| De een moet en de ander niet
Wie zich nog de thuiswedstrijd tegen de mannen uit Roermond weet te herinneren, weet dat het toen alles behalve een makkie was. Wij moesten toen tot het uiterste gaan en wonnen op de valreep met 4 tegen 3.
Nu hebben wij echter een volledig andere situatie. Kampioen worden is een utopie, maar wij hebben wel een periode. SVC daarentegen moet nog vol aan de bak om degradatie te ontlopen en laten wij eerlijk zijn; daar zijn/waren die mannen ook veel te goed voor.
De grootste vraag voor deze wedstrijd was; hoe hebben de mannen van Spaubeek de bekeruitschakeling verwerkt? Een deel van de selectie vertrok al vroeg naar Posterholt, om daar voor het 2e te supporteren. Die mannen speelden een van hun laatste vier finales, dus de wedstrijdvoorbespreking vond plaats in Roermond. Deze was kort en bondig.
De voorbespreking, met alle complimenten voor de thuisploeg, kon na de wedstrijd de prullenbak in. Het was een D R AA K van een wedstrijd. Bijna niet om aan te zien. SVC heeft voorin een aantal verdienstelijke voetballers echter deze realiseren zich niet dat voetbal een teamsport is. Egoïstisch werden de sporadische aanvallen om zeep geholpen. Eerlijk is eerlijk; onze mannen pasten zich probleemloos aan aan het niveau van de tegenstander. Zelfs Thomas, die normaal negentig minuten zijn mond niet houdt, was er stil van. Na twintig minuten sloeg het noodlot toe. Na een sportief duel om de bal kwam Nick verkeerd terecht en tot op de bank hoorde men een knappend geluid. Wedstrijd stil en wachten op de ambulance. Nick heeft zijn rechter kuitbeen gebroken. Wij wensen hem veel sterkte en een voorspoedige genezing. Dank aan de (oud-)verzorger van SVC voor de hulp en ook aan alle anderen van de thuisploeg.
Na zo’n dertig minuten werd de wedstrijd hervat. Wat moet ik er verder nog over zeggen? Tjeerd frommelde de bal in de tweede helft over de doellijn. Drie punten meenemen naar Spaubeek en deze zondag snel vergeten. Laat dit de slechtste wedstrijd van het seizoen zijn, dan kan het enkel beter.