| En nu naar Sittard
Vandaag hebben wij een normale reistijd naar een uitwedstrijd. Wij spelen vandaag tegen een ‘oude’ bekende. In mijn jaren bij de VVS hebben wij al vele malen de degens gekruist met de mannen met de rode shirts. Zoals Michel in zijn voorbeschouwing aangaf hebben wij vorig seizoen een bijna unieke prestatie geleverd door in Sittard te winnen, maar resultaten uit het verleden geven geen garanties voor vandaag.
Tijdens de afgelopen week zijn er binnen de selectie van 1 en 2 weer een aantal blessures bijgekomen en dat maakt de spoeling wel erg dun. Vooral ons tweede team lijkt het kind van de rekening te worden. Kom op Geel-Zwarte-familie, dat laten wij toch niet gebeuren?
En nu naar vandaag. In deze klasse is het voor ons pure luxe, een reistijd van zo’n kwartier. Wij zullen vandaag vol aan de bak moeten om een resultaat te boeken. Welk strijdplan hebben Mike en Marco uit de kast getrokken?
Om 12.45 uur is het verzamelen, vervolgens de wedstrijdbespreking en dan: ‘Sittard, here we come!’
In een krantenartikel gaf Marco aan dat de trainers nog zoekende waren naar de ideale opstelling van ons team. Kijkend naar de wedstrijd van vanmiddag durf ik te zeggen dat wij in de buurt komen. De puzzelstukjes beginnen in elkaar te vallen.
In de eerste helft waren wij duidelijk de betere ploeg. Er werden een aantal mooie aanvallen op de kunstgrasmat gelegd. Jammer genoeg leverden die nog geen treffer op.
Na zo’n dertig minuten weer zo’n mooie aanval. De assist was van Stan en ‘Brommer’ vond de korte hoek en de eerste treffer kwam op het scorebord. Niets aan de hand en de wedstrijd leek onder controle.
En dan weer de valkuil van de VVS: een onoplettendheid, al dan niet buitenspel en plots stond de één tegen één op het bord. In de rust werd erop gehamerd dat er niets aan de hand was en dat wij moesten blijven voetballen.
In de tweede helft gooide de thuisploeg een portie opportunisme in strijd, maar dat leverde geen kansen op. Integendeel. Wéér een aanval uit het boekje, wéér een assist van Stan en wéér stond ‘De Brommer’ op de juiste plek en scoorde zijn tweede van de middag. Drie punten in de knip zou je zeggen, maar weer een onoplettendheid in onze verdediging en Manuel was kansloos.
Die momenten van onoplettendheid moeten eruit, want wanneer dat lukt kunnen er nog mooie dingen in het Spaubeekse gebeuren. Belangrijk is verder dat de nieuwelingen zich steeds beter thuis beginnen te voelen in het geel en zwart.
Ga zo door, blijf werken voor elkaar en sta er als team. Dan kump ut good!