‘m Heroïsch voetbalgevecht
Voor dat ik aan dit verslag begin eerst een rectificatie met betrekking tot de opmerking over onze keeper. Ik had bedoeld dat ik mij zeer zeker kon voorstellen dat Schulz de ploeg, waar hij zelf jarenlang voetbalde, het punt, gezien de stand op de ranglijst, wel gunde. Sorry Schulz. Van te voren was het duidelijk: een nederlaag betekende einde van de kampioensaspiraties, een gelijkspel hield de hoop levend en een overwinning zou voor de VVS de ideale uitslag betekenen. Voor de wedstrijd was al duidelijk dat onze aanvalsleider, Tjeerd, niet zou kunnen starten en tijdens de warming-up bleek dat Bouke zoveel last van zijn blessure had, dat hij niet eens kon spelen.
Joey, die ‘s morgens nog een helft bij het tweede gebald had, moest dus vanaf de start vol aan de bak en het moet gezegd worden hij kweet zich met verve van zijn taak en na zo’n 70 minuten moest hij, volledig leeggespeeld vervangen worden door Kim, welke duidelijk op de weg terug is en zich naadloos aanpaste en zijn rol binnen het team oppakte. Vanaf de aftrap ontstond een geweldige strijd, voor elke centimeter werd gevochten en de supporters, welke de moeite hadden genomen om naar het “verre” Sittard te reizen kregen waar voor hun geld. Het spel golfde op en neer en de verdedigers waren duidelijk de aanvallers de baas.
De voor mij absolute uitblinker van de VVS zorgde voor het eerste doelpunt, vanaf rechts sneed hij naar binnen en op zijn geplaatste schot had de 51-jarige geweldenaar in de goal van Sporting geen verweer en de 0 – 1 kwam op het scorebord. De thuisclub schakelde hierop een versnelling bij en onze verdediging kwam onder druk te staan. Een moment van onoplettendheid betekende dan ook de 1 – 1 en dat was meteen ook de ruststand.
In de tweede helft moest de VVS alle zeilen bij zetten. Onze aanvallers kwamen er niet meer aan te pas. De verdedigers van Sporting waren veel feller en misschien waren onze spelers ook wel te veel onder de indruk van de tegenstanders. Dat geldt ook voor onze verdedigers, die de aanvallers van Sporting in bedwang hielden. Onze jongens gaven niet op en streden voor elke meter. Ondanks zijn blessure kwam Tjeerd ook nog tussen de lijnen, maar ook hij kon een beslissing niet forceren. De eindstand was dus al met de rust bereikt. Toeschouwers en technische staf hebben genoten van de inzet en passie van onze jongens. Deze instelling staat garant voor nog mooie dingen in dit seizoen.
De app van onze trainer, over hoe trots hij was op zijn jongens, zei alles. Blijft nog vermeldingswaardig dat de verzorger van de VVS ervoor zorgde dat de scheidsrechter, welke een hamstringblessure opliep, de wedstrijd tot een goed einde bracht en het vrije week-end voor onze jongens ook een vrij week-end blijft. Komende wedstrijd moeten wij wederom naar het Sittardse voor de wedstrijd tegen dat andere topteam uit die gemeente.
Wij hopen dat onze supporters dan ook de weg naar het complex van Centrum Boys weten te vinden.
Tot dan.