| 1 puntje erbij
Na de wellicht “langste” winterstop van jaren, namelijk dertien dagen geen training en een tweetal, weinig belovende, oefenwedstrijden, stond het begin van de tweede competitiehelft op het programma. Wij mochten naar het verre Stramproy.
Het begin van de wedstrijd was veelbelovend. Op een moeilijk bespeelbaar veld ging het vrijwel gelijk op. Iedereen kweet zich uitstekend van zijn taak en dat leverde zowaar enkele kleine kansjes op. Na zo’n dertig minuten wilde Ralph zijn been verlengen om nog aan de bal te komen. Een hamstringblessure was het gevolg en Daan moest hem vervangen. Op slag van rust, de klok stond al op 45, meende de keeper van Brevendia dat hij onze Brommer kon uitspelen en dat was een misrekening. Brommer pikte de bal en deponeerde hem in het doel. Zo konden wij met een voorsprong de rust in.
Na de rust stond er een ander Spaubeek op het veld. Het waren wel dezelfde spelers, maar het lijkt alsof er, bij een voorsprong, een soort angst in de ploeg sluipt. Men durft geen enkel risico meer te nemen en loopt alleen nog maar achteruit. Er werd wel keihard gewerkt en voor iedere meter gestreden, echter onze voorwaartsen werden niet meer bereikt. In minuut 78.44 was het dan ook, al voor de derde keer, raak voor de thuisploeg (twee keer werd een goal afgekeurd wegens buitenspel). Eerlijk is eerlijk: dat was ook verdiend.
De uitdaging is dan ook om weer zelfvertrouwen in de groep te krijgen. Laten wij hopen dat de blessure van Ralph meevalt, zodat wij komende zondag weer met een complete groep aan de bak kunnen.
Oh ja, op één punt had de thuisploeg wel gewonnen. Harald mocht voor één kratje Grolsch en twee AA een bedrag van 65 euro afrekenen. Dikke winst dus voor Brevendia.