| Opgejaagd wild
Na een heerlijk avondje handbal kijken, gaat vanmorgen de knop weer om en staat voetbal weer op 1. Er staat ons een heet middagje te wachten bij de club uit de Geleense wijk Lindenheuvel. Een oude wijsheid zegt dat hoe langer een ongeslagen reeks duurt, hoe dichterbij de eerste nederlaag komt. Laten wij hopen dat onze mannen dit in elk geval nog ff kunnen uitstellen. De vorige confrontatie tussen beide ploegen, de derde wedstrijd van dit seizoen, leverde een gelijkspel op en dat betekende dat wij na 3 wedstrijden al 4 verliespunten hadden. Afgelopen zondag werd door de selectie nog een “klein” feestje gevierd en ik stond versteld van de conditie die onze mannen nog over hadden na de zware wedstrijd tegen SVME. Echter resultaten uit het verleden tellen niet. Wij zullen vol aan de bak moeten om een resultaat mee te nemen naar Spaubeek en iedere tegenstander doet nu een stapje extra tegen ons.
Laat ik maar meteen aangeven dat er bij de VVS sprake was van een collectieve off-day. Er was één speler die zich aan de malaise onttrok. En wij begonnen nog wel heel voorspoedig. Binnen een minuut stond de 0 tegen 1 op het scorebord. Een perfecte pass van Jeffrey werd door Robbie tot een doelpunt gepromoveerd. Daarna waren wij nog zo’n kwartier gelijkwaardig. Vervolgens werd de thuisploeg sterker en sterker. Overal waren wij een stap te laat. Een bal niet klemvast en een mislukte voorzet en de 2 tegen 1 stond op het scorebord. Daarna werden er nog twee cadeautjes uitgedeeld. Kortom een wedstrijd om snel te vergeten. Hopen dat de opgelopen blessures meevallen.
Maar de trots overheerst, na 14 wedstrijden pas de eerste nederlaag. In het grijze verleden is dit ook wel eens gebeurd. Deze zondag snel vergeten en op naar de volgende pot.
Na de wedstrijd toch nog een meevaller, onze eerste achtervolger had ook de punten laten liggen en blijft dus vier punter op ons achter.
Komende week weer geconcentreerd trainen en dan opladen voor Hebes.
Tot dan!