Spaubeek temt de waarschijnlijke kampioen.
Na een voortreffelijke pastamaaltijd, bereid en opgediend door Joey en Robbie en een korte en bondige wedstrijdbespreking, werd vertrokken naar Elsloo, alwaar kampioenskandidaat nr 1 op ons wachtte. In de thuiswedstrijd speelde de VVS wellicht de beste wedstrijd tot nu toe en de verwachtingen waren dus hooggespannen. Je proefde als het ware de spanning en het was alsof 11 volbloedpaarden stonden te trappelen om te beginnen. Ook bij Haslou was duidelijk sprake van spanning.
Toch was het de thuisploeg, welke duidelijk het beste uit de startblokken kwam. Niet dat er super gevoetbald werd, maar Haslou startte gewoon beter. Na zo’n klein kwartier was er een misverstand binnen de Spaubeekse verdediging en de nr. 10 van Haslou maakte hier handig gebruik van en scoorde het eerste doelpunt.
Niet veel later werd de ellende voor de VVS nog groter. Sean liep tegen een, in mijn ogen terechte, rode kaart aan. Met tien man moesten wij nu nog minimaal 70 minuten stand houden exclusief de extra tijd. Dit was het moment waarop de VVS zich bezon op haar sterke punten, passie, strijd en teamgeest. De mouwen werden opgestroopt en men streed voor iedere meter. De coaching was positief en iedereen deed een stapje extra. De wedstrijd werd een genot voor elke toeschouwer en ook ik zat op het puntje van mijn stoel. Er ontstond een bijna betaald-voetbal-sfeer. Met 10 tegen 11 werd Spaubeek eigenlijk sterker en sterker en Haslou kon duidelijk niet met deze overtalsituatie overweg. De rust werd bereikt met de 1 – 0 stand.
In de rust werd er in de kleedkamer van de VVS duidelijk en rustig uitgelegd hoe nu verder, terwijl het in de kleedkamer van de tegenstander donderde. De tierende trainer van Haslou was duidelijk tot op de gang hoorbaar.
De tweede helft gaf een beeld van een met passie strijdend VVS, terwijl Haslou duidelijk niet wist hoe verder. In het strafschopgebied van Haslou werd een VVS-speler duidelijk onreglementair gestopt. ‘Strafschop’ was de beslissing van de scheidsrechter. Wie zou hem nemen? Onze specialist stond immers niet meer in het veld. Charly nam uiteindelijk de uitdaging aan. Hij bewees op beslissende momenten een koele kikker te kunnen zijn en scoorde beheerst vanaf de stip. Hierna werd het een open slagwisseling. Beide ploegen kregen kansen en VVS deed duidelijk niet onder voor de tegenstander, sterker nog men had een aantal goede kansen op een voorsprong.
Met nog ruim 15 minuten te spelen liep ook Jorn tegen een rode kaart aan. Met 9 tegen 11 werd het nu toch een moeilijke zaak. Haslou ontbeerde echter het nodige voetbalintellect om deze overtalsituatie uit te buiten. VVS stond met de rug tegen de muur en een aantal goede reacties van Davey waren nodig om dit punt binnen te slepen. De scheids liet in totaliteit 13 minuten extra spelen, doch in de stand kwam geen verandering.
Na de wedstrijd speelden bij een aantal spelers en het publiek van Haslou de emoties nog hoog op, doch een dreigende escalatie werd snel de kop ingedrukt. Als morele winnaar verliet Spaubeek de wedstrijdarena en men kan met een goed gevoel aan de winterstop beginnen. Gesteld kan worden dat teamgeest het wint van individuele kwaliteit. Een teamprestatie om trots op te zijn.
De VVS heeft voor de winterstop 22 punten binnen en kan terugkijken op een geslaagde eerste seizoenshelft. Hierop voortbordurend kunnen er in Spaubeek dit seizoen nog mooie dingen gebeuren. Rest mij iedereen Prettige Feestdagen toe te wensen en wij beginnen de voorbereiding op de tweede seizoenshelft op dinsdag 7 januari.
Tot 2014.