| Instelling: TOP!!!
Tijdens de voorbespreking wezen Arno en Bart erop dat enkel het collectief kans van slagen had. Winnen of verliezen doe je samen. Onze trainers mochten al meteen weer puzzelen. Door blessures en ziekte hadden Bas en Joey weer een basisplaats en beiden maakten hun uitverkiezing waar.
Toch moet ik ff kwijt dat ik het gevoel heb dat er weinig naar de trainers in deze bespreking geluisterd werd. Zo werd gevraagd om compact te spelen en de tegenstanders pas op te vangen op eigen helft. En wat gebeurde, juist, er werd vanaf het begin volop druk gezet en de linies stonden best wel ver uit elkaar. Het gevolg: voor het neutrale publiek ontstond een heerlijke wedstrijd. Zoals verder uit het verleden bekend zijn er bij Hebes twee spelers welke er duidelijk bovenuit steken, namelijk Lars en Roelie. Eerstgenoemde speelde niet, maar Roelie drukte nadrukkelijk zijn stempel op de wedstrijd. Op een lijpe manier smeerde hij zijn tegenstander, Joey, twee gele kaarten aan en zo moesten wij al vroeg in de tweede helft met tien man verder.
Bij rust was het nog 0 tegen 0, maar al snel in de tweede helft vergaten onze verdedigers mee te springen bij een hoekschop en een wel erg vrijstaande speler van Hebes maakte doeltreffend van deze ruimte gebruik en bracht de 0 tegen 1 op het scorebord. Niet veel later werd het nog erger en kwam de 0 tegen 2 op het scorebord. Weer enkele minuten later werd onze Brommer binnen de beruchte lijnen onreglementair gestopt en de toegekende strafschop was een kolfje naar de hand van onze aanvoerder. 1 – 2 werd de tussenstand. Niet veel later werden Ralph en Daan gewisseld en kwamen Jeroen v. L en de matchwinner van 2, Bram P., binnen de lijnen. Nog eenmaal stroopten de mannen van Arno en Bart de mouwen op en werd het laatste restje energie opgezocht. Men bleef strijden voor een beter resultaat. Rond de tachtigste minuut werd onze laatste troef, Rick Brands, ingebracht. Het was Rick ook die in de, ongeveer, honderdste minuut een voorzet van Brommer op de juiste waarde wist in te schatten en koelbloedig knalde hij de bal tegen het net en daarmee kregen wij een verdiend punt.
Smet op de wedstrijd was het groot aantal gele kaarten dat de scheids moest uitdelen. Verder vraag ik voor mijn eigen gemoedsrust aan Sean om overstapjes en hakjes achterwegen te laten, tot drie keer toe bezorgde hij mij bijna een hartstilstand. Ook Erwin is nog steeds de Erwin van vroeger, soms kan hij verbaal erg tekeer gaan. Mannen, in elke geval een goede revanche op vorige week, blijf zo door gaan. Volgende week mogen wij naar Elsloo, als Covid19 geen roet in het eten gooit.