| ’n Enorme uitdaging
Na een week met een mindere trainingsopkomst is het maar afwachten wat dit voor gevolgen heeft voor deze wedstrijd. En dat is niet meteen tegen de minste. Wij mogen vandaag op bezoek bij de schier onaantastbare koploper.
Uit alle rekenmodellen begrijp ik dat wij nog een aantal punten nodig hebben om zeker te zijn van het ontlopen van nacompetitie. Het zou een enorme verrassing zijn als wij de eerste hiervan
in Nederweert kunnen bijschrijven en verrassingen gebeuren.
We begonnen al met een ‘valse’ start. Ons wedstrijdshirt werd door de scheids afgewezen, de reserveshirts, welke door een ander team gebruikt werden, waren waarschijnlijk ook niet akkoord bevonden. Derhalve moesten wij aantreden in de reserveshirts van de thuisploeg.
Hoewel de uitslag anders doet bevroeden waren wij zeker niet de mindere. Ik kijk misschien te veel door een geel/zwarte bril (de Spaubeekse), maar de betere kansen waren voor ons. Het leek wel alsof Merefeldia bol stond van de spanning.
Toch kwam de thuisploeg op voorsprong. Na zo’n 30 minuten moest Manuel geblesseerd het veld verlaten en kwam het tot het 1e optreden van Timo, (dit seizoen) en hij deed het goed. 1 tegen 0 was de ruststand.
Na rust gebeurde iets wat ik nog niet vaak, zeg maar nooit, van de VVS gezien heb. Als raketten schoten wij bij de hervatting uit de startblokken en binnen 7 minuten zorgen Sean, een
perfecte vrije trap, en Dennis H., een slimme spitsengoal, voor de voorsprong. Meestal moeten wij na de rust ff wakker worden.
Daarna mikten wij nog 2x te goed en raakten Brommer en Ralph de lat. Een lucky goal zorgde voor de gelijkmaker en daarna deden persoonlijke fouten ons de das om. Toch kunnen wij met opgeheven hoofd Nederweert verlaten.
Op inzet en mentaliteit valt niets af te dingen. Wanneer wij voor elkaar door het vuur gaan komt het 3e Klasseschap niet in gevaar. Nu weer hopen dat er niet teveel pijntjes lang aanhouden, zodat wij volgende week weer op volle oorlogssterkte kunnen aantreden.