VV Spaubeek 1 – FC Geleen Zuid 1 | 1-2

·

·

, ,

| ……………….

Deze keer had ik meer bedenktijd nodig.

De korte winterstop is voorbij en de laatste drie wedstrijden werden gewonnen en dat zou toch het nodige vertrouwen moeten geven. Nadat op vrijdagavond de nodige tactische varianten de revue waren gepasseerd , moest het op zondag dan maar gebeuren. 

En eerlijk is eerlijk , zelden heb ik zo’n groot verschil gezien tussen de eerste en de tweede helft. Spelers, die normaliter altijd garant staan voor een voldoende, lieten het team in de steek., maar dat was , vreemd genoeg, wel maar voor één helft. In de tweede helft liep het eigenlijk weer als vanouds. Het spreekwoord zegt; als het kalf verdronken is, loopt men achter de feiten aan en het is moeilijk om een 2 tegen 0 achterstand goed te maken.

In de eerste helft van de match waande de nr. 10 van Geleen-Zuid zich in luilekkerland. Niemand zette hem een voet dwars. Hij kon doen en laten wat hij wilde en van de hem geboden ruimte maakte hij dankbaar gebruik. Hoe anders was dat in de tweede helft. Onze terriër, Joey kwam in het veld en vanaf dat moment was van de nr. 10 van Geleen-Zuid niets meer te zien. Wij waren ineens de bovenliggende partij, maar ons manco van dit seizoen openbaarde zich weer. Wij kunnen zo moeilijk scoren. Het is net alsof de goal, waarin wij zouden moeten scoren, al naar believen groter, kleiner of lager wordt.

Na 90 minuten was het weer: minimaal gelijkwaardig aan de tegenstander, maar geen punten. Op deze manier wordt het een strijd tot de allerlaatste minuut van deze competitie. Positief is dat de trainingsopkomst gewoon super is en met de sfeer binnen het team is ook niets mis. Hard blijven werken en dan moet het dubbeltje wel eens onze kant uitvallen.