VV Spaubeek 1 – RKVB 1 | 0-1

·

·

, ,

| Geen excuses meer

Vandaag staat de wedstrijd tegen RKVB op het programma. Kijkend naar vorig seizoen is wel duidelijk dat dit geen makkie zal worden. In Baexem werd ternauwernood gewonnen en thuis sleepten wij met de nodige moeite een gelijkspel uit de strijd. Beide ploegen zijn dit seizoen even goed(slecht) begonnen en hebben 3 punten. Wil je weg blijven uit de degradatiestrijd dan zullen er 3 punten gepakt moeten worden.

De startopstelling kende geen verrassingen en zelfs Joey kon, met een breukje in een vinger, spelen. Ook Bob, de positieve verrassing van vorige week, had weer een basisplaats, terwijl het herstel van Daan en Mitch iets langer gaat duren.  Het credo moet zijn: mouwen opstropen en punten pakken.

Wat moet er nu over deze wedstrijd geschreven worden? Sinds 16.28 uur, het eindsignaal, loop, zit en sta ik te denken wat te schrijven. Hoe meer ik erover nadenk lijkt mij dit het juiste moment om de Roos van Leary weer eens uit de kast te halen. De roos is een cirkel verdeeld in 4 vakken, in de 2 vakken boven staat: willen en kunnen en in de vakken beneden staat: niet kunnen en niet willen. Alle mensen hebben iets uit 2 vakken.                                                                             

Kijk ik naar onze selectie dan zijn er een aantal spelers, zo’n 5, die wel kunnen en wel willen. Dat is de gemakkelijkste groep voor onze trainers. Verder heb je spelers die wel willen maar niet kunnen. Deze groep kan je dingen leren en zij zullen groeien en beter worden. Dan komt de probleemgroep. Er zijn spelers die wel kunnen, maar waarbij het lijkt alsof zij niet willen. Deze groep is een enorme uitdaging voor de trainersstaf. Dit is bij uitstek de groep die eens in de spiegel moet gaan kijken.  Gelukkig hebben wij geen spelers die niet kunnen en niet willen. (die moeten gaan dammen) Ik noem geen namen,  maar ik ga ervan uit dat iedereen genoeg zelfkennis heeft om te weten bij welke groep hij hoort. Ik weet zeker dat punten pakken leuker is dan elke week verliezen. Maar wij doen het samen en misschien ontbreekt dat samen wel eens.

Over de wedstrijd kan ik kort zijn. 20 minuten voetballen volstaat niet om te winnen, dan moet je namelijk 90 minuten vol aan de bak. Wederom wil ik Bob noemen, welke zonder problemen dit niveau, ik bedoel het 3e klasse niveau, aankan.

Mensen geloofd in jezelf en laat zien dat de mannen in het geel en zwart best wel een stukje kunnen voetballen. Het roer moet om en waarom niet vanaf volgende week.

Vloeken en schelden mag, maar laten wij elkaar eens recht in de ogen kijken en er de resterende wedstrijden, het zijn er maar nog zo’n 20, er vol voor gaan.

Rest mij nog om de supporters te bedanken, die trouw elke week weer langs de kant staan en ons niet in de steek laten. Volgende week mogen wij naar Weert.

Tot dan, Joep.