‘n Veldslag in Sittard, deel II
De koude oorlog begon al zo’n tien dagen geleden. Tijdens de oefenwedstrijd tegen Sanderbout waren al een aantal spionnen van de Boys aanwezig. Zij gaven aan dat de VSS een smakelijk tussendoortje zou zijn alvorens de “topper” tegen Sporting op het programma zou staan.’ Niets werkt voor onze jongens zo motiverend als de mededeling dat wij bij voorbaat al kansloos zouden zijn. In de week, voorafgaande, aan de match werd er geconcentreerd gewerkt .Er waren een aantal kleine tegenslagen, zo raakte Jorn dusdanig geblesseerd dat hij niet kon spelen en stonden achter de inzetbaarheid van een aantal andere jongens vraagtekens. Complimenten aan onze trainer, want de wedstrijd ontspon zich precies zoals hij voorspelde. Het eerste kwartier was zonder meer voor de Boys.
Zij zetten meteen druk en lieten de VVS niet in haar spel komen. Dit kleine overwicht leidde echter niet tot uitgespeelde kansen. Na dit eerste kwartier nam Spaubeek het heft in handen. De eerste goed uitgespeelde aanval bracht meteen de 0 – 1 op het scorebord. Robbie rondde een goede aanval bekwaam af. Daarna was de VVS eigenlijk heer en meester. De 2 – 0 was een logisch gevolg, onze “brommer” rondde de volgende counter bekwaam af. Op slag van rust kwamen de Boys terug in de wedstrijd. Uit een vrije trap scoorden zij bekwaam. Op deze treffer was niets af te dingen. In de rust mocht onze verzorger, wederom, de scheidsrechter aan elkaar tapen, zodat deze de wedstrijd kon voortzetten. De tweede helft was nauwelijks begonnen of de 1 – 3 was een feit. Dit keer was het Gilbert die na een hoekschop op de goede plek stond en de bal tegen het net deponeerde.
Daarna speelde de VVS een gewonnen wedstrijd. Robbie bewees zijn waarde voor het team. Hij scoorde nog twee keer, terwijl zijn directe tegenstander, de nr. 19 uitblonk in het plegen van geniepige overtredingen. Er werd ook nog een zesde keer gescoord door de VSS, ik weet echter niet meer door wie. De meegereisde supporters van de VVS kregen in elk geval waar voor hun geld. Wij blijven meedoen voor de prijzen. Onze trainer wisselde nog twee keer. Hij bracht nog Ralph en Kim tussen de lijnen en dat betekende geen verzwakking voor de VVS. Ik ben er in elk geval trots op dat ik deel mag uitmaken van dit collectief.
De slogan van de drie musketiers: een voor allen, allen voor een, past dit seizoen helemaal bij ons ploegje.. De grote vraag voor volgende week is of de VSS twee weken achter elkaar een dergelijke topprestatie kan neerzetten. Wij hopen op veel supporters bij onze volgende wedstrijd tegen Lindenheuvel. Een team waarmee wij in het verleden heerlijke duels uitvochten.