joep.

Vandaag was het dan zover. De slag om de gemeente Beek stond op het programma. Gezien de stand op de ranglijst zou de VVS bij de bookmakers wel licht favoriet zijn. Echter vergeet niet; voor een derby gelden aparte wetten. Dan komen vaak onvermoede krachten vrij en niemand wil verliezen van z’n buurman. Dus ook vandaag wordt van iedereen 100% inzet gevraagd. Gelukkig is de griepepidemie over en kan Martin over nagenoeg alle spelers beschikken. Vraag blijft wel of de oor wassing van afgelopen zondag en het carnavalsbal van afgelopen vrijdag niet te veel in de benen/tussen de oren zit. Om 16.15 uur weten wij meer. Het 2^e gaf in elk geval een goed voorbeeld door op zaterdagavond de punten mee te nemen, naar ik begreep mede met dank aan prins Bassie. Tijdens de wedstrijdbespreking waren de kleuren; roed, geel en greun nadrukkelijk aanwezig. Wanneer de wind goed staat, zal de wedstrijd in elk geval onder carnavaleske muziek, vanaf de berg, gespeeld worden.

Wat moet er over de wedstrijd aan zich gezegd worden, een ploeg kon niet en de andere ploeg paste zich hier probleemloos aan aan. Er was geen sprake van derbysfeer en het vertoonde spel was niet om over naar huis te schrijven. De 1^e helft lukte nagenoeg niets. In het 2^e bedrijf kwam Ravi tussen de lijnen en werd de VVS gevaarlijker. Een eerste schot van onze Brommer spatte uiteen op de lat. Later in de wedstrijd had Brommer meer succes en een gesmeerd lopende aanval, waarbij in elk geval Ravi en Tjeerd betrokken waren, werd door Brommer doeltreffend afgerond. Wie dacht dat de tegenstand van Neerbeek gebroken was, kwam bedrogen uit. De oranjehemden zetten alles op alles om de gelijkmaker te forceren. Echter een messcherpe counter werd door Cas koelbloedig afgerond.

Samenvattend: een draak van een wedstrijd, 3 punten bijschrijven en carnaval gaan vieren. Belangrijk: Cas zijn 1^e doelpunt in een officiële wedstrijd voor Spaubeek 1. Vermeldingswaardig: het constant presteren van Charlie en de doodsschop voor Ravi.

Alaaf en tot over 2 weken;

Joep.

Vandaag stond de wedstrijd tegen de sterkste ploeg van deze competitie op het programma. In de uitwedstrijd waren wij zeker niet kansloos, maar vandaag was weer een andere pot. De vooruitzichten voor deze wedstrijd waren niet te rooskleurig. Martin moest dealen met; geschorste spelers, geblesseerde spelers, zieke spelers en spelers welke om een andere reden er niet bij konden zijn. Op het laatste moment viel ook nog Joey uit en moesten wij, niet tevergeefs, een beroep doen op spelers van ons 2 elftal, nadeel: deze mannen hadden al 90 minuten in de benen. Good old Albert, wereldreiziger Medi en Bassie, welke net voor zijn 1^e Jup werd weggehaald, namen dus plaats op de bank. Cas kreeg zijn 1^e basisplaats en Martin deed uit de doeken hoe hij de Boy’s wilde bestrijden. In voetbal gebeuren de gekste dingen, maar dat zou vanmiddag niet gebeuren. Vanaf het 1^e fluitsignaal waren onze gasten heer en meester. Individuele kwaliteit en klasse droop er vanaf. Het was dat Robin in werkelijk grootse vorm verkeerde en een aantal magistrale reddingen in petto had.

Ruststand 0 – 3, eindstand 0-6. Natuurlijk kregen ook wij een aantal kansjes, echter vandaag waren wij niet koelbloedig genoeg en ontbeerden wij elk greintje geluk. Het is maar zeer de vraag of een ander team de Boy’s van het kampioenschap kan afhouden.

Positief is in elk geval dat wij strijd hebben geleverd en nooit opgaven. Jammer is het dat sommige van de “sterren” van de tegenstander het nodig vinden om onze jongens te kleineren. Kampioenen in spe hebben zoiets niet nodig.

Ik hoop dat volgende week een aantal spelers weer kunnen aansluiten bij de selectie, want dan wacht de moeilijke uitwedstrijd naar onze buren uit Neerbeek.

Grtz. Joep.

Laat ik beginnen met mij te verontschuldigen, omdat er geen verslag van de wedstrijd van vorige week, jaja die tegen Geleen-zuid, is verschenen. Meteen na die match sloeg de griep keihard toe. In een korte terugblik wil ik wel stellen dat op grond van de 1^e helft de punten terecht in Geleen bleven. In de 1^e helft gaf niet iedere Spaubekenaar 105% en dan komen wij net tekort. In de 2^e helft stroopten wij de mouwen op en maakten er een echte wedstrijd van.

En nu naar de wedstrijd van vandaag. Het griepvirus had ook de selectie geraakt en wel dusdanig dat de bank nagenoeg enkel door jeugdspelers werd bemenst. In de heen wedstrijd hadden wij de kaas van ons brood laten eten en onnodig hadden wij de punten bij de thuisploeg gelaten. Dit moest en zou vandaag anders, want geen 3 punten en de wedstrijd tegen Centrum Boy’s in het verschiet betekent …………….voetbal.

Wie voor een goede pot voetbal naar Spaubeek kwam, is teleurgesteld naar huis gegaan. Vanaf de 1^e minuut was strijd en passie gevraagd en bovenal KARAKTER en dat hadden onze mannen in het geel en zwart. Natuurlijk Hebes heeft Lars Schooneville, maar wij hebben Joey Ophelders en wanneer het risico van een uitsluiting te groot wordt neemt Charley Caelen deze taak probleemloos over. Iedere, maar dan ook iedere speler van Spaubeek ging tot aan het gaatje. De ruststand was dubbel blank en eigenlijk waren wij daar tevreden mee. In de pauze werd toch duidelijk dat wij de 3 punten in eigen huis wilden houden. De mouwen werden nog verder opgestroopt en waarlijk onvermoede krachten kwamen vrij. Een subliem voetballende Sean liet andermaal zien tot de betere voetballers in de 3^e klasse te horen. Een perfecte aanval, waarbij meerdere spelers een aandeel hadden werd door onze Brommer koelbloedig verzilverd. Daarna was het vrouwen en kinderen eerst en de overwinning werd over de streep getrokken. Complimenten zijn op z’n plaats voor het hele team, men was leeg. Sommigen hadden zelfs problemen om het 1^e fles Jup naar de mond te brengen. Apart wil ik wel Jorn en Mitch noemen, welke met echt wel pijnlijke blessures de wedstrijd uitspeelden, terwijl Thijs heel veel sterretjes zag en derhalve gewisseld moest worden.

Voor zo’n wedstrijd trotseer ik graag de “muziek” in de kleedkamer. (het mag wel iets zachter)

Vandaag de laatste wedstrijd van de 1^e competitiehelft. Wij spelen tegen, een voor ons, nieuwe tegenstander en wij zijn gewaarschuwd. Vorige week werden onze buren uit Neerbeek met een geweldig pas slaag naar huis gestuurd. Ook wij kregen na onze laatste wedstrijd huiswerk mee en ik ben benieuwd of een ieder dat ook “gemaakt” heeft.

Gelukkig is nagenoeg iedereen wedstrijdfit, dit geldt jammer genoeg niet voor Joost, die met een ernstige knieblessure voor de rest van dit seizoen uitgeschakeld lijkt. Jopie kop op en een voorspoedig herstel.

Hoewel het afgezaagd klinkt er vandaag alweer sprake van een 6-punten match. Kunnen wij voorzichtig omhoog kijken of komen wij terecht in de degradatiestrijd? Om 16.00 uur weten wij meer.

Nu, na afloop van de wedstrijd kan ik enkel zeggen dat ik trots ben op het feit dat ik een klein onderdeel mag vormen van dit collectief. Want het collectief zorgde deze middag voor de 3 punten. En ja de tegenstander was waarschijnlijk niet helemaal tevreden over de leiding, maar de punten bleven terecht in Spaubeek. Het is ondoenlijk om iemand te noemen, die boven de rest uitstak. Natuurlijk de 2 doelpunten van Sean waren van eminent belang, (een sublieme vrije trap en koelbloedige pingel) maar niemand maar dan ook werkelijk niemand van de VVS verzaakte deze middag. Martin had zijn poppetjes perfect neergezet en zijn tegenover bleef het antwoord hierop schuldig. Wij kunnen in elk geval met een goed gevoel aan de winterstop beginnen. Om toch een aantal namen te noemen van mensen die de bijna perfecte match speelden, hier komen ze: Robin, Sean, Mitch, Jorn,  Charley, Gilbert, Joey, Ravi, Etienne, Brommer, Tjeerd en vooral niet te vergeten; Daan, Jim, Thijs en Davey.

Oh ja; gezien de uitslag van vanmiddag komt de winterstop te vroeg. De kritiek op de NS snap ik niet, wij zitten in elk geval weer op het juiste spoor.

Rest mij enkel nog om al onze supporters fijne feestdagen en een gooie roetch toe te wensen en wij hopen jullie allemaal weer te zien op 29 januari 2017 uit bij Geleen-zuid.

Tot dan;

Joep.

90 min. = 2 x 3 kwartier

Vandaag stond weer een wedstrijd tegen een Weertse tegenstander op het programma. Afgelopen seizoen liepen wij hier nog letterlijk tegen een koude douche aan. Gelet op de uitslagen tot nu toe ligt de gemeente Weert ons beter dan de gemeente Sittard-Geleen, maar successen uit het verleden bieden geen garantie voor het heden. Het was nog maar de vraag of het goed voetbalweer was, koud en met een laagstaande zon. Gisterenavond was er een succesvolle griezeltocht bij de VVS en het was maar de vraag of wij onze tegenstander ook “bang” konden krijgen. Gezien de stand op de ranglijst zouden wij wel alles moeten geven. Gelukkig was onze selectie nagenoeg compleet, enkel Joost was niet inzetbaar.

En het moet gezegd, wij speelden een puike 1^e helft. Wij bleven goed in de organisatie en een eerste counter, na 6 minuten, leverde meteen een treffer op. Good old Charley was er als de kippen bij om de bal tegen het net te schieten. Daarna wilde MMC wel aanvallen, echter dit leverde geen kansen op en wij hadden de wedstrijd eigenlijk onder controle.

Echt gras of toch maar niet ?!?!

Na een sterke door-de-weekse oefenwedstrijd tegen onze buren uit Beek, waarbij Joost een op het oog ernstige blessure opliep, moesten wij ons richten op de wedstrijd tegen Baexem. Een wedstrijd waarbij wij de nodige personele problemen hadden. Zo waren, Joost, Tjeerd, Jorn en Thijs niet inzetbaar en kregen een aantal andere mannen dus hun kans. De wedstrijd werd gespeeld op echt gras en dat was te merken. Onze mannen hadden toch wel ff nodig om hieraan te wennen. Binnen 15 minuten keken wij al tegen een 2 tegen 0 achterstand aan. Bij de beide doelpunten ging onze defensie niet geheel vrijuit. Op de bank keek men elkaar eens aan en men zag de mensen denken: “wordt het zo’n wedstrijd”. Echter na 22 minuten stond een 2 tegen 2 tussenstand op het scorebord. Gilbert deponeerde een vrije trap perfect op het hoofd van de over het hoofd geziene Mitch en het was 1 tegen 2. Even later werd er hands gemaakt binnen de beruchte lijnen en Sean liet zich dit buitenkansje niet ontnemen en tekende voor de 2 tegen 2. Het publiek ging er eens goed voor staan en men verwachte een waar doelpuntenfestijn. Goed en verzorgd voetbal bleek echter op de grasmat in Baexem niet mogelijk. De thuisploeg speelde echt kick and rushvoetbal, terwijl de geheel in zwart geklede geel/zwarten meer voetbal in de ploeg hadden, maar zich duidelijk beter thuis voelden op een plastiek “biljardlaken”. Het was even schrikken toen de scheids zich blesseerde, maar hij kon de wedstrijd vervolgen. 2 – 2 was de ruststand. Martin veranderde niets in de rust en wees erop dat onze spitsen toch nog wel kansen zouden krijgen. Na een uurtje spelen, werd een goed uitgespeelde counter door onze Brommer vakkundig tot doelpunt gepromoveerd. Daarna was het pompen of verzuipen. RKVB gooide alles in de strijd en wij kwamen nauwelijks onder de druk uit. Vandaag bleek echter dat de VVS over echte strijders beschikt. Allen, niemand uitgezonderd, stroopten de mouwen op en voor iedere centimeter grasveld werd gestreden. Was onze Robin al een keer gepasseerd, dan was daar onze onverschrokken Gilbert die de bal van de doellijn afhaalde. Al met al kunnen wij spreken over zwaarbevochten maar wel verdiende 3 punten. Ook zijn er complimenten voor Mark, welke als een ervaren verslaggever Tjeerd op de hoogte hield van alles wat er deze middag op het voetbalveld gebeurde.

Volgende week weer naar Weert en wij beginnen dan blijkbaar een kwartier eerder, tot dan

Joep.