| Afgetroefd
Met betrekking tot de opstelling waren er deze keer geen vraagtekens. Verrassend was het misschien dat Cas deze keer de voorkeur kreeg boven Dylan. Na een korte wedstrijdbespreking leek het alsof het voor eenieder duidelijk was wat de belangen van deze wedstrijd waren. Punten zijn het enige dat telt.
Vanaf de eerste minuut waren onze buren uit Geleen de bovenliggende partij. Zij waren feller, sneller en beweeglijker. Het leek alsof sommige van onze mannen het niet konden opbrengen om in de strijdwijze van Geleen mee te gaan. Geleen zette heel vroeg en vol druk, waardoor de VVS gedwongen werd om constant de lange bal te spelen en dat betekende heel vaak balverlies. De 1 tegen 0 was het rechtsreeks gevolg van zo’n mislukte lange bal en een snelle aanval van Geleen. Enige tijd later ging Tjeerd alleen op de keeper van Geleen af, welke Tjeerd enkel onreglementair kon stoppen. Volgens het publiek een strafschop, volgens de scheids een vrije trap en jammer genoeg geen 1 tegen 1. In de rust bleef Isaak geblesseerd in de kleedkamer achter. Ook in de tweede helft leek het alsof Geleen een versnelling hoger speelde dan wij en nog twee tegentreffers waren het gevolg.
Natuurlijk onze mannen probeerden het wel, maar als niets lukt, dan lukt ook echt niets.
Smet op de wedstrijd waren de vele, deels onnodige kaarten, die de leidsman uitdeelde. Verder moeten wij afwachten wat de blessures van Sean en Isaak betekenen.
Extra pijn: sommige ongunstige, verbazingwekkende, uitslagen in onze klasse, maar er is nog niets verloren, mouwen opstropen en ons bezinnen op onze sterke punten.