| Burenstrijd
Op deze donderdagavond zijn de mannen uit onze buurgemeente Aelse te gast op het vernieuwde complex van de VVS. Haslou is deze competitie uitstekend bezig. Men beschikt over een jonge, enthousiaste, goed voetballende groep. Wil de VVS hier een resultaat tegen boeken dan zal met het, figuurlijke, mes tussen de tanden gespeeld moeten worden. Vanavond is het verzamelen, omkleden, wedstrijdbespreking en de wei op. De trainers hebben een plan van aanpak gemaakt en de uitvoering hiervan ligt bij de mannen in het veld. Helaas, het is een repeterend verhaal, moeten wij ook vandaag enkele spelers missen. Wel komt Dennis speciaal van vakantie terug om mee te kunnen doen, chapeau.
Voor de wedstrijd eerst nog ff dit. Er werd in het begin kritisch gekeken naar de locatie van de tribune. Uit eigen ervaring kan ik intussen zeggen dat er in elk geval vanaf de bovenste helft van deze tribune een nagenoeg perfect zicht is op het speelveld. Wanneer iemand goede ogen heeft, ik dus niet, kan men zelfs delen van de wedstrijd op het bijveld meepikken. Ook de kantine mag er wezen. Kortom reden genoeg om vrienden, bekenden of mede-dorpsbewoners te enthousiasmeren om eens een wedstrijd van de VVS te bezoeken.
Om 21.55 uur galmde een oerkreet over het complex. Het LEKKERRRR van Mike was tot in Elsloo te horen. En een lekkere wedstrijd was het. Vanaf de eerste minuut zette Haslou aan en het leek ff alsof de VVS overlopen zou worden. Onze verdediging moest alle zeilen bijzetten om de aanvallers van Haslou onder controle te houden. Langzaam maar zeker kwamen wij beter in de wedstrijd. Over en weer waren geen grote kansen. Na zo’n dertig minuten kregen wij een hoekschop, een perfecte trap van Sean en een hoog boven iedereen uit torende Robbie en, misschien tegen de verhouding in, stond de 1 tegen 0 op het scorebord. Daarna was het strijd tot de laatste minuut. Beide teams putten diep uit hun reserves en een scheids die de wedstrijd goed aanvoelde. Aan niets was te merken dat men aanstaande zondag alweer aan de bak moet. Het was niet allemaal even goed, maar voor de neutrale toeschouwer was het een heerlijke wedstrijd. In de laatste tien minuten werd het voor sommigen bijna te spannend. Erwin zei: ‘wat kunnen tien minuten toch verschrikkelijk lang zijn!’.
Eigenlijk was het ondoenlijk om een man of te match te kiezen, werkelijk alle spelers zijn vanavond tot aan het gaatje gegaan. De beloning: 3 punten erbij.
Nu herstellen, daarna gaat een deel van de selectie naar het Nederlands team, begint de zomertijd en wachten “De Kraaien”. Tot dan!