Kijkend naar de uitslagen van afgelopen seizoen dan zou men niet veel geven voor de kansen van onze jongens. Tel hierbij op dat op vrijdag al bleek dat Ralph niet inzetbaar was en onze trainer nu dus al een beroep moest doen op onze youngsters; Bob en Cas. Toch werd er, vanuit de tent, vol vertrouwen afgereisd naar Sittard.

De trainer had toch een aantal verrassingen voor de trouwe supporters in petto, zo speelde Tjeerd op 6 en Mitch in de spits. Verder gaf Martin aan dat wij meestal niet scherp genoeg aan de wedstrijd begonnen en dat hij dat graag anders wilde zien en ja hij werd op zijn wenken bediend. De eerste 20 minuten waren zeker voor ons. De mannen van VSS waren fel en lieten de tegenstander niet in zijn spel komen. Een verre bal van Sean werd door Bas op waarde geschat en binnen 15 minuten stonden wij op voorsprong. DVO was een tijdje de kluts kwijt echter daarna gooide zij een ferme portie fysiek in het strijdperk. Zij werden veel feller en in deze strijdwijze kon de VVS niet mee. Wij lieten ons afbluffen en de scheidrechter wilde alle overtredingen met de mantel der liefde bedekken.

{gallery}https://www.flickr.com/photos/vvspaubeek/sets/72157687422893114/{/gallery}

Dat deed hij trouwens naar twee kanten. Dit kwam het spel niet ten goede. Slecht uitverdedigen door het midden bleek “dodelijk” en de 1 tegen 1 stond op het scorebord. Onze buitenspelers hadden niet de vorm van afgelopen week en in de rust moest Martin dan ook ingrijpen, Bob kwam binnen de lijnen. Even later kwam ook Cas hem vergezellen. De jeugd had het echter moeilijk tegen de fysiek hard spelende Sittardenaren. Net toen de VVS de wedstrijd weer naar zich toe leek te trekken, kregen wij de deksel op ons neus en met nog zo’n 15 minuten te spelen keken wij tegen een 2 tegen 1 achterstand aan. Mitch moest geblesseerd naar de kant en werd vervangen door Schulz. Opportunistisch spel volgde. De VVS gooide alles naar voren in een ultieme poging om toch nog 1 puntje mee naar Spaubeek te nemen. Bij DVO was het duidelijk: vrouwen en kinderen eerst en iedere bal werd weg gepoeierd. De hachelijkste momenten ontstonden echter voor ons doel, maar gelukkig stond Robin weer zijn mannetje. De, vanuit het zicht van Spaubeek, verdiende gelijkmaker viel echter niet. Het blijft dus moeilijk om vanuit Zitterd punten mee te nemen.

Zoals onze trainer zou zeggen; volgende week weer vol gas geven en dan komen de punten vanzelf. Brommer kan volgende week weer, voorzichtig, de training hervatten en mogelijk is Ralph er dan ook weer bij.

Tot dan meer weer;

Joep.

Voor ik naar de wedstijd ga van deze zondag wil ik de trouwe lezers ff op vlieghoogte brengen van alles dat tijdens de voorbereiding gebeurde. De VVS heeft zich stevig geroerd op de transfermarkt. Liefst 7 nieuwe spelers mochten wij begroeten. Bas, Jesse, Tom, Ralph, Jelle, Dilan en good old  Kevin Scholte, Schulz voor intimi, brachten de selectie van I en II weer op peil en moesten het, gedwongen, stoppen van Joost opvangen. In de korte voorbereiding liepen wij tegen aan aantal vervelende blessures aan. Zo brak Brommer een rib, Deed Tom’s knieschijf niet wat ze moet doen en blesseerde Robin zijn duim. Toch kwamen wij de 1^e bekerronde probleemloos door. 3x werd de nul gehouden en er werd 12 x gescoord, waarbij vermeldingswaardig is dat Tjeerd weer regelmatig het net weet te vinden.

De basisopstelling voor de 1^e wedstrijd verschilde niet veel van de groep waar wij het vorig seizoen mee afsloten. Gilbert speelde op een andere positie en Bas Coenen en Ralph Vossen werden voor de leeuwen geworpen. Wij kwamen moeilijk uit de startblokken en de gasten begonnen duidelijk beter aan de wedstrijd. Na zo’n 20 minuten waren wij eindelijk goed bij de les en ontstond een echte wedstrijd. De 1 tegen 0 was een goed genomen vrije trap van onze nieuwe aanvoerder Sean en daarna waren wij in de rest van de 1^e helft de duidelijk bovenliggende partij.

Echter wij verzuimden om de mooiste kansen te benutten. De 2^e helft startte DESM duidelijk fel en ook zij kregen een vrije trap en eerlijk is eerlijk de beste man van vorig seizoen, Robin, zag er niet goed uit met de 1 tegen 1 als gevolg. Gelukkig hebben wij een immer attente Tjeerd, die voor de 2 tegen 1 zorgde en even later bleek ook Bas een zeer alerte speler te zijn. De keeper van DESM liet de bal los en Bas was er als de kippen bij om de bevrijdende derde treffer te scoren. De belangrijkste opdracht was volbracht, nl de 1^e competitiewedstrijd niet verliezen. Echter er is nog genoeg werk aan de winkel. Minpunt na deze wedstrijd is de blessure van Ralph, nader onderzoek zal moeten uitwijzen wat er precies aan de hand is. Laten wij hopen dat het meevalt.

As zondag mogen wij op bezoek bij DVO, tot dan.

Joep.

{gallery}https://www.flickr.com/photos/vvspaubeek/sets/72157686313336901/{/gallery}

Einde seizoen.

Om hier nog een heel wedstrijdverslag van de laatste match van dit seizoen te schrijven, heeft weinig zin. Duidelijk was te zien dat de thuisploeg nog voor een prijs speelde en dat de VVS zijn finales al in de voorgaande wedstrijden had gespeeld. En toch… hadden wij de thuisploeg pijn kunnen doen. Nadat Laar al binnen 60 seconden op voorsprong was, zorgde Brommer (wie anders) voor de 1 tegen 1. Daarna was de thuisploeg duidelijk van slag en daar hadden wij gebruik van kunnen/moeten maken. Dit gebeurde niet en in de 2^e helft konden onze mannen het niet meer opbrengen. Niet getreurd echter want wij hebben een puik seizoen gedraaid en natuurlijk waren er mindere wedstrijden bij, maar de handhaving in de 3^e klasse was zonder meer verdiend.

Het meest memorabele moment van de laatste wedstrijd kwam zo rond de 75^ste minuut.Op dat moment kwam een einde aan de actieve voetbal carrière van 2 belangrijke spelers van het 1^e. Charley en Jorn werden gewisseld en kwamen onder luid applaus van het veld. Voor beiden geldt dat zij een meer dan goed seizoen hebben gespeeld. Charley was getransformeerd naar een goede, kopsterke (????) verdediger, terwijl Jorn en zeker sinds hij op het middenveld acteerde wekelijks tot de sterkste spelers van het team behoorde, vooral in de wedstrijd tegen Alfa Sport stak hij met kop en schouders boven de rest uit. Mannen ik mis jullie nu al en dat niet alleen vanwege jullie instelling op het veld, maar ook vanwege de gezellig verlopen 3^e helft, of dat nu in de eigen kantine of in het MFC was. Gelukkig gaan jullie niet verloren voor onze vereniging en gaan jullie met al jullie ervaring ons 2^e team van dienst zijn. Verder weet ik bijna zeker dat wanneer echt nood aan de man is ook Martin altijd een beroep op jullie kan doen.

Terugkijkend op het afgelopen seizoen hebben alle spelers aan de verwachtingen voldaan. Sommige spelers zijn tegen langdurige blessures opgelopen, waarbij het voorspoedige herstel van Joost mij het meest verbaasde. Jeugdige spelers werden ingepast en deden het zeker niet onverdienstelijk, neen sommige zijn zelfs nu al volwaardige 1^e elftalspelers. De trainingsaanpak van Martin was anders dan gewend, maar wierp uiteindelijk toch zijn vruchten af. Wel moet ik de speler, die mijn inziens de meeste progressie heeft gemaakt, apart vermelden. Robin was meer dan eens de man van de wedstrijd en ik ben blij dat hij in elk geval nog minimaal een seizoen bij de geel/zwarten blijft.

Tot zover het laatste verslag tot volgend seizoen;

Joep

Helemaal op eigen kracht!!!!!!!

Het is bijna niet te geloven, de voorlaatste wedstrijd en nog steeds niet verzekerd van een langer verblijf in de 3^e klasse. Ook vandaag moeten onze jongens weer vol aan de bak. Noodgedwongen moet Martin weer enkele wijzigingen in de opstelling aanbrengen. Zo krijgt youngster Bob Nijsten een basisplaats en schuift Daan een plek naar achteren. Joost speelt op de plek van Joey, wiens seizoen door een hamstringblessure voorbij is en Thijs start op het middenveld.

Kijk ik in de historie dan brengt de sponsordag de VVS meestal niet veel geluk, maar vandaag kan alles zomaar anders zijn. Ik weet zeker dat het aan inzet en instelling vandaag niet zal liggen en wanneer wij het niveau van de 1^e helft in Weert 90 minuten kunnen doortrekken, dan zijn wij zeker niet kansloos. Hierbij moet er wel rekening gehouden worden met het feit dat MMC nog in de running is voor een na-competieplek. 16.15 uur weten wij meer.

De voorbeschouwing kan in de prullenbak, wat een wedstrijd. Ik hoorde tal van beschouwingen, wanneer in deze wedstrijd dat en in die dit, dan kon in de andere weer zo enz. Martin gaf aan dat wij zeer compact moesten spelen en moesten gokken op de counter, Tijdens het omkleden gaf Tjeerd aan dat wij moesten uitgaan van eigen kracht en dat wij de baas waren in eigen huis.

Onze dag of niet?

Vandaag is de dag dat wij ons definitief veilig kunnen spelen, maar datzelfde geldt ook voor onze tegenstander. RKVB is een fysiek sterke ploeg, die een degelijke partij voetbal op de mat kan leggen. Tijdens de heenwedstrijd hadden wij, met hangen en wurgen, de 3 punten over de eindstreep gebracht. Vandaag zullen wij weer vol aan de bak moeten om de punten in eigen huis te houden.

Gelukkig kan Martin weer beschikken over onze kersverse vader, wel zijn er bij een aantal spelers kleine fysieke ongemakken, het lange seizoen en de kleine selectie begint zijn tol te eisen. Tijdens de afsluitende training liet Jorn mij nog ff schrikken, maar hem kennende verbijt hij de pijn en kan hij spelen. Ook Jim is na een lange blessureperiode weer back en maakt vandaag zijn 1^e minuten in ons 2^e elftal, daarna sluit hij nog aan bij onze wedstrijdselectie.

Zoals reeds gezegd, de belangen van deze wedstrijd waren voor iedereen duidelijk, om 13.15 uur wedstrijd-voorbespreking, omkleden, warming-up en dan om 14.30 uur gaskraan open en vol aan de bak.

Naar ut Brabantse land.

Uit het verslag van de thuisploeg blijkt dat er in Spaubeek sprake was geweest van een spannende wedstrijd waarbij de mannen uit Budel toch nog redelijk gemakkelijk aan het langste end trokken. Teruglezend klopt dit verhaal wel met mijn versie. Nu zijn wij echter een stuk verder in de competitie en staan er in sommige gevallen andere belangen op het spel.

Na een week rust en daarna twee stevige trainingen moesten wij klaar zijn voor de wedstrijd in het “verre” Brabant. Onze Char was papa geworden en derhalve kon er vandaag geen beroep op hem gedaan worden, maar het leek een wonder; Joost is weer fit en de vraag was of Martin het zou aandurven om onze kleine dribbelaar weer voor de leeuwen te gooien. Nou en Martin, die durfde.

Het eerste kwartier van de wedstrijd leek het erop dat wij een zeer moeilijke middag tegemoet gingen. De thuisploeg startte zeer furieus en was overal eerder aan de bal. De 1 tegen 0 was dan ook een logische gevolg. Na zo’n kwartier bezon de VVS zich op zijn sterke kanten. Wij zijn een team en als team gingen wij de strijd aan. Vanaf dat moment waren wij dan ook gelijkwaardig. Brommer was een voortdurende plaag voor de verdediging en het leek wel of men bang voor hem was. Nadat Brommer voor de zoveelste keer onreglementair gestopt was, kregen wij een vrije trap op de rand van het 16m-gebied. Op werkelijk fenomenale wijze krulde Mitch de bal voorbij de keeper in het doel en de 1 tegen 1 was een feit. Dit was ook de ruststand. In de 2^e helft was het knokken voor elke bal en knokken dat deed de VVS. Iedereen ging tot het uiterste. Na zo’n 65 minuten werden de moegestreden Daan en Stan vervangen door Thijs en Bob. En ook deze kerels streden voor elke meter.

Het wordt misschien eentonig om alle spelers te complimenteren voor hun inzet, maar ik kan bijna lyrisch worden over de manier waarop onze Spaubeekse jongens hun hobby uitoefenen. Een meer dan verdiend punt ging dan ook mee naar Limburg.

Geloof het of niet, theoretisch zijn wij nog steeds niet veilig voor een nacompetitieplek. Onze voorsprong is respectievelijk 8 en 7 punten (op Hebes en Geleen-zuid).

Supporters laat ons niet in de steek, komende zondag thuis tegen RKVB moeten de benodigde punten binnengehaald worden.

Tot dan; Joep.

2 x 10 minuten

Voor deze wedstrijd was al bekend dat Martin over een “magere” selectie kon beschikken. Op de bank zaten enkel B-spelers of mannen die al 90 minuten in de benen hadden met ons 2^e team.

De samenvatting van deze wedstrijd kan kort en bondig zijn. In de 1^e 10 minuten startte DVO dermate furieus dat wij als het ware overlopen werden. Tijdens een razend snel uitgevoerde aanval scoorden zij dan ook zeer beheerst en stond de 0 tegen 1 op het scorebord.

Daarna toch alle complimenten voor de thuisploeg. Men slaagde er in om er een echte wedstrijd van te maken. Wij kregen een aantal goede kansen, maar scoren zat er niet in. Ondanks de plotselinge warmte was er snelheid, strijd en fanatisme in het spel. Dit geldt trouwens voor beide ploegen. In de rust wees Martin erop dat nog van alles mogelijk was en dat wij zeker nog kansen zouden krijgen. En dat was ook zo, echter de mooiste kansen waren vandaag niet aan ons besteed.

In de laatste 10 minuten speelde Martin alles of niets, Mitch werd naar de frontlinie gedirigeerd en achterin werd 1 op 1 gespeeld. Dat bleek uiteindelijk een kolfje naar de hand van de spitsen van DVO. Zij scoorden nog 2 keer en wij niet. Gevolg: een geflatteerde eindstand op het scorebord. Dit seizoen nog 4 wedstrijden en wij hebben toch nog enkele punten nodig, maar met deze instelling en inzet komen die er wel.

Nu een weekje rust en dan weer vol aan de bak, de uitwedstrijd tegen Budel staat dan op het programma.

Prettige Paasdagen en oh ja; Joy chapeau voor jouw prestatie bij de marathon van Rotterdam.

Joep.

ALFA of toch maar JUP.

Vandaag op naar de roots van onze trainer. Wij mochten op bezoek bij Alfa Sport, de ploeg welke momenteel in een echte flow zit. Tevens de ploeg die de 1^e concurrent is van Centrum Boy’s.

Teruglezend zag ik dat de punten van onze thuiswedstrijd eigenlijk verdiend mee gingen naar de gasten uit Schinnen/Oirsbeek en Puth.  Maar vandaag is een nieuwe dag met nieuwe kansen en ik weet zeker dat Martin wel een goede strijdwijze tegen deze ploeg uit zijn hoge hoed tovert. Nadeel: Sean en Robin zijn nog steeds niet topfit, maar met een portie pijnstilling moest het lukken. Belangrijke ingrediënten zullen zijn: inzet, strijd, een team en spelvreugde.

Voor de wedstrijd was nog wel de vraag of onze Vince wel 90 minuten geconcentreerd kon blijven of dat zijn gedachten te vaak zouden afdwalen naar Amsterdam.

Het devies: Punten in eigen huis houden.

Na de onverwachte, maar niet minder verdiende overwinning van afgelopen zondag, stond er vandaag weer een zgn. 6-punten wedstrijd op het programma. Onze tegenstander heeft de punten broodnodig, maar wij hebben er ook nog nodig. Dus alle ingrediënten voor een stevige pot voetbal waren aanwezig.

Door de week werd scherp en goed getraind, hoewel er hier en daar toch kleine pijntjes waren. Robin, Sean en Brommer waren op vrijdag nog niet helemaal fit, dus Joep mocht vol aan de bak.    Stan sloot weer aan bij de selectie en Ravi was er niet bij. (hij had dienst) Ook onze twee jongsters: Cas en Bob waren weer van de partij.

Terugkijkend naar de uitwedstrijd moest ODA geen onoverkoombare hindernis zijn. Maar met de VVS weet je het maar nooit.  De startopstelling was gelijk aan die van de wedstrijd tegen Sittard, dus Cas kreeg weer een basisplaats.

Na het schot in eigen voet van afgelopen zondag wordt de kreet om punten steeds groter. Het is maar de vraag of dat tegen de tegenstander van vandaag zou gaan lukken. In de onze thuiswedstrijd waren: “De Kraaien” heer en meester. Na een goed door-de-weeks gesprek was de trainingsopkomst weer als vanouds. Iedereen gaf aan het uiterste te willen doen om de VVS in de 3^e klasse te houden. En nu dan maar daden bij het woord voegen. Oh ja een leuke bindingsactiviteit van afgelopen vrijdag heeft in elk geval alle neuzen, als dit al nodig mocht zijn, dezelfde kant op gezet.

Op naar Zitterd en vol aan de bak.

Laat ik het maar meteen zeggen: WAT EEN WEDSTRIJD. Zelden heb ik bij de VVS zo’n fighting spirit gezien als vandaag. Alle spelers gingen tot aan het gaatje. Cas verving probleemloos Stan op de vleugel. Daan was een echte kilometervreter en Mitch stortte zich met ware doodsverachting op elke bal. Tel daarbij op dat onze keeper al weken in bloedvorm verkeerd en je hebt alle ingrediënten voor een puike wedstrijd. Eigenlijk zou ik alle spelers hier moeten noemen. Niemand scoorde lager dan een 8. Zo kansloos als wij thuis waren, zo sterk waren wij vandaag. Natuurlijk Sittard heeft een aantal begenadigde voetballers, maar hun rendement was nagenoeg nihil. De grootste kansen waren voor de VVS, enkel wilde de bal, in eerste instantie, niet tussen de palen. Een ingestudeerde corner, genomen door Sean, kwam op het hoofd van Mitch en de 0 – 1 was een feit. Dit was tevens de ruststand. In de 2e helft speelde Spaubeek een counter volgens het boekje en op de bekeken schuiver van Brommer had de keeper van Sittard geen antwoord. Daarna werd de licht geblesseerde Brommer vervangen door Bob Nijsten en de moegestreden Cas door Ravi. Dit was geen verzwakking, toch kwam Sittard tot een tegentreffer. Tjeerd werd nog vervangen door Thijs en de laatste 10 minuten kreeg de thuisploeg nog een optisch overwicht. De overwinning kwam echter niet meer in gevaar en de punten gingen verdiend mee naar Spaubeek. Gelet op de overige uitslagen waren deze punten ook broodnodig.

Kunnen wij deze instelling de komende 7 wedstrijden ook opbrengen, dan komt het 3^e klasse schap niet in gevaar. Volgende week wacht Oda en deze punten MOETEN wij in eigen huis houden.

Tot dan; Joep.