Naast het organiseren van wereldkampioenschappen voetbal in de Golfregio is de indeling van de 3e Klasse B één van de meest vreemde beslissingen ooit, genomen door de KNVB. Geen streekderby’s meer voor het merendeel van de clubs, maar juist verre verplaatsingen door praktisch de gehele provincie. Minder toeschouwers en minder kantine-inkomsten, terwijl dat voor veel verenigingen juist de kurk is waarop ze drijven.
Maar het voordeel is ook dat het steeds in dezelfde vijver zwemmen tot een abrupt einde komt. Altijd maar DVO, SV Langeberg, SV Haslou of Alfa Sport – dit seizoen proeft anders. Twee uitwedstrijden worden met rood omcirkeld: Sportclub Irene en VV Baarlo.
Tijdens de competitie komt daar een derde bij als de hoofdkassier van RKSV Merefeldia bezweert over het mooiste kassahuisje van de 3e Klasse te beschikken.
Door omstandigheden gaat een streep door Sportclub Irene. En dat is jammer, want de tribune draagt een bepaalde charme in zich, terwijl het hoofdgebouw van binnen enigszins neigt naar de Marble Halls van Highbury, het stadion dat bijna 93 jaar als thuishaven fungeerde van Arsenal.
‘Dan maar naar VV Baarlo’, zo prent ik me in. En na een valse start tijdens het begin van de maand wordt het duel gespeeld vandaag, op de laatste dag van de maand. Aftrap om 20.00 uur, dus dat betekent dat er tussen einde werkdag en vertrek weinig tijd overblijft. Dus snel in de bedrijfskantine een hap nemen, slikken en wég…
Gauw in de Selfkant tanken en via de N297 richting A2. Bij Knooppunt Het Vonderen slaat de twijfel een beetje toe. Stel je voor dat het duel in april geprogrammeerd zou staan, dan was ik mooi via de A73 naar Steyl gereden en had daar de veerboot richting Baarlo genomen. Want ben eerlijk, hoe vaak kun je met de veerboot naar VV Spaubeek? Zeldzaam.
Dus laat ik Het Vonderen aan me voorbij gaan en kies voor de Provinciale Weg 273, de N273. Iedereen met historisch besef neemt deze weg om in Baarlo te geraken. Reeds in 1811 werd begonnen met de aanleg van deze weg, maar in 1813, toen een einde kwam aan het Napoleontische tijdperk, was de weg nog niet gereed. De onderdanen van Koning Willem I voltooiden het karwei.
Al rijdend overzie ik de dag nog eens die ’s ochtends vals startte doordat ik me versliep. Snel-snel wassen, ontbijten, aankleden en op mijn werkplek de computer aanzetten: ik ben vertrokken. En nu, als ik ter hoogte van Grathem voor het rode stoplicht sta, realiseer ik me dat ik ben vergeten de voorbereiding op het duel van vanavond online te zetten. Snel naar links sturen en in de bebouwde kom van Grathem een veilig plekje zoeken om de website te updaten. ‘Dat leest geen hond meer’, schiet door mijn hoofd, maar ik wil volledig blijven. Zo lang als mogelijk.
Niet veel later vervolg ik mijn weg naar Baarlo. Langs de Napoleonsbaan doemen links en rechts lichtmasten op: RKVV Haelen, ik passeer Neer, waar VV Spaubeek tijdens het seizoen 00/01 met 5-2 onderuit ging en rij voorbij VV Kessel.
Na Kessel volgt kastelendorp Baarlo. Bij de Aldi sla ik linksaf en kom in het buitengebied van Baarlo terecht. Het gaat van links naar rechts totdat ineens aan de linkerkant kunstlicht door de bomen schijnt: Sportpark De Meeren!
Het is best druk rondom de thuishaven van VV Baarlo. Diverse jeugdteams bereiden zich voor op komende zaterdag en ook enkele lagere elftallen schaven hun techniek bij.
Vincent Cordeweners staat mij al op te wachten en schreeuwt: ‘Wô zeen die angere van ôs?’ Meteen heeft hij ook minder goed nieuws. ‘Bas en Robbie hebben zich wegens ziekte noodgedwongen moeten afmelden. Daardoor hebben we maar drie wissels’. Joep Leunissen is evenmin van de partij, waardoor ik me genoodzaakt voel tenminste iets van de avond te onthouden.
Als nog zeven supporters arriveren voel ik me vrij om de kantine te betreden. Daar neemt de kantinebeheerder juist een bestelling op van Ray Peters. ‘De kantine is eigenlijk dicht, maar voor bezoekers wordt een uitzondering gemaakt.’
De reden waarom de kantine is gesloten ligt in het feit dat er een vergadering plaatsvindt. Als ik een blik op het grote scherm werp merk ik dat ‘de gezonde kantine’ de lading van de bijeenkomst dekt. Diverse ideeën passeren de revue, maar het toevoegen van de ‘tosti döner’ aan het kantine-assortiment lijkt me het overwegen waard.
Met een bekertje koffie in mijn linkerhand en een snoepzakje in mijn binnenzak verlaat ik de kantine. Het aantal supporters is verder opgelopen, al stopt de teller bij 15.
‘Mijnheer, van welke voetbalclub bent u?’, vraagt een jeugdspelertje dat, getuige zijn natte haardos, juist onder de douche vandaan komt.
‘Ik ben van VV Spaubeek’
‘Uit welk dorp is die club afkomstig?’
‘Uit Spaubeek’
‘Waar ligt dat?’
‘Op een uurtje rijden van hier’
‘Zo ver?’
‘Ja, zo ver’
Volgens de media gaat de rekenvaardigheid van basisschoolkinderen achteruit, maar hun topografische kennis is ook niet meer bepaald je dat.
Ik word ook aangesproken door twee supporters van Sportclub Irene. ‘Mooie foto’s op jullie website. Dat ziet er goed uit.’ ‘O, maar ik heb die foto’s niet gemaakt. Daarvoor hebben we een huisfotograaf.’ Ik neem de complimenten toch maar in ontvangst, maar die behoren toe aan Pascal van der Ben.
Ook voor Sportclub Irene vormt de 3e Klasse B een compleet nieuw avontuur waarbij ze vooral hun derby’s zo hard missen.
Scheidsrechter Emre İnci is inmiddels ook gearriveerd en fluit om 20.00 uur de wedstrijd op gang. Tijdens de warming-up werd er al gemopperd over de kwaliteit van het veld en dat gemopper verstomt vooralsnog niet.
De toeschouwers kijken naar voetbal uit vervlogen tijden. De thuisclub speelt veel verticaal en zoekt naar openingen aan de zijkanten. VV Spaubeek daarentegen probeert via combinatievoetbal de weg naar voren te vinden, maar komt zichzelf steeds tegen.
Het is erg lastig de bal van voet tot voet te laten gaan en het zo geroemde middenveld komt nauwelijks uit de verf.
‘Erik, begin eens te lopen’, roept Dennis Dengering vanuit de achterste linie, maar waar moet hij naartoe als de dieptepass uitblijft?
‘Begin eens te voetballen’, doet Mike Zwartjes er nog een schepje bovenop. Maar als je je directe tegenstander uitkapt, dan dien je eerst de bal weer te controleren terwijl je binnen no-time een nieuw ‘Roodhemd’ tegenkomt op het overvolle middenveld.
Na een kwartier gaat Medi Soetelmans goed door op zijn tegenstander en stelt Dylan Drent in staat VV Spaubeek op voorsprong te trappen, maar Medi doet dat in de ogen van scheidsrechter İnci iets te enthousiast. De treffer wordt afgekeurd.
Tien minuten later duikt VV Spaubeek opnieuw voor het Baarlose doel op en nu is het wel raak. De bal blijft hangen waarna Dennis Hendrix voor een voorsprong zorgt.
En wat de eerste helft verder brengt? Weinig verheffends. Ik heb meer oog voor de omgeving. Het hoofdveld van VV Baarlo is prachtig omzoomd door hoge bomen die fraai verlicht worden door de acht lichtmasten. Na 45 minuten geploeter is het tijd voor thee.
Ondertussen zijn op steeds meer trainingsvelden de lichten gedoofd waardoor de kantine aardig gevuld is. De kantinebeheerder heeft verse koffie gezet en praat bij met enkele bezoekers.
VV Baarlo heeft niet altijd haar velden op De Meeren gehad. ‘Dat klopt. We zitten hier vanaf 1978. Voorheen lagen onze velden bij het complex waar vroeger speedway-races werden georganiseerd.’ Herman van Ophoven weet zich dat nog scherp voor de geest te halen.
Mijn oog valt op een exemplaar van ‘Langs de Velden’, een Limburgs magazine gewijd aan het amateurvoetbal. In deze editie staat een artikel over Len Gielen, de webmaster van VV Baarlo.
De aanleiding hiervoor is het feit dat Len is benoemd tot lid van de Orde van Oranje-Nassau. Len is al ruim 60 jaar lid van VV Baarlo, maar ook al 54 jaar als vrijwilliger aan de vereniging verbonden. En zulke mensen zijn hun gewicht in goud waard.
De krasse 70’er toont maar weer eens aan dat het amateurvoetbal vaak steunt op overwegend oudere vrijwilligers. Ze willen ongetwijfeld het stokje doorgeven aan de jongere generatie, maar die staat niet te trappelen om zich in het vrijwilligerswerk te storten. Terwijl dat zoveel moois brengt. Niet alleen geef je zodoende iets terug aan je vereniging, verlies ook je persoonlijke ontwikkeling niet uit het oog. Het mes snijdt aan twee kanten.
Door de ramen zie ik dat de spelers alweer op het veld staan – gauw naar buiten! Veel wissels heeft Mike niet tot zijn beschikking en veel redenen om te wisselen heeft hij eigenlijk ook niet.
VV Baarlo gaat op zoek naar de gelijkmaker terwijl de Geel-Zwarten steeds meer gokken op de snelheid van Erik Meijers. Samen met Dennis Hendrix vormt hij het aanvalsduo, maar komt maar moeilijk tot kansen. Steeds als hij de bal langs de man tikt zorgt een oneffenheid in het speelveld ervoor dat hij moet corrigeren waardoor een verdediger het Spaubeekse gevaar kan neutraliseren.
‘Erik, zak in, zak nu in’, roept Dennis Dengering keer op keer vanuit de achtergrond, waarna Erik dezelfde weg aflegt, maar nu de andere kant op.
Rob Terwint zit ziek thuis, maar dit had je Rob toch ook niet kunnen aandoen? Zo’n ondergrond is meer op maat van Dylan Drent. Hij verbindt vanavond het middenveld met de aanval en is steeds aanspeelbaar. Hij schermt de bal goed af en legt dan af op Daan Wauben of Ralph Vossen die op het centrale middenveld het wedstrijdtempo bepalen.
De 0-1 wordt gekoesterd, want Dennis en Sean zijn niet van plan om veel risico’s te nemen vanavond. Als het lukt om een corner of vrije trap af te dwingen sjokt Sean naar voren en lepelt de bal op de strafschopstip.
Als de Baarlose verdediging Dylan Drent uit het oog verliest is het plots 0-2. ‘Inzakken’, roept Dennis nog altijd. Maar ook Mike valt goed te horen.
‘Verdorie, mogen we invallen?’, vragen Jorn Scheepens en Isak de Vries zich af. Jazeker. Ze vallen in en zien dat Dennis Hendrix de bal verliest, maar met een sliding weer terug verovert. VV Baarlo slaat aan het protesteren, maar Emre İnci wuift alle protesten weg.
Ondertussen lopen Dennis en Erik op doel af en organiseren een vlootschouw. Ze kijken over hun schouder, stellen vast dat er geen tegenstander meer in de buurt is, waarna Dennis de bal naar Erik tikt. Erik trapt de bal tenslotte in doel: 0-3.
De jeugdspelers aan de zijlijn laat het naderende verlies van de thuisploeg ogenschijnlijk koud. Ondanks dat VV Baarlo ook vanavond niet wint (en dat in 2024 nog niet heeft gedaan) is de marge naar beneden ruim en in problemen komen de Rood-Zwarten nog niet direct.
En VV Spaubeek? Door de overwinning kruipt ons eerste elftal wat dichter naar FC Maasgouw toe. Het elftal van voormalig VV Spaubeek-trainer Ruud Hendriks staat in de periodestand één punt voor en mag die voorsprong zondagmiddag verdedigen tegen het ongenaakbare RKSV Merefeldia.
‘Hoe rijden jullie terug?’ ‘Via Venlo en nemen dan de A73 naar het zuiden’, roept iedereen in koor. Maar van het kiezen voor de weg van de minste weerstand is nog zelden iemand beter geworden. En dus wordt het opnieuw de Napoleonsbaan.
In de auto luister ik naar Radio2 en klinkt Cock Robin. Over historisch besef gesproken: Pinkpop 1986, Burgemeester Damenpark, Geleen.
Bij VV Kessel zijn de lichtmasten uit. Zoals overal het dagelijks leven tot stilstand is gekomen. In Neer maakt iemand nog een laatste ronde met zijn hondje. RKVV Haelen heeft haar lampen ook gedoofd. Snel terug naar huis, want morgen volgt opnieuw een werkdag.
‘De spelers beginnen de extra inspanningen langzaamaan te voelen’, zo lees ik in het wedstrijdverslag van Joep. Kom op mannen, nog één keer alles uit de kast. Afgelopen week verloor RKSV Olympia Schinveld met 5-1 bij SVH ’39 en ze zullen erop gebrand zijn hun supporters drie punten te schenken.
De wedstrijd is Schinveld vormt de afsluiter van een reeks van vijf wedstrijden in vijftien dagen. Winst betekent dat je er alles aan hebt gedaan om de tweede periode te winnen. En dat kan best, want eerder dit seizoen won VV Spaubeek al van de Olympiërs.
In mei 2015 werd het zelfs 1-8 op het Sportpark Burgemeester Adams. Een onvergetelijk moment. Denk daaraan nog maar eens terug. Dat wil je toch nóg een keer beleven?
Kom op ‘Die Gaele’!