| Een week later
Vandaag staat er weer een wedstrijd tegen een voor mij onbekende tegenstander op het programma: de mannen uit Neer, een promovendus. Een week gelden leverde de wedstrijd in Venlo voor ons een valse start op, maar wie terugkijkt in de geschiedenis ziet dat de VVS zelden in de eerste wedstrijd punten pakt. Tevens hebben wij in de afgelopen week veel kunnen terugkijken en lezen dat de leidsman toch een aantal foutieve beslissingen, in ons nadeel, heeft genomen. Dat wil overigens niet zeggen dat wij dan één of zelfs drie punten hadden gepakt.
Een nieuwe wedstrijd en dus nieuwe kansen. Vandaag beginnen wij met het maken van een nieuwe teamfoto en daarna gaat de focus vol op RKSVN. Ons trainersduo was natuurlijk allerminst tevreden met het verloop van de vorige wedstrijd en tijdens de trainingen, in stromende regen deze week, werden de nodige aandachtspunten onder de loep genomen. Ik hoop op een goede wedstrijd met voor ons een positief resultaat.
Mike zei: ‘ik weet niet veel van deze tegenstander, maar wij gaan altijd uit van eigen kracht’.
Ik heb mij vanmiddag goed vermaakt. Natuurlijk, ik ben geen maatstaf over het vertoonde spel, maar ik genoot vandaag van het enthousiasme waarmee de wedstrijd werd aangepakt. Een punt van aandacht is wellicht het grote aantal kansen dat de VVS nodig had om tot doelpunten te komen.
In de 32e minuut was het eindelijk raak en zorgde Stan E voor de bevrijdende eerste treffer. Voor die tijd wilde de bal niet over de doellijn. De 1 tegen 0 ruststand was in elk geval verdiend.
In de tweede helft kwam de tegenstander uitermate gemotiveerd uit de kleedkamer. Men zette agressief druk, maar dat leidde niet tot grote kansen. Na zo’n 25 minuten in de tweede helft stond Stan E wederom op de juiste plek en kopte hij de 2–0 tegen de touwen. In het verdere verloop van de wedstrijd kwam de overwinning niet meer in gevaar.
De eerste punten zijn binnen en wij zijn verlost van de laatste plek in de stand, maar er is nog werk genoeg te doen.
Volgende week naar Sittard en aantreden tegen DVO, tot dan!
