| Het is zondagmiddag
Het is warm, heel warm. Aan de hemel staat de koperen ploert en stuurt zijn verzengende stralen naar een groene rechthoek met witte strepen in het Sittardse. Hier wacht onze volgende uitdaging. Veel van onze supporters en ook wij zelf geven aan dat wij als team voetballend gegroeid zijn. Laten wij dat vanmiddag maar zien. Uit het verleden is bekend dat de geel/zwarten zich normaliter probleemloos aanpassen aan het niveau van de tegenstander. Gebeurt dit vanmiddag ook, dan wachten ons saaie negentig minuten.
Op vrijdag was een gezellige teamactiviteit georganiseerd, waarvoor dank. Zelden heb ik de spelers zo op de pizza’s zien afvliegen en wat werd er gefoeteld bij de door oud-speler Remco geregelde voetbalquiz. Zelden gezien dat zoveel spelers zo vaak naar het toilet moesten. Kortom een geslaagde avond waar veel gelachen werd.
En nu de wedstrijd: de trainers moesten dealen met twee geblesseerden en een geschorste speler. In eerste instantie wilde de scheidsrechter de wedstrijd niet aanfluiten, omdat de belijning niet zichtbaar was. Pionnen bleken de oplossing.
Wij speelden tegen:
- de warmte;
- een tegenstander die niet wilde en niet kon;
- onszelf.
Wij deden wat er verwacht werd. Doelpunten van Dennis, Gilbert, Ralph, Isak en Brommer (2) beslisten een matige pot voetbal, maar nu al 33 punten in de pocket. Een record voor ons in de derde klasse. Nog drie potjes en dan: vakantie.