| Kansen-loos
Vandaag staat een wedstrijd op het programma tegen de ongenaakbare koploper uit onze klasse, de rkvv Lindenheuvel. Nog geen punt hebben de mannen uit de volksbuurt van Geleen dit seizoen gemorst. Met een goede bekende in het doel; “onze” Robin vliegt men met rasse schreden in de richting van het kampioenschap. Wat zou het bijna sensationeel zijn wanneer wij deze ploeg 1 puntje of zelf meer konden afsnoepen.
Ik ga ervan uit dat onze jongens niet gemotiveerd moeten worden voor deze wedstrijd. Glenn is nog steeds geblesseerd, Tjeerd oogde niet topfit en Charley bleek ziek, dus de technische staf moest weer puzzelen. Positief is in elk geval dat Joey en Isak weer op de weg terug zijn. Na de zeperd tegen Obbicht mogen onze mannen nu later zien dat zij wel degelijk op echt gras ook goed uit de voeten kunnen. Tot zover de voorbeschouwing en nu de wedstrijd.
Wie van strijd houdt, ik dus, werd op zijn wenken bediend. Het was misschien geen goede wedstijd, maar de strijd maakte veel zo niet alles goed. Als je zag hoe Jorn op de linksback-positie streed voor elke bal en daarbij had hij een goede connectie met de scheids, want elke mogelijke overtreding werd met de mantel der liefde bedekt. Oude tijden herleefden. En dan Medi, hij speelde alsof hij wekelijks in 1 aan de bak moet. Wel 3 keer stortte hij “dood” ter aarde, maar telkens stond hij weer op en vocht hij door. Ook Bram moet ik ff noemen, Hij speelde niet als een 17-jarige, maar met het overzicht van een 27-jarige. Bas was het extra slot op de deur, kortom onze verdediging stond als een huis. Door een penalty kwam de thuisploeg op 1 tegen 0 en ver in de tweede helft scoorden zij nog een tweede keer. Echte kansen hebben wij misschien niet gehad, maar wij kunnen met opgeheven hoofd het strijdtoneel in Lindenheuvel verlaten. Makkelijk hebben wij het de koploper niet gemaakt. Verder viel mij op dat de richtmiddelen van de voorwaartsen van Lindenheuvel onderhoud behoeven, anders was de uitslag misschien wel hoger uitgevallen, maar Manuel wordt met de week beter.
Als iedereen zijn normale niveau blijft halen, kunnen nog mooie dingen gebeuren in Spaubeek. Nu is het hopen dat de pijntjes bij de verschillende spelers meevallen, anders blijven Roger en Ray puzzelen.
Wat ik gemist heb deze middag: een hand van Robin, maar ja hij had het waarschijnlijk te druk.
Tot volgende week.