Wat van te voren door onze trainer betiteld werd als een van de sleutelwedstrijden van dit seizoen, werd nooit een echte wedstrijd en dat lag niet aan de 22 acteurs op het speelveld, dit lag enkel en alleen aan de bijna absurde weersomstandigheden, waaronder deze wedstrijd gespeeld moest worden. Het stormde en regenende gedurende de volle 90 minuten en de nodige paraplu’s, van het aanwezige publiek, gingen in de vernieling.
De VVS begon goed aan de wedstrijd en had de eerste twintig minuten wel een licht overwicht, wat niet in duidelijke kansen resulteerde. Daarna was de wedstrijd in evenwicht. Sporting beschikt over een aantal geslepen spelers, neem als voorbeeld maar ene De Fabio. Hij deelt uit en incasseert en doet zijn geniepigheden wanneer de scheidsrechter het niet ziet en wanneer een speler van de VVS op de grond ligt is hij de onschuld zelve. Na de wedstrijd is hij echter alles vergeten, zo moet het ook en is er voor elke tegenstander een collegiale handdruk. Een compliment aan Jorn is op zijn plaats, omdat hij zich niet uit zijn tent liet lokken. In de rust moet Pascal Bouke vervangen, omdat deze, door een pijnlijke blessure, niet verder kon.
Strijd was er voldoende, maar goed voetbal was onmogelijk. De wind zorgde ervoor dat het ronde stuk leer bijna nooit deed wat de spelers wilden. In mijn ogen had deze wind ook een duidelijk aandeel in de beide doelpunten, welke eerlijk over beide zijden verdeeld werden. Het doelpunt van de VVS kwam op het conto van Robbie.
Verder zorgde de wind dat de bal vaak de vreemdste capriolen uithaalde, corners waaiden over de achterlijn, ballen vlogen gewoon achteruit of zomaar recht uit de lucht. Beide trainers moesten te vrede zijn met dat ene punt en er blijven dus, zoals het er nu uitziet, 3 ploegen over, welke zullen strijden om de hoofdprijs en gelukkig horen wij bij deze 3.
De VVS wachten nog 5 echte finales te beginnen op Paasmaandag uit bij de VV Born.