| Het venijn in de staart
Na de gebruikelijke wedstrijdbespreking, waar deze keer Martin, naar mijn mening, de juiste snaar wist te raken, werd voor de tweede keer dit seizoen naar de gemeente Weert vertrokken. Daar de thuisclub ook in het geel en zwart speelt, moesten wij in het zwart aantreden. De scheidsrechter had nog een opmerking over onze gele sokken, maar wij mochten uiteindelijk toch de wedstrijd beginnen. Vanaf het 1e moment stonden de mannen van VVS er en binnen de minuut hadden wij de score kunnen openen. De thuisclub wilde ook wel fanatiek aanvallen echter hun eindpass was nooit goed en DESM stichtte dan ook weinig of geen gevaar. Na een goed uitgevoerde aanval kwam een afgeslagen bal voor de voeten van Daan W. en deze pegelde de bal keihard tegen het net.
Ons eerste afstandsschot van deze competitie (volgens Martin) leverde meteen een doelpunt op. Na een dik half uur volgde de 0 tegen 2, goed doorgaan van Brommer, een voorzet op maat en Joost was er als de kippen bij om de bal in het doel te deponeren. Dit betekende meteen de ruststand. Na de rust het zelfde beeld. DESM probeerde het wel, maar was veelal onzorgvuldig in de eindpass. Bij een door Mitch genomen vrije trap, zag de keeper van DESM er niet goed uit en 3 tegen 0 was het resultaat. Kat in het bakkie zou je zeggen, maar wederom bleek dat een wedstrijd 90 minuten duurt. DESM kreeg een vrij trap op zo’n 18 meter van de goal en ook Robin moest grabbelen. Dan een van de momenten van de wedstrijd, sneller dan verwacht maakte Etienne zijn rentree en met ietwat geluk had hij deze zelfs kunnen bekronen met een doelpunt. Ravi kwam ook nog binnen de lijnen. In de negentigste minuut, maakt Jorn een sliding in het strafschopgebied en tijdens het vallen kwam de bal tegen zijn arm. Rood en een strafschop was het gevolg en nog erger het werd dus 2 tegen 3. Het nieuwe devies werd; lange ballen op Joost en deze kweet zich super van zijn taak. Hij maakt het verdediging en keeper van DESM keer op keer moeilijk. Zo moeilijk zelfs dat de keeper zich niet kon beheersen en, voor iedereen duidelijk zichtbaar, een slaande beweging naar onze Jopie maakt. Wat iedereen zag, zag de scheids ook, rood en ook een pingel voor ons. Gilbert kogelde deze tegen het net en de 4-2 overwinning was een feit. Later op de avond bleek dat deze 3 punten meer dan welkom waren. Het is ondoenlijk om iemand te noemen die er bovenuit stak, het was gewoon een super teamprestatie. Nu dit volhouden.