| Diefstal in Spaubeek
Nog steeds zitten wij in de hoek waar de klappen vallen. Blessures blijven ons achtervolgen en derhalve kunnen wij al weken niet beschikken over de complete selectie. Mike is er weer en hij zal samen met Marco er alles aan doen om onze jongens op scherp te zetten. Vandaag is het zaak om weer echt als team te werken en voor elkaar door het vuur te gaan. Tijdens de uitwedstrijd namen wij de drie punten mee naar Spaubeek. Vandaag is echter een andere zondag en wij zitten in een andere fase. Beschikken wij over voldoende veerkracht om onze negatieve spiraal te doorbreken? Ik hoop het en reken er op.
Een gestolen overwinning is ook een overwinning en deze smaakt best lekker.
Vandaag moesten wij aantreden met een smalle selectie. Wij danken de mannen van de lagere teams die bij ons op de bank wilden plaatsnemen.
In de eerste helft noem ik het brei-voetbal, als deze term in de voetbalwereld bestaat. Je merkte aan alles dat onze mannen vandaag een gebrek aan zelfvertrouwen hadden. Iedereen was bang om een fout te maken. Het gevolg was dat de gasten gewoon de beter voetballende ploeg waren. Bij ons werd soms eindeloos achterin rondgespeeld. Niemand van de geel/zwarten durfde initiatief te nemen. Nul kansen voor de thuisploeg in de eerste helft. Dit kon en moest alleen maar beter.
Voetballend was de tweede helft ook iets beter en de thuisploeg nam iets meer initiatief. Toen beide teams zich hadden neergelegd bij een doelpuntloos gelijkspel, dacht onze aanvoerder daar anders over. Zijn geweldige uithaal van zo’n 25 meter plofte onhoudbaar tegen het net. Was dit verdiend te noemen? Zeker niet. Van de bezoekers werden maar liefst drie doelpunten afgekeurd en Vincent kreeg als bedankje de middelvinger. De thuisploeg die thuis de punten steelt, het kan verkeren. De punten waren bij ons meer dan welkom.
Hopelijk keert door deze overwinning het zelfvertrouwen terug bij de geel/zwarten en een diepe buiging voor Sean.