Geen excuses meer

Vandaag staat de wedstrijd tegen RKVB op het programma. Kijkend naar vorig seizoen is wel duidelijk dat dit geen makkie zal worden. In Baexem werd ternauwernood gewonnen en thuis sleepten wij met de nodige moeite een gelijkspel uit de strijd. Beide ploegen zijn dit seizoen even goed(slecht) begonnen en hebben 3 punten. Wil je weg blijven uit de degradatiestrijd dan zullen er 3 punten gepakt moeten worden.

David tegen Goliath.

Op papier staan wij vandaag voor een schier onmogelijke taak om de imposante opmars van onze tegenstander tot staan te brengen. In de oudheid won een slimme David, dus wie weet.

Martin had in elk geval zijn huiswerk goed gedaan en alle spelers hadden systemen en uitleg van de speelwijze ontvangen. Voor mij was dit grotendeels abracadabra. Veel gele driehoekjes en rode rondjes en een heleboel lijnen.  Enfin,  belangrijk is dat de spelers weten wat er bedoeld wordt en dat zij met een andere instelling de wedstrijd ingaan dan afgelopen week. De omstandigheden zijn in elk geval heel anders, het is vandaag echt herfstweer, koud en kil. Ik weet heel zeker dat onze mannen gebrand zijn op een goed prestatie.

Voor zover ik mij uit het verleden herinner staan wedstrijden tegen De Leeuw garant voor doelpunten en dat was deze wedstrijd niet anders. Jammer genoeg scoorde de thuisploeg een keer meer en dus geen punten voor onze boy’s.

Wat was de oorzaak? Lag het aan het veld, lag het aan het weer, lag het aan de trainingen, lag het aan oktoberfeesten, lag het aan de tegenstander of lag het toch aan ons zelf. Eigenlijk scoorde vandaag niemand een voldoende. Wellicht was Joey onze sterkste speler, hij ging in elk geval voorop in de strijd. Ook wil ik Schulz ff noemen, zeker in de 1^e helft was hij nadrukkelijk aanwezig, maar na zo’n uur was zijn pijp leeg. Nochtans begon de wedstrijd voor ons perfect, binnen 30 seconden stonden wij op voorsprong. De keeper van De leeuw lette niet op en Schulz snoepte hem de bal af en scoorde in een leeg doel. Voor rust werd het nog 1 tegen 1 en Sean mocht nog een pingel nemen en hij mist nooit. 2 tegen 1 was de ruststand. In de 2^e helft mocht hij weer opdraven, onze Brommer. Zijn pijnlijke ribben weerhielden hem er niet van om te scoren en de 3 tegen 1 stond op het scorebord. Daarna dachten de mannen in het geel en zwart dat zij 2 versnellingen terug konden schakelen en kregen dus, verdiend, de deksel op de neus. Eigenlijk haalde vandaag niemand een voldoende en wordt het tijd om eens in de spiegel te kijken. Wij wilden meedoen voor de prijzen en nu moeten wij al naar 4 wedstrijden tegen degradatie vechten. Dit moet en kan veel beter. Wij zijn iets schuldig aan onze trouwe supporter schaar. Deze mensen verdienen het dat er in elk geval voor iedere bal gevochten wordt. Onze spelers moeten bij zich zelf te rade gaan en zich bezinnen op hun kwaliteiten.

Voor komende zondag kunnen wij onze borst wel nat maken, dan komt een sterk Lindenheuvel bij ons op bezoek en wanneer wij dan zo voetballen zijn wij kanonnenvoer.

Laat ik de ouderwetse strijdkreet van de 3 musketiers maar van stal halen:
EEN VOOR ALLEN EN ALLEN VOOR EEN.

Joep.

{gallery}https://www.flickr.com/photos/vvspaubeek/sets/72157688226469343/{/gallery}

Soms zijn er van die zondagen waarbij ik titel en inleiding op de wedstrijd van die middag in de prullenbak kan gooien en vandaag was zo’n zondag. Van te voren wisten wij dat er een sterke ploeg in Spaubeek op bezoek kwam. Niet voor niets hadden de boy’s uit Haelen de volle 6 punten uit de eerste 2 wedstrijden behaald. Martin wist te vertellen dat het een jonge, snelle ploeg was, die ervan hield om te voetballen. Tijdens de warming-up bleek dat Daan toch niet kon spelen en werd er door de technische staf druk getelefoneerd om tocht nog een extra wissel op de bank te krijgen.  Gelukkig bleek Cas bereid om ons uit de brand te helpen.

Eigenlijk begon de wedstrijd, vanuit zicht van de VVS, goed. Een afgeslagen corner werd door  Sean in een keer weer voor het doel gebracht en zijn voorzet bereikte  het hoofd van Gilbert, welke onberispelijk raak kopte. Even later kreeg Haelen ook een hoekschop en deze werd op een perfecte manier tot doelpunt gepromoveerd.  Dit was ook de ruststand.

In de rust hamerde Martin erop om vooral geconcentreerd te blijven en met volle inzet te spelen. De 2^e helft was net begonnen of we keken al tegen aan achterstand aan. Een aanvaller van Haelen werd over het hoofd gezien en deze scoorde beheerst in de kleine hoek. Daarna verving Jelle de moegestreden Thijs. Met vernieuwde energie werd de aanval gezocht en Tjeerd zorgde voor een tot dan verdiende gelijkmaker. Zo’n 5 minuten voor het einde kregen wij dan toch de genadeklap. De tegenstander van Gilbert ging de hele wedstrijd binnendoor en nu de 1^e keer buitenom. Gilbert op het verkeerde been,  een voorzet op maat en Robin was een 3^e keer verslagen. Daarna bracht Martin nog Schulz, maar de tijd was te kort om nog een punt binnen te slepen. Ondanks een perfecte instelling en inzet bleef de verdiende beloning uit.

Dan moet het maar volgende week gebeuren, tot dan;

Joep.

Kijkend naar de uitslagen van afgelopen seizoen dan zou men niet veel geven voor de kansen van onze jongens. Tel hierbij op dat op vrijdag al bleek dat Ralph niet inzetbaar was en onze trainer nu dus al een beroep moest doen op onze youngsters; Bob en Cas. Toch werd er, vanuit de tent, vol vertrouwen afgereisd naar Sittard.

De trainer had toch een aantal verrassingen voor de trouwe supporters in petto, zo speelde Tjeerd op 6 en Mitch in de spits. Verder gaf Martin aan dat wij meestal niet scherp genoeg aan de wedstrijd begonnen en dat hij dat graag anders wilde zien en ja hij werd op zijn wenken bediend. De eerste 20 minuten waren zeker voor ons. De mannen van VSS waren fel en lieten de tegenstander niet in zijn spel komen. Een verre bal van Sean werd door Bas op waarde geschat en binnen 15 minuten stonden wij op voorsprong. DVO was een tijdje de kluts kwijt echter daarna gooide zij een ferme portie fysiek in het strijdperk. Zij werden veel feller en in deze strijdwijze kon de VVS niet mee. Wij lieten ons afbluffen en de scheidrechter wilde alle overtredingen met de mantel der liefde bedekken.

{gallery}https://www.flickr.com/photos/vvspaubeek/sets/72157687422893114/{/gallery}

Dat deed hij trouwens naar twee kanten. Dit kwam het spel niet ten goede. Slecht uitverdedigen door het midden bleek “dodelijk” en de 1 tegen 1 stond op het scorebord. Onze buitenspelers hadden niet de vorm van afgelopen week en in de rust moest Martin dan ook ingrijpen, Bob kwam binnen de lijnen. Even later kwam ook Cas hem vergezellen. De jeugd had het echter moeilijk tegen de fysiek hard spelende Sittardenaren. Net toen de VVS de wedstrijd weer naar zich toe leek te trekken, kregen wij de deksel op ons neus en met nog zo’n 15 minuten te spelen keken wij tegen een 2 tegen 1 achterstand aan. Mitch moest geblesseerd naar de kant en werd vervangen door Schulz. Opportunistisch spel volgde. De VVS gooide alles naar voren in een ultieme poging om toch nog 1 puntje mee naar Spaubeek te nemen. Bij DVO was het duidelijk: vrouwen en kinderen eerst en iedere bal werd weg gepoeierd. De hachelijkste momenten ontstonden echter voor ons doel, maar gelukkig stond Robin weer zijn mannetje. De, vanuit het zicht van Spaubeek, verdiende gelijkmaker viel echter niet. Het blijft dus moeilijk om vanuit Zitterd punten mee te nemen.

Zoals onze trainer zou zeggen; volgende week weer vol gas geven en dan komen de punten vanzelf. Brommer kan volgende week weer, voorzichtig, de training hervatten en mogelijk is Ralph er dan ook weer bij.

Tot dan meer weer;

Joep.

Voor ik naar de wedstijd ga van deze zondag wil ik de trouwe lezers ff op vlieghoogte brengen van alles dat tijdens de voorbereiding gebeurde. De VVS heeft zich stevig geroerd op de transfermarkt. Liefst 7 nieuwe spelers mochten wij begroeten. Bas, Jesse, Tom, Ralph, Jelle, Dilan en good old  Kevin Scholte, Schulz voor intimi, brachten de selectie van I en II weer op peil en moesten het, gedwongen, stoppen van Joost opvangen. In de korte voorbereiding liepen wij tegen aan aantal vervelende blessures aan. Zo brak Brommer een rib, Deed Tom’s knieschijf niet wat ze moet doen en blesseerde Robin zijn duim. Toch kwamen wij de 1^e bekerronde probleemloos door. 3x werd de nul gehouden en er werd 12 x gescoord, waarbij vermeldingswaardig is dat Tjeerd weer regelmatig het net weet te vinden.

De basisopstelling voor de 1^e wedstrijd verschilde niet veel van de groep waar wij het vorig seizoen mee afsloten. Gilbert speelde op een andere positie en Bas Coenen en Ralph Vossen werden voor de leeuwen geworpen. Wij kwamen moeilijk uit de startblokken en de gasten begonnen duidelijk beter aan de wedstrijd. Na zo’n 20 minuten waren wij eindelijk goed bij de les en ontstond een echte wedstrijd. De 1 tegen 0 was een goed genomen vrije trap van onze nieuwe aanvoerder Sean en daarna waren wij in de rest van de 1^e helft de duidelijk bovenliggende partij.

Echter wij verzuimden om de mooiste kansen te benutten. De 2^e helft startte DESM duidelijk fel en ook zij kregen een vrije trap en eerlijk is eerlijk de beste man van vorig seizoen, Robin, zag er niet goed uit met de 1 tegen 1 als gevolg. Gelukkig hebben wij een immer attente Tjeerd, die voor de 2 tegen 1 zorgde en even later bleek ook Bas een zeer alerte speler te zijn. De keeper van DESM liet de bal los en Bas was er als de kippen bij om de bevrijdende derde treffer te scoren. De belangrijkste opdracht was volbracht, nl de 1^e competitiewedstrijd niet verliezen. Echter er is nog genoeg werk aan de winkel. Minpunt na deze wedstrijd is de blessure van Ralph, nader onderzoek zal moeten uitwijzen wat er precies aan de hand is. Laten wij hopen dat het meevalt.

As zondag mogen wij op bezoek bij DVO, tot dan.

Joep.

{gallery}https://www.flickr.com/photos/vvspaubeek/sets/72157686313336901/{/gallery}

Einde seizoen.

Om hier nog een heel wedstrijdverslag van de laatste match van dit seizoen te schrijven, heeft weinig zin. Duidelijk was te zien dat de thuisploeg nog voor een prijs speelde en dat de VVS zijn finales al in de voorgaande wedstrijden had gespeeld. En toch… hadden wij de thuisploeg pijn kunnen doen. Nadat Laar al binnen 60 seconden op voorsprong was, zorgde Brommer (wie anders) voor de 1 tegen 1. Daarna was de thuisploeg duidelijk van slag en daar hadden wij gebruik van kunnen/moeten maken. Dit gebeurde niet en in de 2^e helft konden onze mannen het niet meer opbrengen. Niet getreurd echter want wij hebben een puik seizoen gedraaid en natuurlijk waren er mindere wedstrijden bij, maar de handhaving in de 3^e klasse was zonder meer verdiend.

Het meest memorabele moment van de laatste wedstrijd kwam zo rond de 75^ste minuut.Op dat moment kwam een einde aan de actieve voetbal carrière van 2 belangrijke spelers van het 1^e. Charley en Jorn werden gewisseld en kwamen onder luid applaus van het veld. Voor beiden geldt dat zij een meer dan goed seizoen hebben gespeeld. Charley was getransformeerd naar een goede, kopsterke (????) verdediger, terwijl Jorn en zeker sinds hij op het middenveld acteerde wekelijks tot de sterkste spelers van het team behoorde, vooral in de wedstrijd tegen Alfa Sport stak hij met kop en schouders boven de rest uit. Mannen ik mis jullie nu al en dat niet alleen vanwege jullie instelling op het veld, maar ook vanwege de gezellig verlopen 3^e helft, of dat nu in de eigen kantine of in het MFC was. Gelukkig gaan jullie niet verloren voor onze vereniging en gaan jullie met al jullie ervaring ons 2^e team van dienst zijn. Verder weet ik bijna zeker dat wanneer echt nood aan de man is ook Martin altijd een beroep op jullie kan doen.

Terugkijkend op het afgelopen seizoen hebben alle spelers aan de verwachtingen voldaan. Sommige spelers zijn tegen langdurige blessures opgelopen, waarbij het voorspoedige herstel van Joost mij het meest verbaasde. Jeugdige spelers werden ingepast en deden het zeker niet onverdienstelijk, neen sommige zijn zelfs nu al volwaardige 1^e elftalspelers. De trainingsaanpak van Martin was anders dan gewend, maar wierp uiteindelijk toch zijn vruchten af. Wel moet ik de speler, die mijn inziens de meeste progressie heeft gemaakt, apart vermelden. Robin was meer dan eens de man van de wedstrijd en ik ben blij dat hij in elk geval nog minimaal een seizoen bij de geel/zwarten blijft.

Tot zover het laatste verslag tot volgend seizoen;

Joep

Helemaal op eigen kracht!!!!!!!

Het is bijna niet te geloven, de voorlaatste wedstrijd en nog steeds niet verzekerd van een langer verblijf in de 3^e klasse. Ook vandaag moeten onze jongens weer vol aan de bak. Noodgedwongen moet Martin weer enkele wijzigingen in de opstelling aanbrengen. Zo krijgt youngster Bob Nijsten een basisplaats en schuift Daan een plek naar achteren. Joost speelt op de plek van Joey, wiens seizoen door een hamstringblessure voorbij is en Thijs start op het middenveld.

Kijk ik in de historie dan brengt de sponsordag de VVS meestal niet veel geluk, maar vandaag kan alles zomaar anders zijn. Ik weet zeker dat het aan inzet en instelling vandaag niet zal liggen en wanneer wij het niveau van de 1^e helft in Weert 90 minuten kunnen doortrekken, dan zijn wij zeker niet kansloos. Hierbij moet er wel rekening gehouden worden met het feit dat MMC nog in de running is voor een na-competieplek. 16.15 uur weten wij meer.

De voorbeschouwing kan in de prullenbak, wat een wedstrijd. Ik hoorde tal van beschouwingen, wanneer in deze wedstrijd dat en in die dit, dan kon in de andere weer zo enz. Martin gaf aan dat wij zeer compact moesten spelen en moesten gokken op de counter, Tijdens het omkleden gaf Tjeerd aan dat wij moesten uitgaan van eigen kracht en dat wij de baas waren in eigen huis.

Onze dag of niet?

Vandaag is de dag dat wij ons definitief veilig kunnen spelen, maar datzelfde geldt ook voor onze tegenstander. RKVB is een fysiek sterke ploeg, die een degelijke partij voetbal op de mat kan leggen. Tijdens de heenwedstrijd hadden wij, met hangen en wurgen, de 3 punten over de eindstreep gebracht. Vandaag zullen wij weer vol aan de bak moeten om de punten in eigen huis te houden.

Gelukkig kan Martin weer beschikken over onze kersverse vader, wel zijn er bij een aantal spelers kleine fysieke ongemakken, het lange seizoen en de kleine selectie begint zijn tol te eisen. Tijdens de afsluitende training liet Jorn mij nog ff schrikken, maar hem kennende verbijt hij de pijn en kan hij spelen. Ook Jim is na een lange blessureperiode weer back en maakt vandaag zijn 1^e minuten in ons 2^e elftal, daarna sluit hij nog aan bij onze wedstrijdselectie.

Zoals reeds gezegd, de belangen van deze wedstrijd waren voor iedereen duidelijk, om 13.15 uur wedstrijd-voorbespreking, omkleden, warming-up en dan om 14.30 uur gaskraan open en vol aan de bak.

Naar ut Brabantse land.

Uit het verslag van de thuisploeg blijkt dat er in Spaubeek sprake was geweest van een spannende wedstrijd waarbij de mannen uit Budel toch nog redelijk gemakkelijk aan het langste end trokken. Teruglezend klopt dit verhaal wel met mijn versie. Nu zijn wij echter een stuk verder in de competitie en staan er in sommige gevallen andere belangen op het spel.

Na een week rust en daarna twee stevige trainingen moesten wij klaar zijn voor de wedstrijd in het “verre” Brabant. Onze Char was papa geworden en derhalve kon er vandaag geen beroep op hem gedaan worden, maar het leek een wonder; Joost is weer fit en de vraag was of Martin het zou aandurven om onze kleine dribbelaar weer voor de leeuwen te gooien. Nou en Martin, die durfde.

Het eerste kwartier van de wedstrijd leek het erop dat wij een zeer moeilijke middag tegemoet gingen. De thuisploeg startte zeer furieus en was overal eerder aan de bal. De 1 tegen 0 was dan ook een logische gevolg. Na zo’n kwartier bezon de VVS zich op zijn sterke kanten. Wij zijn een team en als team gingen wij de strijd aan. Vanaf dat moment waren wij dan ook gelijkwaardig. Brommer was een voortdurende plaag voor de verdediging en het leek wel of men bang voor hem was. Nadat Brommer voor de zoveelste keer onreglementair gestopt was, kregen wij een vrije trap op de rand van het 16m-gebied. Op werkelijk fenomenale wijze krulde Mitch de bal voorbij de keeper in het doel en de 1 tegen 1 was een feit. Dit was ook de ruststand. In de 2^e helft was het knokken voor elke bal en knokken dat deed de VVS. Iedereen ging tot het uiterste. Na zo’n 65 minuten werden de moegestreden Daan en Stan vervangen door Thijs en Bob. En ook deze kerels streden voor elke meter.

Het wordt misschien eentonig om alle spelers te complimenteren voor hun inzet, maar ik kan bijna lyrisch worden over de manier waarop onze Spaubeekse jongens hun hobby uitoefenen. Een meer dan verdiend punt ging dan ook mee naar Limburg.

Geloof het of niet, theoretisch zijn wij nog steeds niet veilig voor een nacompetitieplek. Onze voorsprong is respectievelijk 8 en 7 punten (op Hebes en Geleen-zuid).

Supporters laat ons niet in de steek, komende zondag thuis tegen RKVB moeten de benodigde punten binnengehaald worden.

Tot dan; Joep.