| Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan
Bijzondere omstandigheden vragen om bijzondere maatregelen. Deze uitspraak duidt treffend de aard en status van dit wedstrijdverslag. Waar jullie trouwe lezers namelijk gewend zijn de poëtische woorden van onze hoofdcoach/aanvoerder/politicus/bestuurslid te mogen bewonderen, moeten jullie het deze week doen met de teksten en analyses van de hand van de ‘cultuurbewaker’. Tot mijn kinderlijke vreugde kan ik daarmee nu officieel ook, na ‘cultuurbewaker’ en ‘structuurbewaker’, de titel ‘wedstrijdverslagbewaker’ op mijn conto bijschrijven. Om jullie echter niet te veel te verwarren zal ik me conformeren aan de gebruikelijke ‘Bongerdiaanse’ terminologie. Dus, alle gekheid op een stokje, over naar de wedstrijdzaken.
Er staat namelijk een zeer belangrijke pot op de planning vandaag. S.V. Meerssen 3 reist af naar het Spaubeekse en is uit op revenge na de 0-4 nederlaag waarop ze afgelopen november door ons zijn getrakteerd. Ze hebben dan ook een erg ruime selectie, een goedwerkende muziekbox en zelfs ware Bundse ‘fans’ vanuit Meerssen meegenomen. Of dit alles genoeg gaat zijn om ons aan het wankelen te brengen of ons zelfs cruciale punten te ontnemen, daar komt u maar op één manier achter. Doorlezen dus!
De voorbereiding verloopt, ondanks alle ongewone omstandigheden, eigenlijk vrij aardig. We komen, tot zichtbare verbazing van enkele Meerssenaars, al vroeg uit de kleedkamer om onszelf, en het veld, warm te spelen. We zijn dan ook gebrand om de 3 punten vandaag in Spaubeek te houden. Dit is terug te horen in de laatste speech voor de wedstrijd. Duidelijk wordt gemaakt dat iedereen vandaag alles moeten geven. Dat zouden we namelijk niet alleen verplicht zijn ten aanzien van teamgenoten in het veld, maar ook ten aanzien van onze spelers op de bank!
De scheidsrechter fluit en de wedstrijd begint. Ondanks al onze goede bedoelingen verloopt het begin van de wedstrijd ietwat rommelig. We hebben moeite met de bal lange tijd in de ploeg te houden en tot uitgewerkte kansen komt het dan ook helemaal nog niet. Hier tegenover staat dat ook Meerssen maar niet de ruimte achter de Spaubeekse verdediging weet te vinden en steeds stuit op het blok genaamd ‘Stan van Hoesel’.
Dit is eigenlijk het constante wedstrijdverloop in de eerste helft, totdat de bal rond de 35e minuut plots randje 16 voor de rechtervoet van ‘onze’ nummer 14 Pip van Rhenen terecht komt. Pip weet wel raad met deze kans en schiet de bal behendig in de linkerhoek. Hiermee maakt hij al de derde goal met zijn chocoladebeen dit seizoen, een unicum in zijn carrière, zo heb ik mogen vernemen! Nog belangrijker echter: de 1-0 staat op het scorebord. Deze stand verandert in de eerste helft vervolgens niet meer. Dit overigens, ere wie ere toekomt, voornamelijk door toedoen van een aantal puike reddingen van onze nummer 1 Sander. Hij bewijst vandaag volledig van zijn blessure verlost te zijn en zijn oude zelfvertrouwen weer gevonden te hebben.
In de rust wordt de manschappen er op gemaand dat er meer gevoetbald moet gaan worden. Er worden wat tactische plannen besproken en verder is het vooral ook zaak om de lijn en inzet van afgelopen weken door te trekken. We zullen voor elkaar door het vuur moeten gaan, want ‘samen komt men verder!’, zo zei een wijs man ooit.
Dat die inzet en vechtlust meer dan ooit nodig is wordt vervolgens al snel in de tweede helft duidelijk. De wedstrijd wordt meer en meer een vechtwedstrijd, die geregeld stilligt. De scheidsrechter en de verzorgers hebben er hun handen vol aan. En dan volgt een volgende klap voor Spaubeek 4. Via een kluts belandt de bal voor de voeten van een speler van Meerssen die onze keeper kansloos laat en 1-1 op het scorebord zet. Een flinke domper met eventueel pijnlijke gevolgen.
Toch lijkt Spaubeek 4 niet van slag te zijn. Werken dan misschien toch alle clichés haar vruchten af? Feit is dat de kopjes na de 1-1 niet gaan hangen en Spaubeek geduldig op zoek gaat naar de 2-1. En die volgt dan ook, zo kan ik u verklappen. Het is namelijk Ruben die opeens de ruimte weet te vinden aan de rechterkant. Ruben kijkt eventjes voor de goal en ziet daar topscoorder Dylan Drent lopen. Ruben twijfelt geen moment en geeft de bal voor. Hoewel de bal ietwat achter Dylan valt, weet deze met enig kunst en vliegwerk de bal toch richting het vijandelijke doel te krijgen en het net te doen bollen. Niet de fraaiste goal van zijn carrière, maar wel een oh zo belangrijke.
Wat volgt is een helse, slopende slotfase, die bol staat van de emoties. Ik denk echter vast te kunnen stellen dat we hier uiteindelijk alle clichés en de stereotyperingen van ons team waar maken: we zijn een echt vriendenteam, bereid om voor elkaar te werken, klappen te vangen en ons voor ons collectieve doel op te offeren. Het inmiddels ingesleten credo ‘dat is werken!’ galmde vaker dan ooit over het Spaubeekse kunstgrasveld. Ondanks alle ongebruikelijke omstandigheden worden de 3 punten over de streep getrokken en de cultuurbewaker kan na de wedstrijd niet anders dan concluderen: met die cultuur bij Spaubeek 4 lijkt het wel goed te zitten. Op naar aanstaande zondag, wanneer Neerbeek RKVV 4 ons zal bezoeken in Spaubeek!
Fabian