| Bloed, zweet en tranen
Zo, de winterstop is voorbij en na een slechte prestatie tijdens de laatste oefenwedstrijd mogen wij nu weer voor het eggie. De eerste wedstrijd van de tweede competitiehelft. Tijdens de opening van dit seizoen hadden wij het moeilijk en was een gelijkspel het maximale. Wij waren dus gewaarschuwd. Tijdens de voorbespreking werd gewezen op de sterke punten van onze tegenstander en nadat onze nieuweling Kay Römer, een vocaal topoptreden had verzorgd, konden wij vertrekken richting Herkenbosch.
Eerlijk is eerlijk: op de wei van de thuisploeg was goed voetbal nagenoeg onmogelijk. Toch kwamen wij goed uit de startblokken en binnen 15 minuten bracht Sean de 0-1 op het scorebord. Na enige onoplettendheid zorgde de spits van de thuisploeg na een leep genomen vrije trap voor de gelijkmaker. Daarna was de VVS de betere ploeg en nadat Robbie binnen de beruchte lijnen getorpedeerdeerd werd, mocht Sean vanaf elf meter aanleggen en iedereen weet dat Sean dan niet mist. Daarna lukte het de VVS om nog enkele grote kansen vakkundig om zeep te helpen. 1-2 was dan ook de ruststand.
In de tweede helft kwam de thuisploeg beter voor de dag, dit leidde echter niet tot grote kansen. In het laatste kwartier werd de wedstrijd vakkundig “dood” gemaakt, zoals Mike dit graag wil zien. Ik noem het maar resultaatvoetbal.
Dan nu een lezersvraag. Wanneer is het eerder voorgekomen dat ons eerste elftal de eerste twaalf wedstrijden van een seizoen ongeslagen bleef? Ik kan het me niet herinneren, maar ben er ook nog niet zo lang bij.
Komende zondag wacht weer een zware dobber. Dan komen onze buren uit Elsloo op bezoek. Tot dan.