| Een echt examen
Vandaag staat voor een tweede keer een wedstrijd tegen een Maastrichtse ploeg op het programma. Het team uit de wijk Scharn beschikt over een aantal bovengemiddelde voetballers en een door de wol geverfde trainer. In krantenpublicaties stond te lezen dat zij voor niets minder dan het kampioenschap gaan. Maar ook de VVS beschikt over een aantal goede spelers en aangevuld met een aantal keiharde werkers staat er dit seizoen ook in Spaubeek een sterk collectief. Terwijl ook onze trainers de klappen van de zweep kennen. Mike en Ben zullen hun strijdplan wel klaar hebben en wat dat is horen wij in de voorbespreking.
Mijn verslag kan als volgt beginnen. Het was een koude zondagmiddag in Spaubeek. Terwijl in Qatar enkel topwedstrijden (met soms verrassende uitslagen) op het programma staan, wordt er in Zuid-Limburg ook een echte topper gespeeld. Blijft de goede serie van de VVS gehandhaafd?
Zoals velen zullen weten ben ik geen voetballer. Deze wedstrijd was een echte vechtwedstrijd. Je kon merken dat er grote belangen op het spel stonden. Er was strijd op elke centimeter van het voetbalveld. Ik vergat in elk geval om het koud te krijgen. Scharn wilde, in punten, dichterbij komen en wij wilden dat niet laten gebeuren. Niet dat er in de eerste helft grote kansen waren. Davy had nog een sublieme safe in petto op een ongelukkige terugspeelbal. 0 tegen 0 was de ruststand. Naar mijn gevoel hadden de gasten in de tweede helft een klein overwicht, maar puik keeperswerk voorkwam doelpunten. Wij raakten in de tweede helft nog twee keer het “houtwerk”, tegenwoordig aluminium. In de laatste minuten werd de wedstrijd, zoals Mike dat zegt, professioneel dood gemaakt. Iedereen kon leven met dit gelijkspel. Volgende week nog eenmaal de accu opladen voor onze laatste wedstrijd voor de winterstop. Wij gaan op bezoek bij Maasgouw in Thorn.
Tot dan.