Wat hebben we het huidige seizoen pennen leeggeschreven over het bekerparcours van ons eerste elftal. In de voorbereiding zorgt een droge uithaal van Stan Solberg ervoor dat het eerste elftal doorstoot naar de knock-out-fase waarin het Sporting Heerlen uitschakelt en na een strafschoppenserie een einde maakt aan het bekersprookje van VV Helden.
In de streekderby tegen GSV ’28 vindt VV Spaubeek haar Waterloo, maar kan terugkijken op mooie wedstrijden waarin het haar visitekaartje afgaf. Vooruit, de blik kan weer gericht worden op de competitie.
Maar dat geldt niet voor ons JO15-2 elftal. Want zij zijn bijna geruisloos door het bekertoernooi geslopen en vinden zichzelf ineens terug in de eindfase van het toernooi.
Het is half februari als de jongens en meisjes van trainer Max Leunissen in de auto stappen op weg naar BEVO Beringe. Het Limburgse dorp, dat landelijke bekendheid geniet vanwege Handbalvereniging BEVO HC, kent ook een omnisportvereniging waarin tennis, jeu de boules en voetbal onderdak vinden. En het JO15-1 team van de voetbaltak is de opponent van Max’ pupillen.
De start is voortvarend en aan de rust staat er 0-2 op het scorebord door doelpunten van Keanu Lemmens en Mark Bundu. Vooral Keanu Lemmens heeft het op zijn heupen als hij vlak na rust nog tweemaal scoort. Yousef Wazzan dikt aan tot 0-5.
Na een uur weet de thuisploeg iets terug te doen, maar al snel tilt Luuk van Deursen de marge weer naar vijf. In blessuretijd weet BEVO Beringe nog tweemaal te scoren, maar de overwinning komt geen moment meer in gevaar. En met een ruime 3-6 overwinning wordt de terugreis weer aangevat.
Ook op diverse andere velden worden bekerduels uitgevochten en als we het strijdtoneel overzien, dan zien we vooral een grote leegte om ons heen. Want VV Spaubeek JO15 is als enige Limburgse vereniging overgebleven in het bekertoernooi! En dus mag de JO15-selectie die begeleid wordt door Max Leunissen, Will Krijgsman, Remco Wouters, Maurice Hendrix en Dave Goessens zich opmaken voor een wedstrijd tegen een Brabantse opponent.
Tegenstander in de halve finale is de JO15-1 van FC de Rakt. En dat is een stevige tegenstander, want het elftal van René Kok en Wes Bergmans raast dit seizoen door de competitie. Het elftal begint in de 4e Klasse, maar schuift al snel door naar de 3e Klasse.
En ook in de 3e Klasse dendert FC de Rakt maar door en met een herfstkampioenschap in de tas promoveert het elftal naar de 2e Klasse. Maar ook daarin staat er geen maat op de Blauw-Witten, waardoor het momenteel uitkomt in de 1e Klasse.
Ondertussen zijn de Udenaars tot inkeer gekomen en bivakkeren in de middenmoot. Maar dat is desondanks een prestatie van formaat. Zeker als je het afzet tegen de prestaties van het eerste elftal. Want dat bevindt zich halverwege de rangschikking van de 4e Klasse I.
De ontstaansgeschiedenis van FC de Rakt is een bijzondere. De vereniging wordt in 1968 opgericht en speelt haar wedstrijden in de RSU-competitie. In 1975 is de vereniging dusdanig gegroeid dat het met een tweede elftal gaat deelnemen aan de competitie van de Recreatie Sport Uden (RSU).
Maar als de RSU op haar einde loopt wordt FC de Rakt voor de keuze gesteld: fuseren met andere Udense verenigingen of gaan deelnemen aan de KNVB-competitie. Daarin start FC de Rakt onderaan de voetbalpyramide, maar is inmiddels opgeklommen tot de 4e Klasse. En ‘Vierdeklasser’, dat zijn de Udenaren inmiddels weer vier seizoenen.
De ledenadministratie heeft in al die seizoenen behoorlijk wat te doen gehad, want FC de Rakt beschikt over 12 pupillenelftallen, vier juniorenelftallen en 12 seniorenelftallen, verdeeld over mannen, vrouwen, 35-plussers en veteranen. Tenslotte speelt één elftal walking football.
Het bekerduel van de JO15-2 is voor ons in ieder geval aanleiding om het vergrootglas op onze JO15-selectie te leggen. Afgelopen zaterdag stond de generale repetitie op het programma. Tegenstander is SVC 2000.
De Roerstedelingen tellen voorafgaand aan het duel twee punten meer en staan één plekje hoger op de ranglijst. En dat de verschillen tussen beide elftallen klein zijn, dat blijkt gedurende het duel.
Omdat onze JO15 tijdens de eerste helft een aantal uitgespeelde kansen onbenut laat, blijft de brilstand op het scorebord staan en gaan beide teams met 0-0 rusten.
Ook tijdens de tweede helft golft het spel op en weer en dat geldt eveneens voor de weersomstandigheden. Tijdens de eerste helft teisterde een hagelbui het duel al een keer, maar na de pauze hagelt het zó hard dat de lijnen onzichtbaar worden en de scheidsrechter genoodzaakt is het duel te staken.
Nadat de hagelbui is weggetrokken en de lijnen weer zichtbaar zijn wordt het duel hervat. In het restant van de wedstrijd krijgen beide teams nog enkele kansen en blijkt VV Spaubeek het gelukkigste in de afwerking. Daarmee tankt het elftal vertrouwen in de aanloop naar het duel van komende week toe als er wordt aangetreden in het bekertoernooi.
Na afloop van het duel zoeken beide elftallen de warme kleedkamers op. Een half uur later schuiven Max Leunissen, Luuk van Deursen en Finn Pelzer in de bestuurskamer aan om enkele vragen te beantwoorden.
Zo, daar zitten we dan. Laten we starten met een voorstelronde.
ML: ‘Mijn naam is Max Leunissen en ik ben sinds dit seizoen de trainer van beide JO15-elftallen.’
LvD: ‘Ik ben Luuk van Deursen en ik speel als centrale verdediger bij de JO15.’
FP: ‘Ik heet Finn Pelzer en speel bij de JO15 als centrale middenvelder.’
Na eerst de sfeer te hebben geproefd door wedstrijden bij VV Spaubeek te fluiten heb je nu je eigen elftal onder je hoede. Hoe bevalt je dat?
ML: ‘Het bevalt me eigenlijk zeer goed. Ik ben in het verleden altijd assistent-trainer geweest, maar dan bij een andere vereniging. Dit seizoen sta ik voor de eerste keer als hoofdcoach op eigen benen. Ik heb het geluk dat ik over een leuke en fatsoenlijke selectie beschik die de zaken serieus aanpakt. Dat maakt het voor mij en de overige stafleden een stuk makkelijker. En daarom gaat het ook zo goed.’
Je hebt niet zomaar een groep spelers onder je hoede. Onze JO15 is niet alleen een grote groep (JO15-1 en JO15-2), het zijn tevens onze oudste jeugdelftallen. Voel je de verantwoordelijkheid?
ML: ‘Die voel ik wel en dat geldt voor de spelers net zo. Het is de bedoeling dat een aantal van hen over enkele jaren in het eerste elftal gaat spelen en dat is mede de reden waarom ik naar VV Spaubeek ben gekomen.’
LvD: ‘Ja, bij het eerste elftal gaan spelen, dat zou ik wel willen. We moeten gewoon op deze manier zo blijven doorgaan. Dat vergroot de kans om het eerste elftal te halen.’
De jeugdafdeling is de levensader van onze vereniging maar vooraleer deze spelers klaar zijn voor de senioren zijn we enkele jaren verder. Hoe lastig is het om de spelers aan het voetballen te houden?
ML: ‘Alles valt of staat met resultaten. Verlies je veel, dan zakt de motivatie een klein beetje weg, maar het tegenovergestelde is ook het geval. Maar vandaag win je in de slotfase en denk ik dat ik weinig spelers hoef te motiveren.’
FP: ‘Nee, zo moeilijk is dat niet. Ons elftal bestaat uit een hechte vriendengroep die van kleins af aan al samenspeelt. Dus het merendeel van de spelers kent elkaar al jarenlang en blijft zo bij elkaar.’
De spelers ontwikkelen van kinderen naar jongvolwassenen. Hoe leuk is het om juist zo’n leeftijdscategorie te begeleiden?
ML: ‘Voor mij is dat relatief makkelijk als aankomend docent. Tijdens mijn opleiding word mij ook geleerd hoe je tieners gemotiveerd kunt houden. Dus opleiding en VV Spaubeek lopen bij mij persoonlijk door elkaar heen. Wat ik op school leer pas ik hier toe!’
Bij VV Spaubeek kun je de theorie van je lerarenopleiding toepassen op de spelersgroep. Denken de spelers niet dat ze ook bij VV Spaubeek op school zitten?
FP: ‘Haha. Nee hoor, zo ervaar ik dat niet. Max is een fijne trainer. Of ik me ook tijdens de training ook op school waan? Nee hoor, zeker niet!’
Dachten jullie er ook zo over toen jullie recent na afloop van de training door Max de les werd gelezen?
FP: ‘Ja, maar dat lag ook een beetje aan onszelf. Soms is Max streng voor ons. Maar eigenlijk alleen als het nodig is.’
LvD: ‘Max had toen gelijk. We waren niet serieus genoeg. En Max mag voor sommige spelers ook best streng zijn. Het is belangrijk dat iedereen tijdens trainingen en wedstrijden goed luistert.’
Afgelopen seizoen speelden jullie in de JO14. Nu zijn jullie weer een jaar ouder en wordt het langzaamaan wat serieuzer. Wat merken jullie daarvan?
LvD: ‘Het wordt steeds fysieker. De tegenstanders worden letterlijk steeds groter, je krijgt meer tikjes en er wordt meer van iedereen verwacht.’
Jullie spelen volgende week de halve finale van de districtsbeker tegen FC De Rakt JO15-1 uit Uden. Dan komt het niet alleen aan op voetballen, maar ook op mentaliteit. Hoe zeer kijken jullie uit naar het duel?
FP: ‘Ik heb wel zin in de wedstrijd. We gaan proberen de Limburgse eer hoog te houden, hoe moeilijk het ook wordt.’
Realiseer je dat jullie tot dusverre al een unieke prestatie hebben geleverd door de halve finale te bereiken, maar daar stopt het vast niet. Wanneer zijn jullie tevreden?
ML: ‘Als we het seizoen op een positieve manier kunnen afsluiten. We hebben de halve finale van het bekertoernooi gehaald, maar de finale bereiken, dat zou de kers op de taart zijn.’
Tot slot: zonder arrogant te zijn – we denken dat de zaken binnen onze vereniging best goed geregeld zijn. Maar waar zouden jullie écht blij van worden?
ML: ‘O, ik ben erg tevreden over de manier waarop zaken binnen de vereniging zijn geregeld. Daarover heb ik niks te klagen. Maar het zou mooi zijn als zich meer mensen gaan inzetten voor VV Spaubeek. Niet alleen voor de JO15, maar het is meer een oproep in het algemeen. Je merkt dat niet alleen VV Spaubeek met een tekort aan vrijwilligers kampt, maar vrijwel iedere vereniging kent dat probleem.’
‘En ik denk dat de spelers niks tekort komen. Ik zet voor de training alles klaar. Het enige dat ze zelf moeten doen is alles opruimen, haha.’
Luuk en Finn knikken instemmend. Het ontbreekt hen bij VV Spaubeek aan niets – ze leven als een prof. Komende week trainen als een profspeler en dan zijn ze zaterdagochtend vast klaar voor het bekertreffen met FC de Rakt.