V.V.Spaubeek

Trots!

Vandaag staat de wedstrijd tegen Heksenberg op het programma, een ploeg die het, gezien de stand op de ranglijst, super goed doet. Dit is de ploeg waar de roots liggen van onze lei(ij)der, Erwin. Vroeger was hij de Beckenbauer, Breitner of Muller (ik weet niet op welke positie hij speelde) van onze bezoekers. (of doe ik hem nu teveel eer aan?). Het is ook een ploeg die aangaf ervan uit te gaan in Spaubeek een gemakkelijke middag te krijgen. Aan ons de taak om te laten zien dat dit niet zo zal zijn. 

Een schot in eigen voet...

Wat moet ik over deze wedstrijd schrijven. Ik had een andere voorstelling van mijn “verjaardagswedstrijd”.

45 minuten is te weinig

Voor deze wedstrijd was duidelijk dat wij voor de drie punten moesten gaan. Tijdens de voorbespreking had ik ook echt het idee dat dit zou gebeuren. Misschien lag het aan de foutieve muziekkeuze, maar de eerste helft was allerbelabberdst (sterk overdreven). 

Burenstrijd

Vandaag was het eindelijk zover, de eerste wedstrijd waarvoor geen speler gemotiveerd hoefde te worden. Het is tijd dat er bij de buren uit Geleen punten gepakt gaan worden. Daar onze kantine gesloten was, werd de wedstrijdbespreking in het kleedlokaal gehouden. De opdracht was om compact te spelen en met volle inzet. En dat ging ook gebeuren.

Afgelopen vrijdag werd, in plaats van trainen, lekker gegeten bij onze plaatselijke Mexicaan en werd er weer goed gewerkt aan de teambuilding en dat is minstens zo belangrijk.

Op deze gure zondagmiddag stond de bekerwedstrijd op het programma tegen het Maastrichtse Leonidas. Beide trainers gaven van te voren aan dat de competitie veruit het belangrijkste was, maar geen van beide wilde deze pot verliezen.

Na de wedstrijd van afgelopen zondag hing op dinsdag en vrijdag het kleedlokaal vol spiegels. Jullie weten wel waarom. Tevens werden er een aantal stevige gesprekken gevoerd. Het lijkt er in elk geval op dat iedereen ervan doordrongen is dat het anders moet.

Geen excuses meer

Vandaag staat de wedstrijd tegen RKVB op het programma. Kijkend naar vorig seizoen is wel duidelijk dat dit geen makkie zal worden. In Baexem werd ternauwernood gewonnen en thuis sleepten wij met de nodige moeite een gelijkspel uit de strijd. Beide ploegen zijn dit seizoen even goed(slecht) begonnen en hebben 3 punten. Wil je weg blijven uit de degradatiestrijd dan zullen er 3 punten gepakt moeten worden.

David tegen Goliath.

Op papier staan wij vandaag voor een schier onmogelijke taak om de imposante opmars van onze tegenstander tot staan te brengen. In de oudheid won een slimme David, dus wie weet.

Martin had in elk geval zijn huiswerk goed gedaan en alle spelers hadden systemen en uitleg van de speelwijze ontvangen. Voor mij was dit grotendeels abracadabra. Veel gele driehoekjes en rode rondjes en een heleboel lijnen.  Enfin,  belangrijk is dat de spelers weten wat er bedoeld wordt en dat zij met een andere instelling de wedstrijd ingaan dan afgelopen week. De omstandigheden zijn in elk geval heel anders, het is vandaag echt herfstweer, koud en kil. Ik weet heel zeker dat onze mannen gebrand zijn op een goed prestatie.

Voor zover ik mij uit het verleden herinner staan wedstrijden tegen De Leeuw garant voor doelpunten en dat was deze wedstrijd niet anders. Jammer genoeg scoorde de thuisploeg een keer meer en dus geen punten voor onze boy’s.

Wat was de oorzaak? Lag het aan het veld, lag het aan het weer, lag het aan de trainingen, lag het aan oktoberfeesten, lag het aan de tegenstander of lag het toch aan ons zelf. Eigenlijk scoorde vandaag niemand een voldoende. Wellicht was Joey onze sterkste speler, hij ging in elk geval voorop in de strijd. Ook wil ik Schulz ff noemen, zeker in de 1^e helft was hij nadrukkelijk aanwezig, maar na zo’n uur was zijn pijp leeg. Nochtans begon de wedstrijd voor ons perfect, binnen 30 seconden stonden wij op voorsprong. De keeper van De leeuw lette niet op en Schulz snoepte hem de bal af en scoorde in een leeg doel. Voor rust werd het nog 1 tegen 1 en Sean mocht nog een pingel nemen en hij mist nooit. 2 tegen 1 was de ruststand. In de 2^e helft mocht hij weer opdraven, onze Brommer. Zijn pijnlijke ribben weerhielden hem er niet van om te scoren en de 3 tegen 1 stond op het scorebord. Daarna dachten de mannen in het geel en zwart dat zij 2 versnellingen terug konden schakelen en kregen dus, verdiend, de deksel op de neus. Eigenlijk haalde vandaag niemand een voldoende en wordt het tijd om eens in de spiegel te kijken. Wij wilden meedoen voor de prijzen en nu moeten wij al naar 4 wedstrijden tegen degradatie vechten. Dit moet en kan veel beter. Wij zijn iets schuldig aan onze trouwe supporter schaar. Deze mensen verdienen het dat er in elk geval voor iedere bal gevochten wordt. Onze spelers moeten bij zich zelf te rade gaan en zich bezinnen op hun kwaliteiten.

Voor komende zondag kunnen wij onze borst wel nat maken, dan komt een sterk Lindenheuvel bij ons op bezoek en wanneer wij dan zo voetballen zijn wij kanonnenvoer.

Laat ik de ouderwetse strijdkreet van de 3 musketiers maar van stal halen:
EEN VOOR ALLEN EN ALLEN VOOR EEN.

Joep.

{gallery}https://www.flickr.com/photos/vvspaubeek/sets/72157688226469343/{/gallery}

Soms zijn er van die zondagen waarbij ik titel en inleiding op de wedstrijd van die middag in de prullenbak kan gooien en vandaag was zo’n zondag. Van te voren wisten wij dat er een sterke ploeg in Spaubeek op bezoek kwam. Niet voor niets hadden de boy’s uit Haelen de volle 6 punten uit de eerste 2 wedstrijden behaald. Martin wist te vertellen dat het een jonge, snelle ploeg was, die ervan hield om te voetballen. Tijdens de warming-up bleek dat Daan toch niet kon spelen en werd er door de technische staf druk getelefoneerd om tocht nog een extra wissel op de bank te krijgen.  Gelukkig bleek Cas bereid om ons uit de brand te helpen.

Eigenlijk begon de wedstrijd, vanuit zicht van de VVS, goed. Een afgeslagen corner werd door  Sean in een keer weer voor het doel gebracht en zijn voorzet bereikte  het hoofd van Gilbert, welke onberispelijk raak kopte. Even later kreeg Haelen ook een hoekschop en deze werd op een perfecte manier tot doelpunt gepromoveerd.  Dit was ook de ruststand.

In de rust hamerde Martin erop om vooral geconcentreerd te blijven en met volle inzet te spelen. De 2^e helft was net begonnen of we keken al tegen aan achterstand aan. Een aanvaller van Haelen werd over het hoofd gezien en deze scoorde beheerst in de kleine hoek. Daarna verving Jelle de moegestreden Thijs. Met vernieuwde energie werd de aanval gezocht en Tjeerd zorgde voor een tot dan verdiende gelijkmaker. Zo’n 5 minuten voor het einde kregen wij dan toch de genadeklap. De tegenstander van Gilbert ging de hele wedstrijd binnendoor en nu de 1^e keer buitenom. Gilbert op het verkeerde been,  een voorzet op maat en Robin was een 3^e keer verslagen. Daarna bracht Martin nog Schulz, maar de tijd was te kort om nog een punt binnen te slepen. Ondanks een perfecte instelling en inzet bleef de verdiende beloning uit.

Dan moet het maar volgende week gebeuren, tot dan;

Joep.