VV Spaubeek 1 – PSV ’35 1 | 2 – 4

| Dieper wegzakken kan niet meer

Vandaag stond wederom een wedstrijd tegen een van de mogelijke degradanten van onze klasse op het programma. Door blessures en schoolexamens moest de technische staf noodgedwongen weer puzzelen. Daarbij kwam dat een speler gewoonweg te laat kwam opdagen en dus was er sprake van een echte fantasieopstelling. 

En wat zakten wij weer onder  de ondergrens, nochtans was het begin veel belovend. Binnen zestig seconden stond de 1 tegen 0 op het scorebord en de Brommer alleen was hier voor verantwoordelijk. Daarna was lijden een last. Het lijkt erop alsof wij elke week slechter beginnen te ballen. Wij speelden vandaag zonder iets, geen zelfvertrouwen, geen inzet en al helemaal geen wil om te winnen. Het was gewoon drie keer niets. Onze aanvoerder ging vandaag nog wel voorop in de strijd,  maar hij alleen kan ook geen wedstrijd winnen. De verdediging liet zien dat wij echte amateurs zijn. Kinderlijk eenvoudig werd men keer op keer uitgespeeld en dat terwijl de aanvallers van de tegenpartij echt geen wereldtoppers waren.

Om ruim 16.15 uur kon ik alleen maar concluderen dat weer een weekend naar de kl……. geholpen was. Was ik maar thuis in de zon blijven liggen.

Onze technische staf krijgt echt een hell of a job om van deze groep een geoliede voetbalmachine te maken. Maar ja, de  wonderen zijn de wereld nog niet uit. Willen wij met opgeheven hoofd deze competitie beëindigen, dan zal er nog veel moeten veranderen en zullen wij ons moeten bezinnen op onze sterke punten, namelijk wij zijn een team, wij vechten voor elkaar en geven altijd 105%. Kunnen wij dat nog een aantal wedstrijden opbrengen, dan kan het seizoen toch nog iets opleveren. Volgende week eerst nog een wedstrijd om niets, uit naar Weert.

Oh ja, ik zou het bijna vergeten de Brommer was deze wedstrijd zelfs twee keer succesvol.

De vraag wie nu de tweede degradant wordt, wordt pas op de laatste wedstrijddag beslist.