Alvorens het verslag van deze wedstrijd te beginnen wil ik Ralph en zijn familie feliciteren met de geboorte van hun dochtertje. Vandaag was de eerste van de vier finales en waarschijnlijk was dit de gemakkelijkste, want voor een wedstrijd tegen de Boys van de Tud-weg is geen extra motivatie nodig. Deze ploeg uit het Sittardse beschikt waarschijnlijk over de beste spelers uit de 4e klasse en had alles uit de kast getrokken wat maar kon, zelfs de verzorger van Fortuna was aanwezig om de spelers van de Boys fit te houden. Voor de wedstrijd hoorden wij dat Etienne niet kon spelen, een voedselvergiftiging hield hem aan de kant en Ralph was er om begrijpelijke redenen ook niet bij. Toch begon de thuisploeg sterk aan de wedstrijd en had men een licht veldoverwicht, wat echter niet leidde tot uitgespeelde kansen. De rust werd dan ook bereikt zonder doelpunten, waarbij wel enkele gele kaarten werden uitgedeeld. Good old Bouke was een van de slachtoffers.
In de rust hamerde Pascal op het feit dat wij moesten blijven voetballen en dat dan de kansen wel zouden komen. De tweede helft was nauwelijks begonnen of wij kregen de deksel al op ons neus. Een moment van onoplettendheid luidde de 0 – 1 in. Even later werd een doelpunt van de VVS afgekeurd wegens buitenspel en een vergelijkbare situatie aan de overzijde werd door de scheidrechter wel als correct beoordeeld in de 0 – 2 stond op het scorebord. In de ogen van de scheidsrechter te fel protesteren leidde tot een tweede gele kaart en dus rood voor Bouke. Hierna gooide de VVS alle schroom van zich af de een na de andere vloeiende aanval ging in de richting van de goal van de Boys, echter de bal wilde er niet in. De mooiste kansen werden vakkundig op zeep geholpen of de keeper hield de onmogelijkste ballen. Bij een counter maakte Schulz in de ogen van de scheids een overtreding en ook hij mocht met rood vertrekken. Van de trainer hoorde ik dat hij trots was op zijn jongens en dat enkel de uitslag niet tot tevredenheid leidde. Wij staan nog steeds tweede en er blijven drie finales te gaan. Wat mij wel van het hart moet is dat ware sportlieden met opgeheven hoofd kunnen winnen, maar ook kunnen verliezen. Wat ik echter op en nabij de bank voor commentaar hoorde, joeg mij soms het schaamrood op de kaken. Voor de volgende wedstrijd ligt er weer een uitdaging voor de technische staf, onze keeper en het centrale middenveld zijn geschorst en dat biedt natuurlijk kansen voor hun vervangers.
Volgende week vol goede moed naar Lindenheuvel. Enkele foto’s volgen misschien later…