V.V.Spaubeek

Na weer enigszins bijgekomen te zijn van alle emoties, ervaringen en vooral drank, vind ik dat dit weekend wel een verslag verdiend. Dus bij dezen. 

Vanwege verplichtingen op het werk of andere bezigheden werden de Dusseldorf-gangers in twee groepen opgesplitst. De middaggroep verzamelde om half 2 op de parkeerplaats van het sportcomplex. Nadat Maradonschot had aangegeven niet te kunnen wachten op zijn eerste pint en alle spullen in de “frikandel” van Bassie waren gepropt, kon de reis naar Dusseldorf beginnen. De reis ging sneller dan verwacht, aangezien Kay ofwel kauwgom onder de schoen had of “ein klompveutje”. De jongste zoon van Paul en Marie-Jose trapte flink op het gaspedaal, waardoor de andere chauffeurs Joost en Bassie in de problemen werden gebracht. Joost is herhaaldelijk gelost en de “frikandel” van Bassie trilde zowat uit elkaar wanneer die een snelheid van over de 120 km/h bereikte.

Het artikel lezend van VV Spaubeek 1 - De Ster 1 las ik in de reactie van Roger Henssen dat er langs de lijn nogal wat morrende geluiden te horen waren. Ik zou deze morrende mensen eens tot denken willen zetten. Ik denk dat de meesten die staan te morren ook weleens de andere kant van de medaille mogen weten. In mijn ogen een nog mooiere kant en zeker niet de keerzijde. Niet dat als ik ga kijken, ik het braafste jongetje van de klas ben maar gelukkig ook een mening heb en die wel positief probeer te brengen. Zo ook mijn reactie nu.

Spelers van selectie teams worden normaliter wel afgeschilderd als spelers met weinig of geen clubliefde. Dit alles kan en zal best zo zijn maar ik wil graag voor de selectiespelers van VV Spaubeek een lans breken. 

Een mens kan niet zonder zelfvertrouwen en het is een begrip dat je regelmatig hoort rondom het voetbal. De mate van zelfvertrouwen is afhankelijk van de persoon.

Mart Smeets heeft voldoende zelfvertrouwen, echter niet voldoende om Eva Jinek de mond te snoeren en de baas te zijn in een mooie discussie. Mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen! 

Ook op het veld is er vaak sprake van vertrouwen; 

Na een aantal jaren bij FC Geleen-Zuid te hebben gespeeld, ben ik dan weer terug bij het altijd gezellige VV Spaubeek. Het was toch wel een beetje een cultuurshock voor mij, want het zijn bijna 2 clubs van uitersten. Het altijd goed verzorgde voetbal van achteruit heb ik ingeruild voor meer werkvoetbal, waar het belangrijkste is dat je elke pot je mouwen opstroopt en er voor de volle 100% tegenaan gaat. Al moet ik zeggen dat er steeds meer voetbal in de ploeg komt. Ik kan tot nu toe dan ook zeggen dat ik zeer tevreden ben met mijn terugkeer bij mijn oude club. Want waar in Geleen de nadruk vooral ligt op de 1e en 2e helft, is bij de geel-zwarten de 3e helft net zo belangrijk. Woorden als familiegevoel, trots, hechte groep en bier klinkt heel bekend in de oren van de Spaubekenaren. En dat zijn ook zeker woorden die me aanspreken binnen een club.