| Je moet het ijzer smeden als het heet is
Vandaag stond de (inhaal)wedstrijd tegen SV Hulsberg 4 op het programma. Waar we een avond eerder nog aan de teambuilding werkten maar op een verstandig tijdstip vanuit Maastricht huiswaarts keerden, is het vanochtend de vraag of iedereen voldoende nachtrust heeft gehad.
In de voorbereiding op de wedstrijd kunnen normaliter wat zaken verlopen zoals men niet van te voren voor ogen heeft en dat was vandaag helaas ook het feit. Een ietwat rommelig begin, maar in de wedstrijdbespreking worden de manschappen op scherp gezet en duidelijk gemaakt om er vandaag vol tegenaan te gaan en de drie punten in Spaubeek te houden.
Tijdens de warming–up voorafgaand aan de wedstrijd wordt duidelijk dat de mannen op scherp staan en er vol tegenaan willen gaan! Zoals u al wellicht heeft kunnen lezen, ligt onze keeper Sander er een tijd uit met een zware blessure en we wensen hem een spoedig herstel toe! Vandaag is het aan Patrick om het doel te verdedigen!
De wedstrijd start vanaf het begin aan Spaubeekse zijde ietwat onwennig, op het eerste oog lijkt het of een aantal spelers nog niet helemaal goed wakker zijn. Dit blijkt ook realiteit te zijn – hier en daar wordt de wedstrijd overstelpt door persoonlijke fouten aan beide kanten.
SV Hulsberg wilt wel voetballen maar komt er niet aan te pas. VV Spaubeek daarentegen maakt het spel maar maakt telkens verkeerde keuzes waardoor de ruimtes niet worden gevonden en kansen om zeep worden geholpen. Tot het moment dat we een hoekschop krijgen en het hoofd van Stan wordt gevonden, die de bal vervolgens op sterke wijze in het doel kopt, 1–0 op het scorebord.
Na de 1–0 gaan we verder met de druk opvoeren maar telkens ontbreekt het in de eindfase aan de juiste scherpte en concentratie om de bal af te drukken. Kansen zijn er in overvloed, maar het gevolg van een doelpunt weet nog niet het scorebord te bereiken. Na een veelvoud aan kansen is het Fabian die met een venijnig schot de doelman weet te omzeilen en de 2–0 maakt!
Na de 2–0 blijft Spaubeek aandringen en weet Ruben Cremers ook gebruik te maken van de ruimtes die aan de rechterkant achter de Hulsbergse verdediging liggen. Ruben beloont zijn sterke beginfase dan ook met de 3–0 en krijgt na de 3–0 ook nog een aantal kansen maar bepaalt met zijn doelpunt de ruststand: 3–0.
In de rust wordt duidelijk dat we niet op basis van goed voetbal op 3–0 staan en we eens wakker moeten worden, want vandaag wordt ons hier en daar zeker tegenstand geboden. Maar we hebben een veldoverwicht en het is zonde om hier geen gebruik van te maken.
In de rust wordt dan ook zeer duidelijk gemaakt dat de scherpte en concentratie echt beter moeten, de aansluiting vanuit achteruit vindt veel te laat plaats en er worden aan de bal de verkeerde keuzes gemaakt. En dat zou je niet zeggen bij een 3–0 voorsprong, toch?
Na de rust wordt duidelijk dat we iets scherper uit de kleedkamer zijn gekomen – ook met behulp van verse krachten – maar helaas blijkt dit maar van korte duur te zijn. Door onoplettendheid (en noem het ook maar een onoplettendheid!) wordt SV Hulsberg de bal in de voeten geschoven en valt uit het niets de 3–1!
De 3–1 zorgt voor geloof aan Hulsbergse zijde en hier en daar volgen wat kansen. Echter leidt dit niet tot een doelpunt voor de bezoekers.
Na de 3–1 volgt een fase waarbij er wel de ruimtes worden gevonden en hier ook opgelegde kansen uit ontstaan, maar dit leidt helaas niet tot doelpunten. Totdat Rick Brands met een splijtende pass Dylan Drent weet te vinden, Drent zoekt de goal op en weet het net te laten bollen, 4–1!
Na de 4–1 volgt Dylan Lotz het goede voorbeeld van zijn naamgenoot, Remco Wouters legt de bal goed af en Lotz weet de bal strak in de hoek te plaatsen waardoor de 5–1 op het scorebord komt en dit is ook direct de eindstand!
Vandaag hebben we laten zien dat we op basis van teamgeest en wilskracht de overwinning binnen hebben kunnen slepen. Hier en daar mag en móét het zeker beter en daar gaan we aankomende week vol mee aan de slag! Op naar de volgende uitwedstrijd tegen Walram!