Sparta ’18 1 – VV Spaubeek 1 | 2 – 0

| Trots overheerst

Als afsluiting van een lang en zwaar seizoen stond in de nacompetitie de dubbel tegen Sparta uit Sevenum op het programma. Je merkte aan nagenoeg alle spelers dat het een lang en zwaar seizoen was geweest, zo’n kleine 40 wedstrijden gespeeld en zo’n aantal is bijna eredivisie-waardig. Toch wilde iedereen het seizoen waardig afsluiten. De laatste weken werd tevens en niet tevergeefs, een beroep gedaan op spelers van ons 2e, het kampioensteam. Davey en Tom stonden gewoon de laatste wedstrijden in de basis en elke keer hoorden zij tot de beteren.

Over de wedstrijd in Sevenum kunnen wij kort zijn. Er waren genoeg kansen, echter het was het net niet. Ballen, welke een viertal maanden geleden steevast tussen de palen terecht kwamen, hobbelden nu langs de verkeerde kant van de paal uit het veld. Eerlijk is eerlijk de beste en meeste kansen waren voor Sparta, echter onze Davey was een echte sta-in-de-weg. Twee momenten van onoplettendheid betekenden echter dat wij met een 2 – 0 nederlaag terug naar Spaubeek moesten.

Voor de tweede wedstrijd merkte je aan alle spelers dat ze er nog eenmaal vol voor wilden gaan en dat deden ze. Inzet en instelling was hartverwarmend en zelf good old Albert werd van stal gehaald om op zijn bekende manier “oorlog” in het vijandelijke strafgebied te maken. De laatste twintig minuten kwam hij in het veld en liet hij zien dat hij nog niet verleerd was. Jammer dat zijn 2 tegen 1 afgekeurd werd. Het werd uiteindelijk een meer dan verdiende 1 tegen 1. Einde nacompetitie en einde seizoen.

Maar wat voor ’n seizoen. Als promovendus meteen meedoen voor de prijzen. Dit was iets wat niemand verwacht had. Alle spelers verdienen een pluim voor de manier waarop er voor elkaar gewerkt is. Er stond weer een TEAM. Natuurlijk zijn er tijdens het seizoen enkele aanvaringen geweest, maar dat komt in de beste families voor. Ik ben er in elk geval trots op dat ik onderdeel mocht zijn van deze groep.

Mannuh; het was een super seizoen en jullie kunnen en moeten trots zijn op jezelf.

Speciaal wil ik nog even onze trainer vermelden; Pascal je hebt een grote verdienste gehad in deze prestatie. Jij was de juiste man voor deze groep. Dank je voor de afgelopen jaren en rust maar goed uit. Wij hopen je wel te blijven zijn bij de VVS. Tevens een bedankje aan Robbie, welke zijn succes elders gaat zoeken. Ik hoop dat hij ook bij zijn nieuwe club, EVV, slaagt. Ook vind ik een bedankje voor  Erwin op zijn plaats. Kilo’s fruit heeft hij aangesleept en deze extra vitamines  zullen ook bijgedragen hebben aan de resultaten.

Volgend seizoen staat er een nieuwe man aan het roer van het vlaggenschip. Ik verheug mij nu al op nieuwe uitdagingen en de samenwerking met de trainer, Martin Frösch en de spelersgroep. Maar nu eerst vakantie en ik hoop en adviseer alle spelers om de komende maand geen bal aan te raken. Neem rust, dat is nodig.

Oh ja; vergeet de kampioensreceptie van ons 2e niet op zaterdag 4 juni. Tot volgend seizoen!