| Weer niet
Het is de afgelopen jaren ‘verrektes’ weinig gelukt om van DVO punten af te snoepen. In de voorbespreking noemde Roger deze ploeg zelfs onze “angstgegner.” Nu denk ik dat dit wel meevalt, want onze mannen zijn eigenlijk voor niemand bang.
Door blessures van Cas en Daan moesten er wel enkele aanpassingen gedaan worden en zo had Stan zijn 1e basisplaats en keerde Glenn terug van een schorsing. In de 1e helft was er niets aan de hand. De VVS was gewoon de betere ploeg en Sean deponeerde een vrije trap perfect op het hoofd van Gilbert en de 1 – 0 voorsprong was een feit. In het verder verloop van deze helft kwam de voorsprong niet meer in gevaar en wij konden dus tevreden de rust in.
In de pauze werd gewaarschuwd dat DVO in de 2e helft wel uit een ander vaatje zou tappen en dat gebeurde dan ook. De thuisploeg was veel energieker en feller. Het 1e kwartier van deze helft konden wij nog mee in de strijdwijze van de thuisploeg. Daarna scoorde DVO in korte tijd 2 keer, althans de 2e was een “beauty” van Sean. Zijn kopbal zeilde over de graaiende handen van Manuel in ons doel. Daarna leek het erop dat bij ons de koek op was. Teveel werd de lange bal gespeeld, welke door de harde wind vaak een té lange bal werd. De 3e goal van DVO was enkel voor de statistieken, hoewel Bas zijn tegenstander wel heel makkelijk liet lopen.
Wij waren vandaag zeker niet de mindere, maar lieten weer de kaas van ons brood eten. Wanneer dit het geval blijft, zullen wij dit seizoen nog vaak droog brood moeten eten.
Er is natuurlijk nog niets verloren, maar er zijn nog genoeg punten, welke voor verbetering vatbaar zijn. Conditioneel, in het verleden het sterke punt van de VVS, zijn wij nog niet op oorlogssterkte. Wij moeten er als team staan, dan zijn wij sterk. Kop op en samen de schouders eronder zetten, komende zondag wacht weer een nieuwe tegenstander.
Nog een niet geheel belangloze tip: zet Joey en Davey niet meer samen op de bank, daar word je namelijk knettergek van.