| De moed nooit laten zakken
Met de herfstvakantie in zicht komt er tegelijkertijd een einde aan het eerste van vier blokken waarin de KNVB haar jeugdcompetities heeft verdeeld. Dat is niet altijd even leuk. Want als je als eerste eindigt, promoveer je, ontmoet je sterkere tegenstanders en komt er vanzelf een einde aan een ongeslagen reeks.
Maar andersom is het niet verkeerd dat je na een kwart van het seizoen wordt ingedeeld met teams die ongeveer even sterk zijn en niet tot aan de winterstop moet blijven aanmodderen.
Idealiter speelt elk teams aan maximale weerstand waardoor spelers zich optimaal kunnen ontwikkelen. Maar soms slaat de KNVB de plank mis en dat lijkt onze JO16-1 te (zijn) overkomen.
Vandaag reist onze JO16-1 naar Brunssum om het op te nemen tegen haar reeksgenoten van VV De Leeuw. Op papier een middenmotor, maar de praktijk wijst anders uit. Het team, aangevuld met vier meiden van onze MO17-1, kijkt al gauw tegen een achterstand aan en komt die tegenslag niet meer te boven.
Je kunt het hebben over rust aan de bal, dispensatiespelers bij de tegenstander, eerstejaars of tweedejaars of gewoon erkennen dat de tegenstander over meer kwaliteit beschikt.
Aan de rust kijkt het elftal tegen een flinke achterstand aan en dan kun je in de rust benoemen wat allemaal verkeerd liep of na rust opnieuw beginnen en erachter proberen te komen wie uit het juiste hout is gesneden.
En of er bij de thuisploeg tijdens de tweede helft gemakzucht insluipt of niet, feit blijft dat de Roodhemden tijdens de tweede helft enkele keren in verlegenheid worden gebracht, al levert dat geen doelpunt op.
Het belangrijkste is om deze wedstrijd gauw te vergeten, stug door te trainen waardoor het tweede blok optimaal kan worden aangevat. En dat het voetballeven niet over rozen gaat, dat wisten we al. Daarvoor hoef je niet op een druilerige zaterdagmiddag naar De Leeuw te reizen.