| De aanval is de beste verdediging
Op zondag 29 september stond onze eerste uitwedstrijd en gelijk ook eerste derby van de competitie op het programma. We mochten afreizen richting Neerbeek. Met een goed gevulde blessuremand hadden we een volwaardige selectie met 14 man die de strijd aan mochten gaan tegen Neerbeek 4.
De tegenstander van vandaag zijn we vorig jaar ook al tweemaal tegengekomen; thuis 4-1 gewonnen en uit 3-0 verloren. Dit geeft wellicht aan dat beide ploegen gewaagd aan elkaar zijn of hadden beiden ploegen bij hun verliespartij een off-day? Wie weet!?
Het team heeft vandaag een leuke verrassing in petto voor mijn verjaardag (ik besteed hier graag niet al te veel aandacht aan, maar een woord van dank richting het team is zeker op zijn plaats en het vermelden waard). Ik ontvang een wedstrijdshirt met daarop alle handtekeningen van het team. Geweldig en nogmaals dank richting het team!
In de wedstrijdbespreking wordt aangehaald dat we vandaag vanuit onze eigen kracht moeten blijven voetballen en zeker ook de lijn doortrekken die we vorige week hebben ingezet tegen Haslou. Daarnaast moeten we er met zijn allen vol voor gaan en de bal het werk laten doen!
De wedstrijd begint aan Spaubeekse zijde ietwat onwennig. We kunnen maar niet onder de druk van Neerbeek uit voetballen en zijn af en toe zoekende. Er worden hier en daar zeker kansen gecreëerd door Spaubeek maar telkens strandt het schip net in het zicht van de haven en wordt het doel vaak net niet bereikt.
Door persoonlijke fouten aan Spaubeekse zijde en zeker ook een aantal fouten vanuit mijn kant (dat geef ik zeker toe) geven we Neerbeek kansen om op voorsprong te komen. Maar telkens is onze doelman Sander Kools een sta-in-de-weg of de verdediging weet haar eigen fout tijdig te herstellen.
Uiteindelijk is 0–0 de ruststand.
In de rust wordt de manschappen duidelijk gemaakt dat we op deze wijze niet verder kunnen gaan, want als we dat doen dan keren we vandaag toch echt met lege handen richting Spaubeek terug. En dat is simpelweg onnodig.
Daarom worden de neuzen dezelfde kant opgezet: de coaching moet scherper en duidelijker, de ‘vrije man’ op het middenveld moet toch echt beter gevonden worden en we moeten er met zijn allen vol voor gaan. Want op deze punten lieten we het de eerste helft toch écht liggen…
Na de rust komt een heel ander VV Spaubeek uit de kleedkamer. Iedereen is zich er wel degelijk van bewust dat we er vandaag met zijn allen vol voor moeten gaan om de overwinning uit het vuur te slepen. Achterin wordt er weinig tot geen ruimte weggegeven waardoor er vanuit het middenveld iets meer ruimte ontstaat om de aanval te zoeken. Dit gebeurt dan ook veelvuldig.
De ban wordt gebroken met de zo (onder andere door mij) afgeraden ‘lange bal’. Deze keer ben ook zelf degene die een lange bal op Fabian geeft. Hij stormt vervolgens alleen op de keeper af en schiet de bal op magnifieke wijze tegen het net : 0–1 op het scorebord en de ban is gebroken.
Na de 0–1 gaan we vol op zoek naar de 0–2 maar telkens stranden we en blijft het bij 0–1. Tot het moment dat we vol ten aanval trekken en de bal bij Dylan Drent belandt, die net zoals de afgelopen weken zijn klasse toont door een goal te maken en de 0–2 binnen te schieten.
Na de 0–2 blijven we de aanval zoeken en doordat Neerbeek wat meer risico’s neemt, ligt er behoorlijk veel ruimte achter hun verdediging. Maar wij weten hier helaas nog geen gebruik van te maken.
Vanuit de opbouw van achteruit proberen we de ruimtes te zoeken via de zijkanten, waar Remco vanaf links en Ruben vanaf rechts veel ruimte hebben. Ruben is hierdoor al belangrijk geweest bij de 0–2 en Remco kan niet achterblijven, want via een assist van Rick Brands weet Remco via een soort van lobje de bal door de Neerbeekse verdediging te wringen. Hij staat direct één-tegen-één met de keeper, en ja hoor, een tikje tegen de bal is genoeg, 0–3.
0–3 is dan ook de eindstand. We hadden nog genoeg kansen voor doelpunten, maar in de afronding ontbrak net de scherpte om de bal tegen de touwen te jagen. Wellicht een aandachtspuntje voor de trainingen.
Complimenten voor de tweede helft die we vandaag op de mat hebben gelegd, pure wilskracht en teamgeest die hiermee aantonen dat we voor elkaar door het vuur gaan en als we blijven uitgaan van het collectief dan komen we samen verder!
Daarnaast zijn we dank verschuldigd aan de vele toeschouwers die het sportpark van Neerbeek wisten te vinden. Hopelijk blijft dit ondanks de start van de herfst zo. Mooi om te zien want deze support hebben we zeer zeker nodig en geeft net dat extra steuntje in de rug!